Το παρακάτω βίντεο, καθώς και το κείμενο που το συνοδεύει τα αλιεύσαμε από το διαδίκτυο. Πληροφορούμαστε απ’ αυτό το οικονομικό δράμα που βιώνει ο προκαθήμενος της επικρατούσης θρησκείας.
Ας δούμε τον τρόπο που σχολιάζει τα λεγόμενα του αρχιεπισκόπου ο χρήστης του Ιντερνέτ που παρέθεσε το βίντεο:
Ο 85χρονος αρχιεπίσκοπος Τζερόνιμος χωρίς παιδιά, σκυλιά, γατιά παίρνει λέει 2.500 ευρώ μισθό και μετά βίας επιζεί.
Για τον 30χρονο με 2 παιδιά που παίρνει 550 ευρώ μισθό, που έχει να πληρώσει στεγαστικό (σε αντίθεση με τον Ιερώνυμο που μένει στο Εκκλησιαστικό Μέγαρο), που έχει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ (σε αντίθεση με τον Ιερώνυμο), που έχει να πληρώσει φόρο εισοδήματος (σε αντίθεση με τον αφορολόγητο Ιερώνυμο), που έχει να συντηρήσει αυτοκίνητο (σε αντίθεση με την κρατική Μερσεντές του Ιερώνυμου), που έχει να πληρώσει έξοδα κίνησης (σε αντίθεση με τα πληρωμένα ταξίδια του Ιερώνυμου), ε γι’ αυτόν έχει ο Θεός μωρέ.
Προσεύχεται ο Ιερώνυμος με πόνο ψυχής και κατάνυξη να τον έχει καλά και να του δίνει κουράγιο.
Ιερώνυμος, CEO της ‘Σκοταδισμός & Real Estate Α.Ε.’
Ο Ιερώνυμος δεν είναι ιεράρχης. Είναι ο CEO μιας μεγάλης εταιρείας που πουλάει ελπίδα και διαχειρίζεται ακίνητα. Δεν έχει καμία πνευματικότητα ο ρόλος του, δεν είναι φορέας σύνεσης και καταλαγής, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Είναι ο επικεφαλής του πιο ισχυρού λόμπι που υπάρχει στο νεοελληνικό κράτος, ισχυρό ακόμα και πριν υπάρξει νεοελληνικό κράτος. Και μπροστά στην υπεράσπιση των συμφερόντων αυτού του λόμπι μπορεί να κηρύξει πόλεμο σε οποιονδήποτε θεωρεί ότι τον πλήττει. Έναν πόλεμο με όρους μεσαιωνικούς και στη ρητορική και στην αντιμετώπιση του «αντιπάλου».
Η συνέντευξη που έδωσε στον Αλέξη Παπαχελά κανονικά δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανέναν. Η σκληρή «γραμμή Χριστόδουλου» ήταν και παραμένει δημοφιλής στην Ιεραρχία. Απλώς ο Ιερώνυμος αποφεύγει τα καραγκιοζιλίκια του μακαριστού που την είχε δει ροκ σταρ και είχε ανάγκη τη «σκηνή».
Η συνέντευξη αυτή, αλλά και προηγούμενες δηλώσεις του, έδειξαν πρώτ’ απ’ όλα τη στενή σχέση της Εκκλησίας με την ακροδεξιά. Ο Ιερώνυμος είπε ότι «ο Αμβρόσιος έχει δίκιο σ’ αυτά που λέει, αλλά τα λέει με λάθος τρόπο». Ο Αμβρόσιος που τάχθηκε υπέρ της Χρυσής Αυγής (καλώς, αλλά με λάθος τρόπο;), ύμνησε τον πραξικοπηματία Ντερτιλή, ο οποίος φύτεψε εν ψυχρώ μια σφαίρα στο κεφάλι ενός φοιτητή στο Πολυτεχνείο (καλώς, αλλά με λάθος τρόπο;) και έχει στο καθημερινό του ρεπερτόριο ρατσιστικά παραληρήματα και παρανοϊκές κατάρες για τους «εχθρούς» (καλώς, αλλά με λάθος τρόπο;). Και ποιος είναι αλήθεια ο «καλός τρόπος» για νεοναζιστικού τύπου κηρύγματα;
Ο Ιερώνυμος μιλώντας για τους μετανάστες είπε ότι «τους φροντίσαμε, τους ταΐσαμε», αλλά εξέφρασε την ανησυχία του για την παραμονή τους εδώ, γεγονός που απέδωσε σε κάποια παγκόσμια συνωμοσία για την αλλοίωση του πληθυσμού. Το να προσφέρω, το να προστρέξω στην ανάγκη του ανθρώπου που έρχεται από έναν πόλεμο, δεν έχει υποσημειώσεις. Δεν είναι ανθρωπιστική στάση να του δώσω ένα πιάτο φαΐ, αλλά να του λέω στο αυτί: «Πότε θα ξεκουμπιστείς, γιατί ανησυχώ μήπως και αλλοιώσεις το DNA μου;». Αυτά είναι λόγια ενός φανατικού, που χρησιμοποιεί το φαγητό που δίνει ως άλλοθι για κηρύγματα μισανθρωπίας.
