Η τοποθέτηση της Έφης Αχτσιόγλου στο Υπουργείο Εργασίας έχει μια ιδιαίτερη σημειολογία.

Το επόμενο διάστημα ανοίγει από πλευράς τρόικα το ζήτημα των εργασιακών με πολύ χοντρό τρόπο.

Εκ νέου απελευθέρωση απολύσεων, άδειες, καθεστώς προκήρυξης απεργιών, λοκάουτ σε περίπτωση απεργίας, δικαίωμα του εργοδότη να μην πληρώνει εργαζόμενους που δεν απήργησαν όταν στην επιχείρηση έχουν απεργήσει άλλοι εργαζόμενοι, ελαχιστοποίηση έως κατάργηση αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης, υπερωριακή απασχόληση, επέκταση του θεσμού των επενοικιαζόμενων εργαζομένων (αύξηση χρονικού διαστήματος επενοικίασης, με “ειδικό” μισθό και δικαιώματα), επιδόματα ανεργίας, αποδυνάμωση επιθεώρησης εργασίας, νέοι χαμηλότεροι κατώτατοι μισθοί πολλών ταχυτήτων, κατάργηση δώρων και επιδομάτων αδειών, άδειες εγκυμοσύνης και λοχείας, γενίκευση ατομικών συμβάσεων, ειδικές εργασιακές συμβάσεις σε έργα ανάπτυξης.

Γενικά μιλώντας, πρόκειται για την χαρά του εργοδότη και την τραγωδία του εργαζόμενου ειδικά του νέου εργαζόμενου.

Τρόικα, εργοδοσία και μέτωπο των μεταρρυθμίσεων (όσοι ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο) έχουν συμφωνήσει στο ΞΕΧΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΤΕ, ξεχάστε όρους προσλήψεων και εργασίας που είχαν συνηθίσει οι γονείς σας.
Η επιλογή Τσίπρα, έξυπνη και όχι τυχαία, θα προσπαθήσει να αναδείξει την συμφωνία της νεολαίας στα νέα μέτρα, την συναίνεση των νέων ανθρώπων μέσω της υπουργοποίησης της βιολογικά 31χρονης Έφης Αχτσιόγλου η οποία όμως ζέχνει την γεροντίλα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (κάνουμε μεταρυθμίσεις για να μην βγούμε από το ευρώ).

Τον δρόμο τον δείχνει η Γαλλία.

Πηγή: Stathis Katsoulas – f/b