Δεν είναι η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή με έμμεσο ή άμεσο τρόπο παρεμβαίνει στα σχολεία και στο έργο των εκπαιδευτικών. Αυτή την φορά ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος βρήκε έναν «θεσμικό» τρόπο. Όπως καταγγέλλει η Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή εναντίον διευθυντή σχολείου της περιοχής, επειδή «επέτρεψε» να αναρτηθεί σε τοίχο του σχολείου του φωτογραφία ΕΛΑΣιτών.
Στην ίδια μάλιστα επερώτηση ζητούσε από τον υπουργό Παιδείας, κ. Φίλη, να μάθει εάν η κείμενη νομοθεσία επιτρέπει την ανάρτηση τέτοιων φωτογραφιών εντός των σχολικών κτηρίων.
Η «ιστορία» έχει ως εξής:
Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου και ενόσω ο ίδιος και το κόμμα του διώκονται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης – υπεύθυνης μεταξύ άλλων και για τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, για τον οποία ανέλαβε το ίδιο την πολιτική ευθύνη – ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος βρήκε έναν «θεσμικό» τρόπο να τιμήσει τα δύο μεγάλα ιδανικά της ζωής του, την παιδεία και τη δημοκρατία.
Κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή εναντίον διευθυντή σχολείου της Θεσσαλονίκης, επειδή «επέτρεψε» να αναρτηθεί σε τοίχο του σχολείου του φωτογραφία ΕΛΑΣιτών ανταρτών δίχως να συνοδεύεται από αντίστοιχες άλλων αντιστασιακών οργανώσεων και προσωπικοτήτων εκτός αριστερού φάσματος. Στην ίδια μάλιστα επερώτηση ζητούσε από τον υπουργό Παιδείας, κ. Φίλη, να μάθει εάν η κείμενη νομοθεσία επιτρέπει την ανάρτηση τέτοιων φωτογραφιών εντός των σχολικών κτηρίων.
Πριν μπούμε στην ουσία της υπόθεσης, θα θέλαμε κατ’ αρχάς να επισημάνουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή επιλέγει να κάνει τις “παρεμβάσεις” της σε σχολεία της αρμοδιότητάς της Γ΄ Ένωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης (Γ΄ΕΛΜΕ). Το είχε ξανακάνει πριν τρία χρόνια, όταν η Γ΄ ΕΛΜΕ είχε προβάλει σε σχολικό χώρο το αντιφασιστικό ντοκιμαντέρ της εκπαιδευτικού Νίνας Γεωργιάδου, «Το αυγό του φιδιού», το είχε επαναλάβει και λίγο αργότερα, όταν οπαδοί της είχαν ζωγραφίσει σβάστικες πάνω σε (αναρτημένα έξω από σχολεία) πανό της ΕΛΜΕ, με τα οποία, οι εκπαιδευτικοί διεκδικούσαν λύσεις στα προβλήματα της σχολικής στέγης στην περιοχή τους.
Στην ουσία τώρα. Όπως αναφέρει η Γ΄ΕΛΜΕ η καταγγελία αναφέρεται προφανώς σε μία αφίσα που είχε κολλήσει η Πολιτιστική Επιτροπή της Γ ΕΛΜΕ σε όλα τα σχολεία της περιοχής ευθύνης της, με την οποία καλούσε τους εκπαιδευτικούς να παραβρεθούν σε μία ιστορική περιήγηση που διοργάνωνε στο κέντρο της πόλης με θέμα «Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής και της Αντίστασης». Ήταν τέλη Οκτώβρη και πλησίαζε η επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς (τι κρίμα, κ. Παναγιώταρε!) και το σωματείο των εκπαιδευτικών είχε αποφασίσει να διοργανώσει μια εκδήλωση για να την τιμήσει. Έτσι λοιπόν, είχαν διακινήσει αυτή την αφίσα, η οποία απεικόνιζε νέους και νέες του εφεδρικού ΕΛΑΣ να παρελαύνουν με το όπλο στο χέρι έξω από την Αγία Σοφία στις 30 Οκτωβρίου 1944, την ημέρα αποχώρησης των Γερμανών.
Αντιλαμβανόμαστε τον καημό των ιδεολογικών κληρονόμων του χιτλερισμού όταν αντικρίζουν τέτοιες εικόνες, όμως δυστυχώς για αυτούς… έγκλημα δεν υφίσταται. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις το σωματείο των εκπαιδευτικών επειδή ανέδειξε την (από δεκαετίες αναγνωρισμένη και επί 35 σχεδόν χρόνια διδασκόμενη) αντίσταση του ελληνικού λαού στην ναζιστική θηριωδία, ούτε τους διευθυντές των σχολείων επειδή του επέτρεψαν να τις αναρτήσει εντός των σχολείων. Τουλάχιστον όχι στο παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, όχι στο υπάρχον πολίτευμα…
Στην αναφορά – καταγγελία της Χρυσής Αυγής ερωτούνται οι εκπαιδευτικοί γιατί δεν έβαλαν πλάι στην αφίσα τους ΕΛΑΣ μία εικόνα του Ζέρβα, του Ψαρρού ή της Λέλας Καραγιάννη. Η απάντηση είναι απλή: γιατί την Θεσσαλονίκη την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ! Η Λέλα Καραγιάννη και ο Δημήτρης Ψαρρός, αν και επισήμως τιμώμενα πρόσωπα του αντιφασιστικού αγώνα, έδρασαν στην νότιο Ελλάδα, όχι στη Θεσσαλονίκη.
Για τον Ζέρβα δε, φανταζόμαστε ότι, ευχαρίστως το σωματείο των εκπαιδευτικών θα έβαζε κάποια φωτογραφία του, όμως βλέπετε την περίοδο της Κατοχής ήταν απών από την Θεσσαλονίκη. Οι δυνάμεις του εμφανίστηκαν μόνο μετά την απελευθέρωση, όταν συνέπραξαν με τα δωσιλογικά σώματα του Κισά Μπατζάκ, του Δάγκουλα και του Μιχάλαγα, των πολιτικών προγόνων δηλαδή της Χρυσής Αυγής, για να ανακόψουν την κυριάρχηση του ΕΛΑΣ στον μακεδονικό χώρο εν όψει της επικείμενης απόβασης των Άγγλων. Ένα από τα πρώτα επεισόδια του εμφυλίου πολέμου που ερχόταν, για τον οποίο δεν ήταν όλοι εξίσου ένοχοι…
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Γ΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, “είναι γνωστό πως ο χώρος της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης είχε πάντοτε πολύ σοβαρό πρόβλημα με τις μνήμες του αντιστασιακού μας κινήματος. Γιατί ήταν μια περίοδος που τον είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα και γι’ αυτό έπρεπε είτε να λησμονηθεί είτε να συκοφαντηθεί. Οι σημερινοί νεοναζί συνεχίζουν να δίνουν αυτή τη «μάχη της μνήμης» – μαζί με τον επίσημο συντηρητικό χώρο, που έχει εξαφανίσει σχεδόν τις όποιες αναφορές στην ΕΑΜική αντίσταση από το βιβλίο της Ιστορίας (Γενικής Παιδείας) της Γ Λυκείου – πολλές φορές ιδιαιτέρως χοντροκομμένα. Δικαίωμά τους.
Όμως πάει πολύ την ίδια στιγμή που δηλώνουν «συνεχιστές των ηττημένων του Β παγκοσμίου πολέμου», την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν τα γερμανοντυμένα Τάγματα Ασφαλείας σαν «πατριωτική οργάνωση» να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της τιμής της… Λέλας Καραγιάννη! Και είναι επίσης φαιδρό να μας εγκαλούν (εμάς, το «αριστερό κατεστημένο των καθηγητών») για μονομερή προπαγάνδα όταν γνωρίζουμε όλοι σε ποια εκτίμηση έχουν την πολυφωνία και την διαφορετικότητα. Αν ήταν αυτοί οι άνθρωποι στην εξουσία, όχι πλουραλισμός δεν θα υπήρχε αλλά ούτε οι στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες. Και όσο για τα σχολεία… θα έμοιαζαν περισσότερο με τα κατηχητικά του ISIS, όπου οι αυστηρά ελεγχόμενοι καθηγητές θα μάθαιναν τους «Άριους» Έλληνες πώς να μισούν όλον τον κόσμο και να υπακούν τυφλά τον Μέγα Αρχηγό”.
Είναι φανερό ότι οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής και γι’ αυτό δεν ξεγελιόνται από την προσπάθειά της να προσποιηθεί την δημοκρατικά εκλεγμένη κοινοβουλευτική δύναμη που ασκεί θεσμικό έλεγχο. Γι’ αυτό ζητούν από το υπουργείο Παιδείας να μη δίνει βάση και αξία στους συκοφαντικούς ισχυρισμούς και τις κίβδηλες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της, να μην την αναβιβάζει σε ισότιμο συνομιλητή και ελεγκτή του δημόσιου λόγου και να θέτει αυτόματα στο αρχείο όλες τις παρόμοιες επερωτήσεις.
Από την άλλη είναι καθήκον της εκπαιδευτικής κοινότητας να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη και να διαπλάσει πολίτες υπεύθυνους, συγκροτημένους, με δημοκρατική κουλτούρα και ανθρωπιά. Γιατί είναι στοίχημα της εποχής μας και του δημοκρατικού κόσμου να αντιτάξουν απέναντι στο επανεμφανιζόμενο τέρας του φασισμού τα γνωστικά, πολιτικά και ηθικά εν τέλει αναχώματα που θα το κρατήσουν καθηλωμένο εκεί που κανονικά ανήκει: στο απολιθωμένο, εφιαλτικό παρελθόν.
Αφήστε μια απάντηση