Οι πολιτικάντηδες της αστικής συστημικής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης (κυρίως της ΝΔ) παρατηρούν αμήχανοι τον μαιτρ του υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού Τσίπρα να υλοποιεί αντιδραστικά καταστροφικά μνημονιακά μέτρα που οι Σαμαροβενιζέλοι ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν είχαν φανταστεί πως θα μπορούσαν να τα υλοποιήσουν χωρίς να καεί το σύμπαν. Έχουν σκάσει από την ζήλεια τους βλέποντάς τον να ξαναμοιράζει την τράπουλα της διαπλοκής του τριγώνου μεγάλο κεφάλαιο – αστική εξουσία – καθεστωτικά ΜΜΕ, και επίσης βλέποντάς τον να περιβάλλεται με την εμπιστοσύνη τόσο των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΕΕ, ΔΝΤ, ΗΠΑ) όσο και των εγχώριων πιστών φερεφώνων του μεγάλου κεφαλαίου όπως π.χ. ο κ. Αλέξης Παπαχελάς.
Γι αυτό, ενώ ψηφίζουν στην Βουλή κάθε σημαντικό ευρωμνημονιακό νομοθέτημα του ΣΥΡΙΖΑ (το ίδιο το 3ο μνημόνιο, την εκποίηση του “Ελληνικού” πρόσφατα, κλπ) εξαντλούν την “αντιπολιτευτική” τους ρητορεία εκτός από τα καταγέλαστα προσωπικά – οικογενειακά – κουτσομπολιά – ακροδεξιά – ρατσιστικά και άλλα νόστιμα, προβάλλοντας το μύθευμα πως δήθεν “κυβερνά τον τόπο για πρώτη φορά μια αριστερή – κομμουνιστική – μπολσεβίκικη συμμορία, και γι αυτό έχουν ανοίξει οι πύλες της κόλασης”. Πέρα από το γελοίο του πράγματος (από την μια να λες τέτοια, και από την άλλη να ομολογείς χλευάζοντας προς την κυβέρνηση “γίνατε σαν κι εμάς”), ας δούμε λίγο και το άλλο σκέλος του … “επιχειρήματος”, αυτό που λέει πως δήθεν ήρθαν αιφνίδια για πρώτη φορά στην αστική κυβερνητική εξουσία κάποιοι ουρανοκατέβατοι “κακοί αριστεροί” από το πουθενά, τους οποίους η ΝΔ (και ειδικά το Μητσοτακέίκο) ούτε τους ήξερε ούτε τους είχε ποτέ ξαναδεί.
Στην διαμόρφωση της σημερινής φυσιογνωμίας της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και του “ΣΥΡΙΖΑ – κόμμα” κυριαρχεί πλήρως ένα συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα το οποίο καθόλου από το πουθενά δεν έχει έρθει. Και όταν λέμε κυριαρχεί και κάνει κουμάντο δεν εννοούμε μόνο ως πολιτική αντίληψη αλλά και ως συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα. Π.χ. ας ανατρέξει κάποιος στην πρόσφατη κοινοβουλευτική συζήτηση περί εκποίησης του “Ελληνικού”. Ενώ διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές, ακόμα και υπουργοί, ψέλλιζαν το γνωστό κλαψιάρικο τροπάρι (“δεν το θέλαμε”, “μας επιβλήθηκε” κλπ) αυτός που επιθετικά ανέλαβε να υπερασπιστεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο ήταν για μια ακόμα φορά ο κ. Φλαμπουράρης.
