Με νέο αυτή τη φορά σκεπτικό δημοσιεύτηκε η απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου Πειραιά πάνω στην προσφυγή του Δημήτρη Κουφοντίνα για την αναγνώριση του δικαιώματός του στην άδεια.
Σημειώνουμε ότι δημιουργεί εύλογα ερωτήματα το γεγονός ότι ενώ η κοινωνική υπηρεσία των φυλακών σε κάθε παρόμοιο αίτημα του συγκεκριμένου κρατούμενου κάνει εξαιρετικά θετική εισήγηση στο να του δοθεί η άδεια, λίγο αργότερα στις συνεδριάσεις ψηφίζει αρνητικά.
Οπως σημειώνει η συνήγορός του Γ. Κούρτοβικ: «Το βούλευμα, υπογραφόμενο από τους Ιωάννη Μαλούχο ως Πρόεδρο, Ασπασία Αλβανού Πλημμελειοδίκη και Νικολάου Πολυζωγόπουλο, ως εισηγητή και με βάση την πρόταση του Εισαγγελέα Νικόλαου Μύτη, αφού ανέλυσε “πρακτικά” παλαιότερων συμβουλίων της φυλακής, συνταγμένων αυθαίρετα και ανέλεγκτα κατά το δοκούν του έκαστου συντάκτη τους, που χωρίς να προβλέπεται από τον νόμο βρέθηκαν να αποτελούν μέρος του φακέλου του Συμβουλίου των δικαστών και αφού ανέσυρε διατυπώσεις που αποδίδονται στον κρατούμενο πριν από 2,5 χρόνια, κατέληξε ότι από την προσωπικότητα του “ …δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν την προσδοκία ότι ο κρατούμενος δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειας, αλλά αντιθέτως δημιουργείται ισχυρή αμφιβολία ως προς την υποκειμενική στάση του προσφεύγοντος λόγω της αποδοχής της ύπαρξης θυμάτων, γεγονός που καταδεικνύει την πιθανότητα τέλεσης εγκληματικών πράξεων κατά την χορήγηση της άδειας”».
Ενώ λοιπόν, όπως σημειώνει το Συμβούλιο, έχει εκτιθεί η προβλεπόμενη για άδεια ποινή, δεν εκκρεμεί σε βάρος του αξιόποινη πράξη, δεν έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά και έχει επιδείξει καλή διαγωγή εντός των φυλακών και πληροί όλες τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο Νόμος εντούτοις εξαιτίας μιας γενικής απάντησης που έδωσε το 2014 σε άλλο Συμβούλιο, το παρόν Συμβούλιο αποφάσισε ότι πρέπει να απορρίψει το αίτημα.
Οπως γράφει η απόφαση ο κρατούμενος είχε πει ότι: «Θα συνεχιστεί η πορεία του αγώνα μας με λιγότερο δυνατό πόνο και από τις δύο πλευρές. Κάτι που πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας. Θύματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν».
Αυτή η απάντηση του Δημήτρη Κουφοντίνα θεωρήθηκε από το νέο Συμβούλιο ως η ισχυρή αμφιβολία για τη χρήση που θα κάνει στην άδειά του. Κι αυτό ενώ ο ίδιος δήλωσε απερίφραστα ότι θα κάνει ορθή χρήση της άδειας και δεν θα θέσει με κανένα τρόπο σε κίνδυνο το δικαίωμα αυτό, για όσους πρόκειται να το διεκδικήσουν.
Η επιτροπή αδειών είχε… άλλο σκεπτικό και απέρριψε το αίτημα, λαμβάνοντας υπόψη μία από τις απαντήσεις του κατηγορουμένου που είπε: «Αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω στο όνομα της ιδεολογίας μου και στους ανθρώπους που θα αναλάβουν την ευθύνη χορήγησης της άδειας είναι ότι θα τηρήσω τους όρους που θα μου τεθούν. Είμαι κομμουνιστής και οραματίζομαι έναν διαφορετικό κόσμο, αλλά τα μέσα με τα οποία θα επιτευχθεί αυτός ο σκοπός δεν θα τα συζητήσουμε αυτή τη στιγμή. Δεν θα μπω σε μια συζήτηση φρονηματικού χαρακτήρα μαζί σας κι έχω την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο δεν αφορά την άδεια».
Η επιτροπή με βάση αυτήν ακριβώς την απάντηση συμπέρανε ότι δεν υπάρχει μεταμέλεια και ότι υπάρχει ακόμα κίνδυνος προετοιμασίας μελλοντικών εγκληματικών ενεργειών, «τις οποίες δεν είναι σε θέση να αποτρέψει το υποστηρικτικό του περιβάλλον, όπως δεν το έκανε και στο παρελθόν».
Κάθε φορά και κάθε Συμβούλιο έχει άλλο σκεπτικό για την κάθε απόρριψη!
Το ερώτημα όμως για την επιλεκτική χρήση του νόμου, που δίνει το πολύτιμο αυτό δικαίωμα σε όλους τους καταδικασμένους και με τις ίδιες προϋποθέσεις, παραμένει.
Το δεύτερο ερώτημα που προκύπτει εύλογα είναι σε ποιον άλλον εκτός από τον Δημήτρη Κουφοντίνα στέλνουν άραγε αυτό το «μήνυμα» της αδιαλλαξίας οι δικαστές;
Το τρίτο ερώτημα αφορά πλέον τον ίδιο τον θεσμό της Δικαιοσύνης και τους λειτουργούς της που επιμένουν να διαχωρίζουν στα μάτια του νόμου τους καταδικασμένους σε «ειδικές» κατηγορίες.
Αφήστε μια απάντηση