«Αναφέρομαι κυρίως στη σύμβαση με την Cosco για την αξιοποίηση του ΟΛΠ, η οποία μάλιστα επικυρώθηκε στην ελληνική Βουλή πριν από τέσσερις ημέρες. Οπως αποδείχτηκε πρόκειται για μια συμφωνία αμοιβαία επωφελή, επικερδή επιχειρηματικά, που διανοίγει δρόμους για τις κινεζικές επιχειρήσεις και αποφέρει θετικά οφέλη στην ελληνική οικονομία».
Ποιον να πιστέψει ο δυστυχής ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ; Τον υπουργό Δρίτσα, που έκλαιγε με μαύρο δάκρυ στη Βουλή, επειδή οι δανειστές τον αναγκάζουν να υπογράψει μια συμφωνία που ποτέ δε θα ήθελε να υπογράψει ή τον πρωθυπουργό Τσίπρα, που έκανε δημόσια την αυτοκριτική του στο Πεκίνο, δηλώνοντας μέσα στο «Σπίτι του Λαού» (τι ευφημισμός κι αυτός!) πως αποδείχτηκε ότι η συμφωνία με την Cosco μόνο θετικά οφέλη θα έχει για την ελληνική οικονομία και επομένως είχε άδικο ο ΣΥΡΙΖΑ που την πολεμούσε τα προηγούμενα χρόνια;
Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Δρίτσας δεν είναι παρά ένας αποτυχημένος πωλητής σανού. Αποτυχημένος γιατί πιστεύει ότι ακόμα και τώρα, μετά τα όσα έχουν γίνει, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπορεί να καταναλώσουν το σανό που πουλάει. Ο Τσίπρας πήγε στην Κίνα για να δείξει σε όλο τον κόσμο ότι είναι αποφασισμένος να δώσει «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές νεο-αποικιστές. Το τι κατάφερε ή θα καταφέρει σε πρακτικό επίπεδο είναι άλλης τάξης ζήτημα (θα πούμε μερικά πράγματα παρακάτω), όμως σε επίπεδο προθέσεων προσπάθησε να σβήσει όλο το παρελθόν του αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που περιμένει να εκτιμηθεί όχι τόσο στην Κίνα όσο στην Ευρώπη, στη σφαίρα επιρροής της οποίας ανήκει η Ελλάδα.
Δε θα αναφερθούμε στα καραγκιοζιλίκια με το «στιλ χωρίς γραβάτα» και τις φωτογραφίσεις εν είδει σχολικής εκδρομής στο Σινικό Τείχος, αλλά σε άλλα θέματα. Για παράδειγμα, δεν είναι συνηθισμένο ένας πρωθυπουργός να γίνεται γλάστρα σε διαφημιστική φιέστα ενός μονοπωλίου. Εκτός αν είναι πρωθυπουργός μπανανίας. Ο Τσίπρας προσπάθησε να αποφύγει τη μετάβαση στην έδρα της Cosco. Πρότεινε η συνάντηση με τα μεγάλα αφεντικά του κινέζικου μονοπωλίου να γίνει σε κάποιο ξενοδοχείο της Σαγκάης, όμως τα αφεντικά ήθελαν να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό και υποχρέωσαν τον Τσίπρα να πάει στην έδρα τους. «Ηθελαν να μας κάνουν μια έκπληξη» είπαν τα παπαγαλάκια της προπαγάνδας του Μαξίμου. Η υποτιθέμενη έκπληξη ήταν η εξαγγελία επενδύσεων στον Πειραιά! Και δεν μπορούσαν να τις κάνουν αυτές τις εξαγγελίες στο ξενοδοχείο; Φυσικά και μπορούσαν, όμως ήθελαν τον Τσίπρα στην έδρα τους για συμβολικούς λόγους, για λόγους πρεστίζ της εταιρίας τους.