Ο κ. Φλαμπουράρης ΚΑΘΟΛΟΥ δεν είναι κάποιος “νυσταλέος ηλικιωμένος που πίνει πολλούς φραπέδες και γι αυτό ας μην τον παίρνουμε πολύ στα σοβαρά”, όπως προσπαθεί να τον απενοχοποιήσει πολιτικά η καθεστωτική προπαγάνδα. Ο κ. Φλαμπουράρης όχι μόνο δεν είναι … “μόνος” αλλά εκπροσωπεί μια πανίσχυρη πολιτική – οικονομική κλίκα που εδώ και 35 χρόνια έχει οικοδομήσει με επιμονή και υπομονή στενότατες σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο, τις άλλες – τις “παραδοσιακές” – αστικές πολιτικές πτέρυγες ΝΔ – ΠΑΣΟΚ αλλά και με τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτή η πολιτική – οικονομική κλίκα (που κατά καιρούς έχει παρουσιαστεί με διαφορετικές κομματικές ταμπέλες, και μάλιστα κάποιες φορές με περισσότερες από μία ταυτόχρονα) κατάγεται από την δεξιά πτέρυγα του “ευρωκομμουνισμού” της δεκαετίας του 80. Αυτοί που κυριαρχούν σήμερα πολιτικά – ιδεολογικά – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και που έχουν εναγκαλιστεί την ηγετική ομάδα Τσίπρα :
– Είναι αυτοί που είχαν διαλύσει το ιστορικό ΚΚΕ εσωτερικού για να φτιάξουν την ΕΑΡ υπό τον Κύρκο δηλώνοντας τότε το “παρών” στην προσπάθεια του συστήματος να αναδομήσει το αστικό κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό του.
– Είναι αυτοί που από τότε είχαν κάνει “κονέ” τόσο με τον κ. Καλογρίτσα της “Πρώτης” αλλά και με άλλα κέντρα διαπλοκής στα καθεστωτικά ΜΜΕ ώστε να προβάλλονται ως “η αριστερά του ρεαλισμού και της ευθύνης”.
– Είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στις συγκυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, “στρατολογώντας” στην αντίληψή τους και σεβαστή μερίδα ηγετικών στελεχών από το τότε ΚΚΕ το οποίο συνολικά το έσερναν από την μύτη δύο τουλάχιστον χρόνια εγκλωβισμένο στον ενιαίο ΣΥΝ της ευρωλαγνείας και των αστικών συγκυβερνήσεων.
– Είναι αυτοί που αφού έπαιξαν το παιχνίδι του συστήματος – έκαναν τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό και βοήθησαν στην “ανάσταση” και στον “εκσυγχρονισμό” του ΠΑΣΟΚ υπό τον Σημίτη – συνέχισαν να κάνουν “παιχνίδι” κυριαρχώντας στον “ΣΥΝ” της Δαμανάκη και του Κωνσταντόπουλου και διατηρώντας πάντα άριστες σχέσεις με την ΝΔ (ιδιαίτερα με την “φιλελεύθερη – φιλοευρωπαϊκή” της πτέρυγα) και με το “εκσυγχρονιστικό” ΠΑΣΟΚ του Σημίτη.
– Είναι αυτοί που ΓΕΝΝΗΣΑΝ πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά την ΔΗΜΑΡ αλλά πολύ σωστά και πονηρά είχαν προβλέψει πως η ΔΗΜΑΡ είναι “κουτσό άλογο” με ημερομηνία λήξης, άχρηστο μακροπρόθεσμα στον αστικό πολιτικό σχεδιασμό αφού θα φρόντιζαν οι ίδιοι να γίνει “ΔΗΜΑΡ” ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ.
– Είναι αυτοί, Φλαμπουράρηδες, Πιτσιόρλες και λοιποί, που ανέκαθεν ήταν οι πιο φανατικοί οπαδοί της πλήρους υποταγής στην ΕΟΚ – ΕΕ, πιο φανατικοί ακόμα κι από το παλιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
– Είναι αυτοί που πολλές δεκαετίες είναι πολύ βαθιά χωμένοι στην διαπλοκή κατασκευαστικού τομέα – κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων – καθεστωτικών ΜΜΕ – αστικού πολιτικού συστήματος.
Έχουμε και λέμε λοιπόν :
Κυβέρνηση Τζαννετάκη
Κυβέρνηση Ζολώτα
Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη
και στα ενδιάμεσα τα πιο στενά κολλητιλίκια με τους άλλους “ευρωπαϊστές” πολιτικάντηδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
Ελάτε καλέ κύριε Κυριάκο Μητσοτάκη που ούτε τους είδατε ούτε τους ξέρατε αυτούς τους “σατανικούς αριστερούς” που τάχαμου ήρθαν “ουρανοκατέβατοι” και καβάντζωσαν το γκουβέρνο.
Αν έχετε τόσο αδύνατη μνήμη, ρωτήστε τον πατέρα σας και την αδελφή σας.
Αφήστε μια απάντηση