Παιδιά ηλικίας 10 ετών δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σε άθλιες συνθήκες για λιγότερα από δέκα ευρώ τον μήνα
Μπορεί τα περισσότερα παιδιά καθημερινά να πηγαίνουν στο σχολείο, να έχουν
διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες όπως φροντιστήρια, αθλήματα και στο τέλος της ημέρας να επιστρέφουν στη ζεστασιά του σπιτιού τους, δεν ισχύει όμως το ίδιο για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα παιδιά-εργάτες που από μικρή ηλικία δουλεύουν σε εργοστάσια στο Μπαγκλαντές αναγκασμένα να εργάζονται σε άθλιες συνθήκες με εξοντωτικά ωράρια ώστε να ράβουν τα παντελόνια που φοράμε εμείς στη Δύση.
Τα εν λόγω εργοστάσια κυρίως κατασκευάζουν ρούχα για την τοπική αγορά της Ινδίας ωστόσο μέσω υπεργολαβιών, φτιάχνουν ρούχα και για γνωστά brand, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τις επιχειρήσεις να γνωρίζουν πού ακριβώς ράβονται όλα τα ρούχα τους τα οποία φτάνουν προς πώληση σε καταστήματα του Δυτικού πολιτισμού.
Σε σημερινό της δημοσίευμα η βρετανική Daily Mail φιλοξενεί τις φωτογραφίες του Claudio Montesano Casillas οι οποίες αποκαλύπτουν τις τραγικές συνθήκες στα εργοστάσια – κάτεργα, όπου απεικονίζουν παιδιά στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, να δουλεύουν για να πάρουν κυριολεκτικά ένα κομμάτι ψωμί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μάλιστα αμείβονται με λιγότερα από 10 ευρώ το μήνα.
Παρά τις αυστηρές προδιαγραφές ασφαλείας στα επίσημα εργοστάσια, τα μη καταχωρημένα, όπως αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες, δεν έχουν επιθεωρηθεί με αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνα τόσο για την ασφάλειά τους όσο και για την υγεία τους.
Ένας τυπικός μικρός χώρος στο εργοστάσιο μπορεί να περιλαμβάνει ένα δωμάτιο με 15 ραπτομηχανές, στις οποίες αθώες ψυχές περνούν όλη τους την ημέρα δουλεύοντας, χωρίς εξόδους κινδύνου καθώς τα σχέδια πυρασφάλειας ή πυροσβεστήρες δεν υπάρχουν στα κτίρια.
Τα παιδιά είναι αναγκασμένα να δουλεύουν ατελείωτες ώρες πράγμα που καθιστά αδύνατο να πηγαίνουν στο σχολείο. Ασχολούνται με μία τεράστια γκάμα εργασιών από το κέντημα και την τοποθέτηση αξεσουάρ μέχρι την βαφή των υφασμάτων και τον καθαρισμό των μηχανημάτων.
Ο Casillias επισκέφτηκε τα εργοστάσια στο πλαίσιο μιας περιοδείας αλλά συγκλονίστηκε από τις συνθήκες και έτσι αποφάσισε να καταγράψει με τον φακό του αυτό που συμβαίνει μέσα σε αυτά.
«Μέσα σε αυτά τα εργοστάσια ρούχων οι εργαζόμενοι δουλεύουν από τις έξι το πρωί έως τις έξι το απόγευμα για τον κατώτατο μισθό. Οι εργαζόμενοι σε αυτά τα εργοστάσια κοιμούνται μέσα σε αυτά ή νοικιάζουν δωμάτια δίπλα σε αυτά τα εργοστάσια. Έρχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας μια απασχόληση και ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή», λέει ο ίδιος.
Υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο παιδιά ηλικίας 10-14 ετών που είναι εργάτες στο Μπαγκλαντές, σύμφωνα με τη UNICEF ένας αριθμός που μεγαλώνει όσο μεγαλώνουν και τα όρια ηλικίας.
Χαρακτηριστική είναι μία φωτογραφία, στην οποία κάποια αγόρια κάνουν ντους στο εργοστάσιο γιατί δεν προλαβαίνουν στο σπίτι λόγω φόρτου εργασίας.
Η βιομηχανία ενδυμάτων στο Μπαγκλαντές είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε εξαγωγές κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, μετά την Κίνα και έχει ένα αρνητικό ρεκόρ όσον αφορά την πυρασφάλεια αφού στο παρελθόν άνθρωπο έχουν χάσει τη ζωή τους σε βιομηχανικά ατυχήματα.
Αφήστε μια απάντηση