Είχε κι άλλη κοροϊδία το μενού αυτής της εξευτελιστικής επίσκεψης. «Καλό θα ήταν να μην έχουμε τόσες πολλές απεργίες» είπε ο αρχιμάνατζερ της Cosco, λες και αυτό είναι δουλειά του πρωθυπουργού (ή μήπως είναι;). «Θα κάνουμε επαφές με τα συνδικάτα και θα συμμορφωθούμε με τις εργασιακές σχέσεις, ποντάρουμε σ’ αυτό», είπε ο κινέζος μάνατζερ. «Η πρόθεση της Cosco να σεβαστεί την ελληνική νομοθεσία είναι κάτι σημαντικό και κάτι που εμπίπτει στις αρχές σας», απάντησε ο Τσίπρας, αναγορεύοντας σε σημαντικό το αυτονόητο (την υποχρέωση σεβασμού της νομοθεσίας από τους πάντες). Ολη η ουσία ήταν να στείλουν το μήνυμα πως κακώς γίνονταν απεργίες στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης μέχρι τώρα, γιατί η Cosco είναι ένας… φιλεργατικός οργανισμός. Δε χρειάζεται, βέβαια, να θυμίσουμε την αγριότητα του κινέζικου καπιταλισμού, ορατή καταρχάς στην ίδια την Κίνα.
Οσο για τις επενδύσεις, οι κινέζοι μονοπωλητές θα κάνουν αυτές που είναι απαραίτητες και αυτές που θα περάσουν από την έγκριση της Κομισιόν, η οποία διαφυλάσσει σαν δράκος τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών και δεν επιτρέπει σε καμιά Cosco να αποκτήσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα επί εδάφους που ανήκει στην ευρωπαϊκή σφαίρα επιρροής. Θυμόσαστε ποια ήταν η προηγούμενη «μεγάλη επένδυση» που υποτίθεται ότι θα έκαναν οι Κινέζοι; Επί Σαμαροβενιζέλων συζητιόταν ήδη και επανήλθε πέρυσι, μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημόνιου. Ηταν η αγορά του διαμετακομιστικού κέντρου στο Θριάσιο, που θα συνδυαζόταν και με την κατασκευή ενός γιγάντιου κέντρου συναρμολόγησης κινέζικων προϊόντων (για να παίρνουν τη σφραγίδα «Made in EU»), μαζί μ’ ένα επίσης γιγάντιο Mall, κατά τα πρότυπα του Dragon Mart που λειτουργεί στο Ντουμπάι.
Επ’ αυτού δεν ακούστηκε λέξη κατά την επίσκεψη του Τσίπρα στο Πεκίνο. Ακόμα και το «πρόγραμμα επενδύσεων» που ανήγγειλε ο «κάπτεν Σου» στη φιέστα στα γραφεία της Cosco, αφορούσε αποκλειστικά το λιμάνι του Πειραιά (ενίσχυση της κρουαζιέρας, επέκταση αποθηκευτικών υποδομών, επένδυση στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, κατασκευή μεγάλου πάρκινγκ αυτοκινήτων). Κρατάμε επιφύλαξη και για αυτά που εξαγγέλθηκαν, όμως το βέβαιο είναι πως οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν πρόκειται να διευκολύνουν τη διείσδυση του κινεζικού κεφάλαιου στην επικράτειά τους. Αν προωθούν την κινεζοποίηση στην Ελλάδα δεν το κάνουν για να έρθουν η Huawei, η ΖΤΕ και άλλα κινέζικα μονοπώλια και να δημιουργήσουν ειδική οικονομική ζώνη, κατακλύζοντας την ευρωπαϊκή αγορά με προϊόντα «made in EU», αλλά για να φτιάξουν -όταν το κρίνουν απαραίτητο- τα δικά τους μονοπώλια- τέτοιες ειδικές οικονομικές ζώνες και να απεμπλακούν έτσι σε κάποιο βαθμό από την παραγωγική βάση της Κίνας, την οποία τώρα χρησιμοποιούν.