Ο CEO της Εκκλησίας αντιδρά σε ο,τιδήποτε την βγάζει από το κάδρο της άσκησης κοσμικής εξουσίας, που παρεμπιπτόντως είναι και αντίθετο με το ίδιο το δόγμα που εκπροσωπεί. Κύρηξε τον πόλεμο με την καθιέρωση του πολιτικού γάμου (προφανώς γιατί μειώνονταν τα μπικικίνια από τον θρησκευτικό, που ήταν υποχρεωτικός μέχρι την δεκαετία του ’80, πίστευες-δεν πίστευες), κήρυξε τον πόλεμο για την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες (λες και η πίστη είναι κάτι που αν καταγραφεί σε δημόσιο έγγραφο θεωρείται αληθής) κηρύσσει τον πόλεμο και για το μάθημα των Θρησκευτικών γιατί δεν πιστεύει στην δική της ελευθερία να κατηχεί, πιστεύει ότι το ίδιο το Κράτος πρέπει να είναι φορέας κατήχησης, υπό την καθοδήγησή της.
Η Εκκλησία της Ελλάδας θέλει και το επιβάλλει με κάθε τρόπο να είναι ο ελεγκτής της θρησκευτικής συνείδησης του καθενός, είτε ανήκει στο δόγμα της, είτε όχι. Είμαστε άλλωστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που για να ανεγερθεί ναός άλλου θρησκεύματος πρέπει να έχει την έγκριση του οικείου μητροπολίτη. Ωραία άποψη περί ανεξιθρησκείας. «Μπορεί να λατρεύεις ελεύθερα τον θεό σου, μόνο αν γουστάρει ο ορθόδοξος μητροπολίτης». Βγαλμένο από την καρδιά του Διαφωτισμού.
Το κόνσεπτ των «ιερών αγώνων» είναι πάντα ότι «η Εκκλησία βρίσκεται υπό διωγμόν», μια ασύλληπτη μπαρούφα, αφού η Εκκλησία ήταν πάντα Κράτος και το κράτος δεν διώκει ποτέ τον εαυτό του. Ακόμα και ο μύθος της μονίμως διωκόμενης Εκκλησίας επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι ένα καλοστημένο δράμα, που κόβει εισιτήρια είναι η αλήθεια. Εκτός σποραδικών διώξεων, κυρίως αφότου ξέσπασε η Eπανάσταση, η Εκκλησία δεν είχε διωχθεί από τους Σουλτάνους. Γι αυτό άλλωστε, μετά την απελευθέρωση, ήταν ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στην επικράτεια.
Γνωρίζετε κανέναν διωκόμενο μεγαλοκτηματία και με χιλιάδες ακίνητα στην κατοχή του; Οι ίδιοι οι ιεράρχες παραδέχονται ότι αυτή η περιουσία ήταν τεράστια και με αυτήν έγινε το deal: «Σας δίνουμε μερικά οικόπεδα και μας πληρώνεται τους μισθούς εις τον αιώνα τον άπαντα». Τέτοια «προσφορά στο Έθνος». Η ηγεσία της Εκκλησίας άλλωστε δεν μπορεί να διανοηθεί ότι το να προσφέρεις δεν απαιτεί αντάλλαγμα. Η πραγματική προσφορά κάποιων ανθρώπων του κατώτερου κλήρου δεν μπορεί να ξεπλύνει την σκανδαλώδη συναλλαγή της ηγεσίας, που έχει μονίμως στο μυαλό της ποιο θα είναι το πιο συμφέρον deal.
Το να αναφερθούμε στην dream team της ακροδεξιάς εντός της Ιεραρχίας, στη δίωξη -και τον αφορισμό ενίοτε- φωτεινών πνευμάτων, στα διαρκή κολλητιλίκια με την εξουσία, στην πολεμική ενάντια σε κάθε ατομικό, κοινωνικό δικαίωμα, στα γελοία κηρύγματα κατά του αυνανισμού ή της ομοφυλοφιλίας είναι μάλλον περιττό. Σε κάθε βήμα επιβεβαιώνεις ότι ο σκοταδισμός και η οπισθοδρόμηση είναι οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ηγεσία της Εκκλησίας. Ή για την ακρίβεια η εταιρεία που καμώνεται ότι θρησκεύεται.
Αφήστε μια απάντηση