Του Γιώργη Γιαννακέλλη
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Wolf Biermann,
Στο προσκήνιο της ελληνικής κοινωνίας, που βράζει από αγανάκτηση για τα εγκλήματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ξεπηδούν ξανά και ξανά οι ίδιες ντροπιαστικές φιγούρες: αυτοί που ντύνονται με τον μανδύα του “ακαδημαϊκού δασκάλου”, αλλά λειτουργούν ως πιστοί φύλακες των συμφερόντων της εξουσίας.
Αυτοί που, αντί να εμπνέουν κριτική σκέψη και αγώνα, σφυρίζουν αδιάφορα -ή και ενθαρρύνουν- την καταστολή ενάντια στους φοιτητές, τους εργαζόμενους και κάθε φωνή αντίστασης. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με νέα πρόσωπα, νέες δικαιολογίες και πάντα την ίδια σιχαμάρα που αφήνει πίσω της.
Θυμηθείτε τον Ιωάννη Χατζηγεωργίου, πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), που η φοιτητική ομάδα Ρουβίκωνας αποκάλεσε –και με το δίκιο της– “σκυλί της κυβέρνησης και των ιδιωτών”. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2024, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης “Βραδιά του Ερευνητή”, κάλεσε τα ΜΑΤ και την ΟΠΚΕ να εισβάλουν στο ίδρυμα, να ξυλοκοπήσουν ερευνητές, φοιτητές και εργαζόμενους που διαμαρτύρονταν ειρηνικά για τα δικαιώματά τους.
Σε live αναμετάδοση, δήλωσε αισχρά ότι “το ίδρυμα δεν είναι δικό τους, το ίδρυμα είναι δικό μας”, μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε φέουδο της εξουσίας, ενώ έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει τους φοιτητές/ιες του “μη συμβατά μοσχεύματα”!
Πάμε παρακάτω. Ο Νίκος Παπαϊωάννου, πρώην πρύτανης και καθηγητής του ΑΠΘ, θυμίζει τον Ευάγγελο Σδράκα, τον “πρύτανη των τανκς” που το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973 κάλεσε την αστυνομία να μακελέψει φοιτητές στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης –και ανταμείφθηκε με υπουργική θέση από τη δικτατορία.
Ο Παπαϊωάννου, με τις δικές του “ηρωικές” δηλώσεις ως “αρχιστράτηγος” στον “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία της κουκούλας”, ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι: Ανταμείφθηκε με υφυπουργική θέση στην Παιδεία από την κυβέρνηση της δεξιάς.
Αυτοί οι “δάσκαλοι” δεν διδάσκουν γνώση· διδάσκουν υπακοή, και όταν οι φοιτητές ξεσηκώνονται, φωνάζουν “μπάτσοι, ελάτε να τους συντρίψετε”.
Και φτάνουμε στη σημερινή “πρωταγωνίστρια”, τη Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου, πρόεδρο του Τμήματος Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ –αυτή που ένας αρθρογράφος της “ΕφΣυν” χαρακτήρισε εύστοχα “ακαδημαϊκό ανάλογο του Άρη Πορτοσάλτε“. Ενώ οι φοιτητές της κατεβαίνουν στους δρόμους ζητώντας δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών και ασφάλεια στις μεταφορές για όλο τον κόσμο, εκείνη τους επιτίθεται άγρια: Τα συνθήματά τους τα βαφτίζει “υβριστικά”, “βγαλμένα από τα φασιστικά κιτάπια της Χρυσής Αυγής”, “λόγος μίσους” κατά Μητσοτάκη, κυβέρνησης και αστυνομίας.
Και τώρα, η πιο πρόσφατη ντροπή, που μαθαίνουμε σήμερα, από δημοσίευμα της “ΕφΣυν”: Ο Παναγιώτης Τσανάκας, κοσμήτορας της Σχολής Μηχανικών του ΕΜΠ, πρωταγωνιστής σε μια πρωτοφανή καταδίκη που θυμίζει κατοχή και χούντα. Ένας φοιτητής, για ένα απλό σύνθημα καταδικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή –με εξαγοράσιμη ποινή, βέβαια, για να μην τρομάξουν οι “ελληναράδες” με πραγματική φυλάκιση των φτωχών.
Ο Τσανάκας, ως μάρτυρας κατηγορίας, κατήγγειλε τον φοιτητή, μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε δικαστήριο της εξουσίας. Αυτός ο “κοσμήτορας”, αντί να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου και την αγωνία των νέων, στάθηκε δίπλα στους καταπιεστές, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι το ΕΜΠ –και τα πανεπιστήμια γενικότερα– κάποιοι επιχειρούν να τα μετατρέψουν σε οχυρά της καταστολής.
Αυτά τα υποκείμενα δεν είναι δάσκαλοι· είναι φύλακες των ελίτ. Λακέδες ενός συστήματος που θέλει την νεολαία προσηλωμένη στις “αξίες” της ΔΑΠ. Η ενασχόληση μαζί τους προκαλεί μόνο δυσφορία και σιχαμάρα. Αλλά η ιστορία μας διδάσκει: Οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι αγωνιζόμενοι δεν σκύβουν το κεφάλι. Και οι “δάσκαλοι” αυτοί θα καταλήξουν στις σελίδες της ντροπής, όπως ο Σδράκας και οι όμοιοί του. Ας αντιληφθούν κάποιοι ότι όσο και να προσπαθούν ο πανεπιστημιακός μακαρθισμός δεν θα περάσει.
Αφήστε μια απάντηση