Εχουμε κι άλλη φορά γράψει, ότι οι κινέζικες επενδύσεις στην Ελλάδα δε θα εγκριθούν από την Αθήνα, αλλά από τις Βρυξέλλες (δηλαδή από το Βερολίνο). Η Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ είναι ένας σκληρός τροχονόμος που επιτρέπει ή απαγορεύει τις επενδύσεις ανάλογα με το τι συμφέρει τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Είναι άλλο πράγμα να δίνουν στους κινέζους ανταγωνιστές τους ένα λιμάνι, όπως ο Πειραιάς, για να ξεφορτώνουν εμπορεύματα «Made in China», και άλλο να τους επιτρέψουν να φτιάξουν παραγωγικές μονάδες «κινεζικού τύπου» επί ευρωπαϊκού εδάφους. Μπορεί οι ελληνικές κυβερνήσεις να παίζουν με τους Κινέζους το προπαγανδιστικό παιχνίδι της αναπτυξιολογίας (οι Κινέζοι δε χάνουν τίποτα απ’ αυτό), όμως στην πράξη γίνεται μόνο αυτό που επιτρέπουν οι Βρυξέλλες.
Θυμηθείτε τα «νιχάο πανγιού» του Γιωργάκη και τις ανακοινώσεις του Παπακωνσταντίνου ότι οι Κινέζοι είναι έτοιμοι να ρίξουν 10 δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα, για να μπλοκάρουν τον εκβιασμό των «αγορών». Θυμηθείτε την επίσκεψη του κινέζου πρωθυπουργού τον Ιούνη του 2014 και τις δηλώσεις του Σαμαρά ότι «δημιουργούνται δυνατότητες για την επόμενη γενιά σημαντικών επενδύσεων». Δεν είναι καινούργιο, λοιπόν, το σόου που παίχτηκε κατά την επίσκεψη του Τσίπρα στην Κίνα. Εχει ξαναπαιχτεί από τους προκατόχους του, πριν και μετά τα Μνημόνια.
Αν πρέπει να τονιστεί κάτι είναι πως με τη δουλικότητά τους στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, όπου εκλιπαρούν για επενδύσεις, οι αστοί πολιτικοί της Ελλάδας προσπαθούν να περάσουν στον ελληνικό λαό το μήνυμα ότι η σωτηρία του περνάει μέσα από την υποταγή στους ιμπεριαλιστές και στις αποικιοκρατικές ορέξεις τους.
Ξεπουλάνε, γενικώς
Χάσαμε τον Πούτιν στοπ! Μ’ αυτόν τον χιουμοριστικό τρόπο θα μπορούσε να αποδοθεί η απόσυρση της εταιρίας των Ρωσικών Σιδηροδρόμων από το διαγωνισμό για το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το «ρωσικό ενδιαφέρον» είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο Πούτιν, όταν επισκέφτηκε πρόσφατα (στις 27 Μάη) την Ελλάδα. Μπροστά στις κάμερες το είπε, δεν ήταν καμιά διαρροή από πλευράς Τσιπραίων. Την περασμένη Τετάρτη, όμως, που έληξε η προθεσμία υποβολής προσφορών, ρωσικό ενδιαφέρον δεν υπήρχε. Υπάρχει μόνο μία προσφορά, αυτή της κρατικής ιταλικής Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A.
