Το ΔΝΤ κι άλλα χρήσιμα σκιάχτρα

199522-179319-imfgohomeΠηγή: Αλέξανδρος Ζέρβας – tvxs

Είναι γεγονός πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «βγήκαν ειδήσεις» από τη χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.

 Πρώτον, γιατί παραδέχτηκε, εμμέσως πλην σαφώς, πως (αντίθετα με τις επίσημες διαβεβαιώσεις των προηγουμένων εβδομάδων) η εν εξελίξει διαπραγμάτευση με τους δανειστές είναι κάτι παραπάνω από ζόρικη, καθώς προκύπτει πίεση για λήψη όλο και δυσκολότερων μέτρων. Δεύτερον, γιατί προσπάθησε (πάλι με έμμεσο τρόπο) να προετοιμάσει την κοινοβουλευτική του ομάδα για ένα πολύ δύσκολο πακέτο, το οποίο πιθανότατα θα έρθει προς ψήφιση λίγο πριν το Πάσχα. Και τρίτον, γιατί επιχείρησε να απομονώσει πολιτικά τη ΝΔ ταυτίζοντας τη με το ΔΝΤ (δεν είναι δα και δύσκολο αυτό), αφήνοντας στο απυρόβλητο δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, διατηρώντας έτσι ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας.

Τσίπρας εναντίον ΔΝΤ με το βλέμμα στις δύσκολες ψηφοφορίες

Σε κάθε περίπτωση όμως, το κύριο μενού της ομιλίας του πρωθυπουργού χαρακτηρίστηκε από την ολομέτωπη επίθεση στο ΔΝΤ, στον απόηχο της διαρροής τωνδιαλόγων Τόμσεν-Βελκουλέσκου αλλά και της ιδιαίτερα επιθετικής απαντητικής επιστολής που του απέστειλε η Κριστίν Λαγκάρντ. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε το Ταμείο πως μεθοδεύει την επιβάρυνση της συμφωνίας με ακόμη πιο «δύσκολα» μέτρα, μέσω του στησίματος ενός νέου σκηνικού χρεοκοπίας, κατά το πρότυπο του καλοκαιριού. Δεν έχασε μάλιστα την ευκαιρία να υπενθυμίσει τις τραγικές κοινωνικές συνέπειες, απόρροια των «εμπνεύσεων» των τεχνοκρατών του Ταμείου.
Η παραπάνω τακτική μάλλον θα φέρει τα επιθυμητά για το Μέγαρο Μαξίμου αποτελέσματα όσον αφορά στη συσπείρωση των κυβερνητικών βουλευτών ενόψει των επικείμενων «δύσκολων» εβδομάδων. Άλλωστε, ο Πωλ Τόμσεν αποτελεί πολύ εύκολο στόχο, πολλώ δε μάλλον αν βάλει κανείς στο κάδρο και τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Καλό το ακτιφάρισμα, αλλά…

Από την άλλη όμως ο Αλέξης Τσίπρας, όσο κι αν ποντάρει στον βολονταρισμό των στελεχών του απέναντι στον «σκιάχτρο» του ΔΝΤ, δύσκολα θα καταφέρει να μην έρθει αντιμέτωπος μια πολύ ζοφερή πραγματικότητα. Γιατί όσο και να κατηγορεί κανείς τη Λαγκάρντ, τον Τόμσεν, τη Βελκουλέσκου ή τον Μπομπ Τραα, τα τελικά μέτρα θα έχουν για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας πέραν πάσης αμφιβολίας την υπογραφή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Συν τοις άλλοις, καλό είναι να μην ξεχνάμε πως οι περισσότερες από τις επερχόμενες «μεταρρυθμίσεις» υπαγορεύονται από τα «θέλω» εγχώριων οικονομικών συμφερόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των «κόκκινων δανείων». Είναι γνωστό πως για την παραχώρηση της διαχείρισή τους στα distress funds πιέζουν οι τραπεζίτες, καθώς κι ο Γιάννης Στουρνάρας, έχοντας μάλιστα την πλήρη στήριξη της ΕΚΤ. Είναι δεδομένο επίσης, πως για να γίνει πιο ελκυστική η αγορά του εν λόγω πακέτου από τα διεθνή «κοράκια» υπάρχει απαίτηση για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, ακόμη και της πρώτης κατοικίας. Κάτι ανάλογο ισχύει με την τροϊκανή απαίτηση για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, καθώς και για τη σχεδιαζόμενη απορύθμιση του Ασφαλιστικού.

Καλό λοιπόν το συλλογικό ακτιφάρισμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τους «κακούς  του ΔΝΤ», αλλά το παραμύθι στα χρόνια του Μνημονίου  μοιάζει να έχει πολύ περισσότερους δράκους. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως η γερμανική ηγεσία κάλυψε πλήρως το ΔΝΤ, αποδεικνύοντας πως, πέρα από τις όποιες επιμέρους διαφορές, «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει». Ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και η πρόσφατη «προσομοίωση χρεοκοπίας» στη χώρα μας (από τη διακοπή της άμεσης χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών το Φλεβάρη μέχρι το κόψιμο του ELA τις παραμονές του δημοψηφίσματος) είχε ως βασικό εκτελεστικό βραχίονα το «φίλο» Μάριο Ντράγκι. Και στο σημείο που έχουν έρθει τα πράγματα, δε φαίνεται απίθανο στην περήπτωση κορύφωσης ενός νέου ελληνικού δράματος, οι ρόλοι «καλού» και «κακού μπάτσου» στο εσωτερικό των δανειστών να αλλάξουν για μια ακόμη φορά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *