Οι δίκες του «Ρήγα Φεραίου». Στιγμιότυπο από την 7η δίκη στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, Αύγουστος 1971. Διακρίνονται από αριστερά οι : Κώστας Κωσταράκος, Φώτης Προβατάς (όρθιος), Γιώργος Σπηλιώτης και Λυκούργος Φλέσσας. – “Εφημερίδα των Συντακτών”
Γι’ αυτό το κείμενο ευχαριστούμε θερμά την οικογένειά του: τα αδέρφια του Μίμη, Μάρω και Ρουμπινή και τον γιο του Ηλία
Ο Κώστας στα 18 του χρόνια οργανώνεται στους «Λαμπράκηδες». Γρήγορα γίνεται μέλος της Επιτροπής Πόλης των «Λαμπράκηδων» στον Πειραιά. Εργάζεται και παράλληλα φοιτά στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. Εκλέγεται στο τελευταίο, πριν από τη χούντα, Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ.
Αμέσως μετά την επιβολή της χούντας αναπτύσσει παράνομη αντιστασιακή δράση και πρωτοστατεί στην ίδρυση της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» τον Δεκέμβρη του 1967, ως μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Το 1969 εκλέγεται γραμματέας του «Ρήγα».
Συλλαμβάνεται τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου 1970. Ταυτόχρονα, συλλαμβάνεται και ο μικρός του αδερφός, Δημήτρης (Μίμης) Κωσταράκος. Κρατήθηκαν και οι δύο στην Ασφάλεια της Μπουμπουλίνας επί 45 ημέρες, όπου αντιμετώπισαν με αγωνιστική αξιοπρέπεια τα σκληρά βασανιστήρια. Ο Κώστας υπέστη φάλαγγα, ηλεκτροσόκ, κρέμασμα, εικονικές εκτελέσεις.
Φυσικά, διαγράφεται από την Ανωτάτη Βιομηχανική, χωρίς να τον αφήσουν να απολογηθεί στη Σύγκλητο. Παραπέμπεται με 17 συντρόφους του σε δίκη, ενώ 15 μέρες πριν ξεκινήσει η δίκη στο στρατοδικείο ο δικτάτορας Παπαδόπουλος εξήγγειλε ότι αυτές οι δίκεςς θα εκδικάζονται από τα πενταμελή Εφετεία.
Η δίκη αυτή διήρκεσε τρεις μέρες στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου 1971.
Κατά την απολογία του είπε: «Είναι αλήθεια ότι απέφυγα τη σύλληψή μου μετά την 21η Απριλίου 1967, όχι για την αυτοσυντήρησή μου, αλλά για να αγωνισθώ για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, για την ανατροπή της στρατιωτικής κυβέρνησης».
Και συνεχίζει: «Η 21η Απριλίου έγινε για να καταργηθεί η Δημοκρατία και να ανακοπεί η πορεία για μια εθνική, δημοκρατική και πολιτιστική κατάσταση. Ισχυρίζεται το κατηγορητήριό μου ότι η δράση μου είναι αντεθνική. Τι είναι, όμως, εθνικό και τι αντεθνικό; Πιστεύω πως ο όρος αυτός δεν είναι μία αφηρημένη έννοια, αλλά μία έννοια μεστή από περιεχόμενο. Θεωρώ πως το έθνος, η πατρίδα είναι η καθημερινή ζωή του λαού μας, οι παραδόσεις του, η μεγαλειώδης κληρονομιά του».
Σε ερώτηση του προέδρου για το ποιοι ήταν στο Κεντρικό Συμβούλιο του «Ρήγα Φεραίου», ο Κ. Κωσταράκος απαντά: «Δεν είπα στον Καλύβα, τον βασανιστή μου, που με πέρασε από φάλαγγα, θα τα πω εδώ;». Τέλος, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για όλες τις δράσεις και τις επιλογές της οργάνωσης, που στόχευαν στην ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας… Καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών, χωρίς να του αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος.
Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αναπτύσσει ξανά παράνομη, αντιδικτατορική δράση μέχρι την πτώση της χούντας.
Μετά τη Μεταπολίτευση, αγωνίζεται στις γραμμές της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς. Γίνεται, γραμματέας του «Ρήγα Φεραίου» στον Πειραιά και από το 1976 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Εφυγε από τη ζωή στις 26 Μαρτίου 1999·.
Πηγές:
• Περιοδικό «Αντί», περ. Β, τ. 885,29/12/2006, σε αφιέρωμα για τον Νίκο Γιανναδάκη από τη Ρ. Γαλανάκη.
• Υλικό από ομιλία της Ρ.Γ. στην εκδήλωση μνήμης για τη Φρίντα Λιάππα από τον σύλλογο «Πάμισος» (7/12/14, Gazarte).
• «Les etudiants Grecs accusent» της Nicole Dreyfus, Παρίσι 1969 (les Editeurs francais reunis). Στα ελληνικά: «Οι Ελληνες φοιτητές κατηγορούν». Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δικαστικό ρεπορτάζ, από την Ντρέιφους, η οποία παρακολούθησε την πρώτη δίκη του «Ρήγα», ως παρατηρητής της Διεθνούς Ενωσης των Δημοκρατικών Νομικών. Η Ντρέιφους (1924-2010), δευτερανιψιά του Αλφρεντ Ντρέιφους (η υπόθεση του οποίου συγκλόνισε τη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα), ήταν η δόξα των νομικών του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μια υπέροχη και μαχητική ακτιβίστρια δικηγόρος, που υπερασπίστηκε σε όλη της τη ζωή τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων, με δράση σε Αλγερία, Ελλάδα, Παλαιστίνη και Νότια Αφρική… Δυστυχώς, το σημαντικό αυτό ντοκουμέντο δεν έχει μεταφραστεί στην ελληνική γλώσσα.
• «Μπουμπουλίνας 18», Κίττυ Αρσένη, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα 2005. «Οι Κόκκινοι Φίλοι μου – Μια ιστορία της αντιδικτατορικής οργάνωσης “Ρήγας Φεραίος”», Θανάσης Σκρουμπέλος, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003.
• «Τα παιδιά της δικτατορίας», Κωστής Κορνέτης, εκδ. Πόλις, Αθήνα, 20ΐς.
Ευχαριστίες:
Ευχαριστούμε θερμά για την υποστήριξη σε αρχειακό υλικό (έγγραφα, αφίσες και φωτογραφίες) τους κάτωθι:
• ΑΣΚΙ (Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, askiweb.eu).
• EMI ΑΝ (Εταιρεία Μελέτης Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας, www. emian.gr).
• Ολους όσοι συνέβαλαν με παροχή υλικού από το προσωπικό τους αρχείο, καθώς και με πληροφορίες που βοήθησαν στην ολοκλήρωση της έρευνας (Μαργαρίτα Γιαραλή, Ρέα Γαλανάκη, Μιχάλης Σαμπατακάκης, Μίμης Μανωλάκος, Θανάσης Αθανασίου, Γιάννης Καούνης, Νικηφόρος Σταματάκης, Κώστας Βογιατζής, Δημήτρης Λογοθέτης, Νίκος Κιάος).
Θερμά ευχαριστούμε την οικογένεια του εκλιπόντος Κώστα Κωσταράκου (τα αδέρφια του, Μίμη, Μάρω και Ρουμπινή και τον γιο του Ηλία).
Αφήστε μια απάντηση