Δύο τινά μπορεί να έχουν συμβεί. Μπορεί να μην υπήρχε κανένα ρωσικό ενδιαφέρον και απλά ο Πούτιν, για να φτιάξει το προφίλ του, πέταξε μια κουβέντα, ξέροντας ότι στην Ελλάδα οι αγαπημένες λέξεις των αστών είναι «ανάπτυξη» και «επενδύσεις». Μπορεί να υπήρχε ρωσικό ενδιαφέρον, αλλά στις βολιδοσκοπήσεις που έκαναν στις Βρυξέλλες πληροφορήθηκαν πως η δουλειά θα πάει στους Ιταλούς και καλά θα κάνουν να οπισθοχωρήσουν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Εχει ξανασυμβεί και με τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ και με τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και με έργα στρατηγικής συμμαχίας όπως ο αγωγός South Stream, που οι Ρώσοι τον ακύρωσαν κατ’ απαίτηση των Γερμανών, με τους οποίους είναι συνεταίροι στον Νord Stream (δεν μιλάμε για τον Greek Stream του Λαφαζάνη, γιατί αυτός ήταν ένα παραμύθι από την αρχή μέχρι το τέλος). Ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες γίνονται μοιρασιές και οι Ρώσοι ξέρουν καλά πως η Ελλάδα δεν αποτελεί δική τους σφαίρα επιρροής. Επομένως, θα πάρουν μόνο ό,τι επιτρέψουν οι Γερμανοί να πάρουν. Μετά το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους, ίσως υπάρχει συμφωνία για να παραχωρηθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στους Ρώσους. Ως εκεί και με ανταλλάγματα που θα δώσει η Ρωσία στις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις δικές της σφαίρες επιρροής.
Οσοι παρακολουθούν την ιστορία της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης ξέρουν ότι ο προηγούμενος διαγωνισμός είχε κηρυχτεί άγονος. Στην πρώτη φάση του είχαν πάρει μέρος οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι, οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι σε κοινοπραξία με τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και η ρουμάνικη GFR. Στη συνέχεια, όμως, αποσύρθηκαν οι πάντες, ώστε να κάνουν τις διαπραγματεύσεις τους στο παρασκήνιο. Ο διαγωνισμός κηρύχτηκε άγονος και τον επαναπροκήρυξαν τον περασμένο Γενάρη οι Τσιπραίοι. Το ότι εμφανίστηκαν μόνο οι Ιταλοί, που την πρώτη φορά δεν είχαν εμφανιστεί, καταδεικνύει ότι έγινε κάποιο γενικότερο παζάρι-μοιρασιά ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Η προσφορά των Ιταλών για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ θ’ ανοίξει τις επόμενες μέρες. Ασφαλώς θα είναι εξευτελιστική και θ’ αρχίσει ένα παζάρι από το ΤΑΙΠΕΔ για τη βελτίωσή της, όπως συμβαίνει με όλα τα ξεπουλήματα. Αυτό το ξέρουν και οι Ιταλοί μονοπωλιστές που έχουν από τώρα έτοιμη τη «βελτιωμένη» προσφορά που θα κάνουν, ώστε να κλείσει το «ντιλ» και να πάρουν τον ΟΣΕ.
Ο διαγωνισμός για τη ROSCO (εταιρία συντήρησης του τροχαίου υλικού του ΟΣΕ) απέβη άγονος, μολονότι οι Τσιπραίοι είχαν διαδώσει ότι η πρόσφατη επίσκεψη του γάλλου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς στην Αθήνα είχε να κάνει με το ενδιαφέρον της γαλλικής Alstom να πάρει τη ROSCO. Είναι πάρα πολύ πιθανό να ισχύει κάτι τέτοιο. Δηλαδή, Ιταλοί και Γάλλοι να έχουν μοιραστεί αυτή τη δουλειά, σε συνεννόηση με τους Γερμανούς, έτσι που οι Κινέζοι να είναι απόλυτα εξαρτημένοι στην προώθηση των εμπορευμάτων τους στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Θα τα φέρνουν μέχρι τις εγκαταστάσεις της Cosco στον Πειραιά, αλλά από τον Πειραιά και μετά θα αναλαμβάνουν οι Ιταλοί. Το ίδιο θα ισχύει και για τους Ρώσους, αν πάει σ’ αυτούς τελικά το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Στο μεταξύ, από την ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Κομισιόν του Τεχνικού Μνημόνιου, που συνοδεύει το επικαιροποιημένο μετά την πρώτη αξιολόγηση Μνημόνιο, έγιναν γνωστές οι κρατικές εταιρίες που θα περάσουν στη νέα ανώνυμη εταιρία ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μέχρι το Σεπτέμβρη (πέρα από τις συγκοινωνιακές ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, το ΟΑΚΑ και τα ΕΛΤΑ, που έχουν ήδη ανακοινωθεί): ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ και ΕΑΒ.
