Του Δημήτρη Καλτσώνη – Σύλλογος Γ. Κορδάτος
Στους 470 χιλιάδες νεκρούς στη Συρία και πόσων ακόμη στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη και αλλού ήρθαν να προστεθούν οι άμαχοι – θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στην Άγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες τώρα.
Πως θα σταματήσει αυτό το κακό; Πριν σκεφτούμε λύσεις και προτάσεις, καλό είναι να ξανασκεφτούμε τις αιτίες. Τις κάθε είδους ισλαμοφασιστικές οργανώσεις, άσχετα με το αν έχουν εν μέρει αυτονομηθεί, τις εξέθρεψαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τη χρηματοδότηση, τον εξοπλισμό τους, την υποστήριξή τους ή έστω την ανοχή τους. Ακόμη και τώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ αγοράζουν πετρέλαιο από το “Ισλαμικό Κράτος” και βιομηχανίες όπλων τους πωλούν οπλισμό. Το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας, (η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και υπό ένταξη στην ΕΕ) αλλά και το αντιδραστικό – τρομοκρατικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας (η οποία είναι στρατηγικός στρατιωτικός και οικονομικός σύμμαχος των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Γερμανίας) στηρίζουν τους ισλαμοφασίστες ποικιλότροπα.
Πρώτο, λύση του προβλήματος δεν θα υπάρξει όσο δεν κόβεται αυτός ο ομφάλιος λώρος. Λύση δεν θα υπάρξει όσο οι μεγάλες δυνάμεις συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά στην περιοχή, όσο συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται τους λαούς αυτούς σπρώχνοντάς τους στην εξαθλίωση, στον πόλεμο, στη μιζέρια και στην αμάθεια, όσο στηρίζουν πότε το ένα και πότε το άλλο αντιδραστικό καθεστώς.
Είναι εξάλλου γνωστό πόσο πολέμησαν οι “δυτικοί” τις προοδευτικές αραβικές κυβερνήσεις, όπως αυτή του Νάσερ στην Αίγυπτο, του Κάσεμ στο Ιράκ, του Μοσαντέκ στο Ιράν, την επαναστατική κυβέρνηση του Αφγανιστάν περί το 1980, ή την δημοκρατική επαναστατική διοίκηση του PLO υπό τον Γιάσερ Αραφάτ.
Δεύτερο, λύση του προβλήματος δεν θα υπάρξει όσο εντείνεται (τόσο στα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα όσο και στον λεγόμενο τρίτο κόσμο) η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η ανεργία, οι ρατσιστικές διακρίσεις, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις οι οποίες σπρώχνουν κάποιες φορές νέους ανθρώπους στην αγκαλιά φασιστικών ή ισλαμοφασιστικών και άλλων εγκληματικών οργανώσεων.
Η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι είναι εμπλεκόμενη σε αυτή την αντιπαράθεση με διάφορα ορατά ή αόρατα νήματα, με όλους τους κινδύνους που αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Είναι καιρός να συλλογιστούμε. Να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Να υψώσουμε τη φωνή μας απαιτώντας από την κυβέρνηση την άμεση και πλήρη απεμπλοκή της Ελλάδας. Θα είναι μέγιστη συμβολή στην εθνική μας ανεξαρτησία, στη λαϊκή κυριαρχία, στην ασφάλεια του λαού και στην ειρήνη όχι μόνο της χώρας μας αλλά της περιοχής γενικότερα.
Αφήστε μια απάντηση