Έχω την αίσθηση πως, όσο κι αν οι ηγεσίες παγκοσμίως κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, η «βραδυφλεγής βόμβα» του προσφυγικού βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην έκρηξη. Άλλωστε, δεν μπορεί να πει κανείς πως γίνονται ουσιαστικές προσπάθειες να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη.
Γιατί όπως κι αν το δει κανείς, ο τυπικός ενταφιασμός των υποτιθέμενων ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό το χειρότερο σενάριο: ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εκ μέρους όχι μόνο της Δύσης αλλά και των δυνάμεων του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ουσιαστικά προ των πυλών.
Κάτι τέτοιο, πέρα από τις ανυπολόγιστες συνέπειες που θα είχε σε γεωπολιτικό επίπεδο, πιθανότατα θα ανοίξει έτι περαιτέρω τις «πύλες της Κολάσεως» για τον εκεί άμαχο πληθυσμό, τη στιγμή μάλιστα που ήδη υπάρχει «έξοδος» δεκάδων χιλιάδων Ιρακινών προς Συρία και Τουρκία εξαιτίας της ανάφλεξης στην περιοχή της Μοσούλης. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, τα κύματα των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη όχι μόνο δεν αναμένεται να μειωθούν, αλλά αντιθέτως μοιάζει δεδομένο πως θα πολλαπλασιαστούν. Όχι τίποτε άλλο, αλλά καλό είναι να προλάβουμε τα ξεσπάσματα «ειλικρινούς αγανάκτησης» διαφόρων μεγαλοσχήμονων ενόψει μιας ενδεχόμενης ακόμη πιο δύσκολης κατάστασης, στην οποία θα βρεθεί η χώρα μας. Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν σοβαρά πως, ακόμη και σε τέτοια περίπτωση, θα τους σώσει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.
Την ίδια ώρα, η προσφιλής ευρωπαϊκή πρακτική του «κρύβω τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί» δείχνει να έχει οδηγήσει την όλη κατάσταση στα άκρα. Οι συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης στην παραγκούπολη του Καλαί, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τα καθημερινά ξεσπάσματα βίας εκ μέρους προσφύγων και μεταναστών, διαλύουν και τις τελευταίες αμφιβολίες για τις πραγματικές προθέσεις των ευρωπαϊκών ηγεσιών πάνω στο ζήτημα. Πολλώ δε μάλλον, από τη στιγμή που οι εν λόγω προθέσεις, τουλάχιστον όσον αφορά τη βρετανική κυβέρνηση της Τερέζα Μέι, επισφραγίζονται με το χειρότερο τρόπο με το χτίσιμο τείχους στα σύνορα με τη Γαλλία.
Στα καθ’ ημάς, η κατάσταση δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λιγότερο ανησυχητική. Όχι προφανώς επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα ακολουθεί πολιτική «ανοιχτών συνόρων», όπως ισχυρίζονται κάποιοι (καλό θα ήταν να διευκρινίζουν τι αποτελέσματα θα είχε η πολιτική αποτροπής που έχουν κατά νου). Όπως κι αν το δει κανείς όμως, ακόμη και τα πρόσφατα γεγονότα στο Ωραιόκαστρο, με το θανατηφόρο τροχαίο και τα επεισόδια που ακολούθησαν το θάνατο του ανήλικου πρόσφυγα και της μητέρας του, έρχονται να αποδείξουν πόσο επικίνδυνα έχει διαμορφωθεί η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό κάποιων τοπικών κοινωνιών. Γιατί, ας μην έχουμε αμφιβολίες, όσο περισσότερο εμπεδώνεται το αίσθημα περιθωριοποίησης μεταξύ των μεταναστών ως αποτέλεσμα του ξενοφοβικού κλίματος που συνειδητά καλλιεργείται από διάφορους κύκλους, τόσο ακραίες αντιδράσεις θα βλέπουμε εκατέρωθεν.
Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η εξέλιξη, εφόσον επιβεβαιωθούν τα χειρότερα σενάρια όσον αφορά το μέλλον της Συρίας. Αν δηλαδή οι εκατοντάδες χιλιάδες τυχόν νέοι πρόσφυγες, που θα προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη στο Χαλέπι, συνεχίσουν να οδηγούνται σε γκέτο στα γαλλοβρετανικά σύνορα, τη Βόρεια Ελλάδα κι αλλού στην Ευρώπη. Κι όσο οι ηγέτες παγκοσμίως εξακολουθήσουν να παίζουν, ελέω επιμέρους επιδιώξεών, ένα τόσο επικίνδυνο παιχνίδι στην πλάτη όλων μας. Τα καζάνι πάντως δε θέλει πολύ για να σκάσει..
Πηγή: Αλέξανδρος Ζέρβας – tvxs
Αφήστε μια απάντηση