Αυτό ουδόλως εμπόδισε τον υπουργό Εργολαβιών και Εργολάβων Χρ. Σπίρτζη στο να επιδοθεί σε ένα ακόμα σόου από την αγαπημένη συχνότητα της ΕΡΤ (εκεί που δεν σου κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, ούτε σε διακόπτουν). «Το ΤΑΙΠΕΔ δεν το νοιάζει πόσο θα πουλήσει τη δημόσια περιουσία, το μόνο που το νοιάζει είναι να πουλήσει», φώναξε γεμάτος οργή ο Σπίρτζης. Τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, είπε, «είναι τραπεζικά στελέχη και όταν ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους θα γυρίσουν στις τράπεζες». «Το ΤΑΙΠΕΔ δεν διαφυλάσσει το δημόσιο συμφέρον» επανέλαβε για να το καταλάβουν όλοι. Επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, βέβαια, δεν είναι κάποιος τραπεζίτης, αλλά ο… σύντροφος Στέργιος Πιτσιόρλας, προσωπική επιλογή του Τσίπρα. Την ώρα που ο Σπίρτζης έδινε για πολλοστή φορά το τηλεοπτικό του σόου, ο Πιτσιόρλας επέστρεφε με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο από την Κίνα, όπου είχε υπογράψει -ενώπιον του Τσίπρα και του κινέζου πρωθυπουργού- τη συμφωνία ξεπουλήματος του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco.
Ο πονηρός Τσακαλώτος δεν παριστάνει τον Βασιλάκη Καΐλα όπως ο Σπίρτζης και ο Δρίτσας. Αυτός επιμένει να λέει πως η νέα εταιρία δεν είναι για ξεπούλημα, αλλά για… αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Οπως εξήγησε στη συνέντευξη-ποταμό που έδωσε στην ΕΡΤ, η δημιουργία αυτού του Ταμείου «ήταν μια πρόταση του Σόιμπλε, δεν ήταν επιλογή μας, ήταν κάτι με επιβολή από τη γερμανική πλευρά». Ομως, μολονότι το επέβαλαν οι Γερμανοί, το Ταμείο αυτό είναι… ευλογία, γιατί «είχαμε κι ένα πρόβλημα στην Ελλάδα, ότι τα υπουργεία δεν ήταν και ο κατάλληλος θεσμός για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων». Αυτό το Ταμείο θα έχει «το εξειδικευμένο προσωπικό» για την αναδιάρθρωση των επιχειρήσεων. Αρα, κατέληξε ο Τσακαλώτος, «εμείς λέμε ότι είναι προφανές ότι τη ΔΕΗ -αν πάει η ΔΕΗ εκεί- δεν είναι πολύ εύκολο για το υπουργείο να είναι υπεύθυνο για την αναδιάρθρωση αυτής της επιχείρησης και να γίνει πιο αποτελεσματική και πιο κοινωνική»! Επομένως, ο Σόιμπλε επέβαλε τη δημιουργία ενός Ταμείου ώστε επιχειρήσεις σαν τη ΔΕΗ να γίνουν… πιο αποτελεσματικές και πιο κοινωνικές! Κακώς, λοιπόν, τον κατηγορούν για νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία. Το καλό του ελληνικού λαού θέλει ο άνθρωπος, όχι το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας.
Αφήστε μια απάντηση