Πηγή: Θανάσης Καρτερός – Hot Doc
Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από χαμηλά, από τη δικηγορία για παράδειγμα, για να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος έλληνας επιχειρηματίας, που οι επιχειρήσεις του απασχολούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, δεν είναι βέβαια άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Είναι, αντίθετα, άνθρωπος που έχει τις ικανότητες και απέκτησε με τρόπους που ο ίδιος ξέρει και τα μέσα να ανοίγει πόρτες, που οι κοινοί θνητοί ούτε στον ύπνο τους μπορούν να διαβούν. Πόρτες τραπεζών, μονοπωλιακών ομίλων, ξένων και εγχώριων funds, κομμάτων, πολιτικών αρχηγών, υπουργών και πρωθυπουργών. Πόρτες που παράγουν και αναπαράγουν κέρδη, εξουσία, επιρροή.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι το τέλειο δείγμα τέτοιου ανθρώπου. Μέσα σε λίγα χρόνια κ έ ρ δ ι σ ε ό λ α όσα εκατομμύρια φτωχοδιάβολοι της μεσαίας τάξης ονειρεύονται. Χρήμα, δύναμη και φήμη, που τον έκανε έναν από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες της χώρας. Κατέκτησε ισχυρές θέσεις στη βιομηχανία τροφίμων, στην υγεία, στην ακτοπλοΐα, παντού όπου κινείται χρήμα και υπάρχουν κέρδη.
Κατέκτησε επίσης για κάποιο διάστημα τις καρδιές των φιλάθλων του Παναθηναϊκού, όπως και τις καρδιές των Κυπρίων, που οραματίστηκαν να κάνουν τη χώρα τους πάρκινγκ για χρήμα όλων των χρωμάτων, με προεξάρχον το μαύρο.
Το τελευταίο το πέτυχε αποκτώντας τον έλεγχο μιας κυπριακής τράπεζας, την οποία συνέδεσε με τον όμιλό του και η οποία, πριν συνδεθεί με την καταστροφή της Κύπρου, του έδωσε την αυτοκρατορική εξουσία να κανονίζει τη ροή του χρήματος. Κι αυτή, όπως μάθαμε πολύ καλά με την κρίση, είναι η εξουσία των εξουσιών. Μπορεί το χρήμα μιας τράπεζας να είναι ξένα κόλλυβα, των καταθετών, δικό σας και δικό μας, αλλά εκείνος που καθορίζει την κίνησή του, σε ποιες τσέπες θα κατευθυνθεί ως δάνειο, ως επένδυση, ως ό, τι άλλο, καλά κρυμμένο πίσω από μια μασονική ορολογία, είναι ο άρχων του καπιταλιστικού δαχτυλιδιού.
Από την άποψη αυτή, ο Βγενόπουλος δεν είναι απλώς κορυφαίος παράγοντας του Συστήματος. Είναι το Σύστημα.
Το αφεντικό της MIG εκφράζει, αντιπροσωπεύει, καθρεφτίζει όλα τα γνωρίσματα του Συστήματος, που μας βύθισε σε μια πρωτοφανή κρίση. Η οποία – αυτό σημαίνει κρίση εξάλλου– φυσικό ήταν να φέρει τα πάνω κάτω. Κρίνονται τα πάντα και οι πάντες από την αρχή. Πολιτικό σύστημα, διαπλοκή, επιχειρηματίες.
Και ο Βγενόπουλος δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Από τα ύψη της ασυλίας του, βρέθηκε στο μικροσκόπιο της δημοσιογραφίας και της Δικαιοσύνης. Η δραστηριότητά του ξεσκονίζεται από κύπριους και έλληνες εισαγγελείς. Οι διώξεις άρχισαν. Και φαίνεται εντελώς απίθανο να καταφέρει να αποφύγει την κάθαρση, στο δράμα που το Σύστημα έστησε στη χώρα.
Οι σπασμοί, που παρακολουθούμε, είναι προάγγελοι της πτώσης. Βιομηχανία μηνύσεων κατά του Βαξεβάνη, που αποκάλυψε όσα κανείς άλλος για το βίο και την πολιτεία του. Προσπάθεια να εμφανίσει τη δίωξή του ως πολιτική – του φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εισαγγελικά μυστήρια, που εκθέτουν τον ίδιο και κάποια στελέχη της Δικαιοσύνης – υπόθεση Τσατάνη. Έλλειψη ψυχραιμίας, εν ολίγοις, που προειδοποιεί ότι το δράμα φτάνει στην κορύφωσή του. Και όπως και σε άλλες τέτοιες περιπτώσεις, η κορύφωση αποκτά και στοιχεία κωμωδίας. Γιατί είναι κωμικοτραγικό να σε κυνηγά μια στρατιά εισαγγελέων κι εσύ να κυνηγάς ένα δημοσιογράφο για συκοφαντική δυσφήμιση.
Η συνέχεια επί του πιεστηρίου. Με την επισήμανση, πάντως, ότι σε καιρούς κρίσης, όπου κρίνονται τα πάντα, λογικό είναι να κρίνεται και η Δικαιοσύνη…
Αφήστε μια απάντηση