Υπόγειες διαδρομές

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Την πιο προκλητική δήλωση, πιο προκλητική και απ’ αυτές του Καραμανλή, του Ρουσόπουλου, της οικογένειας Πελέκη (Βουλγαράκη), μετά την αθώωση των πρωταγωνιστών του σκανδάλου του Βατοπεδίου, την έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης (πρώην εισαγγελέας, πρώην «αντιτρομοκρατικάριος», πρώην διοικητής της ΕΥΠ/ΚΥΠ), Δημήτρης Παπαγγελόπουλος. Δηλαδή, αυτός που λόγω της θέσης του δε θα έπρεπε να μιλήσει ή έστω να περιοριστεί στην καθιερωμένη σε τέτοιες περιπτώσεις δήλωση ότι «η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και έκρινε».

«Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κώστας Καραμανλής, επειδή δεν είναι παιδιά του εργαστηριακού σωλήνα της διαπλοκής, είναι απρόσβλητοι στους ιούς της», δήλωσε ο Παπαγγελόπουλος, επιλέγοντας τη φυλλάδα του… μη διαπλεκόμενου Μαρινάκη ως μέσο προπαγάνδας. Και συνέχισε: «Εχω πει πολλές φορές ότι τους λαοπρόβλητους ηγέτες, τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα. Δυστυχώς όλοι αυτοί δέσμιοι της υλιστικής προσέγγισης των πραγμάτων και της τεχνοκρατικής αντίληψης υστερούν σε πνευματικότητα και αγνοούν την Ιστορία και τα διδάγματά της. Τα δημόσια πρόσωπα όσο περισσότερο τα αδικείς τόσο περισσότερο ισχυροποιούνται»!

Ομως ο Παπαγγελόπουλος δεν έμεινε μόνο σ’ αυτή την τοποθέτηση, αλλά προσχώρησε στη θεωρία της σκευωρίας, στην οποία -σύμφωνα με όσα είπε- συνήργησε και τμήμα του δικαστικού μηχανισμού: «Οι εκπρόσωποι της διαπλοκής, με σύμμαχό τους το βαθύ κράτος που υπάρχει σε όλες τις δομές της κρατικής εξουσίας, χρησιμοποίησαν και προσπαθούν και τώρα να χρησιμοποιήσουν τη Δικαιοσύνη για τους άνομους σκοπούς της. Χαλκεύτηκαν κατηγορίες, σχηματίστηκαν δικογραφίες, ασκήθηκαν ποινικές διώξεις, εκτελώντας συμβόλαια πολιτικά και επιχειρηματικά. Αυτά έχουν τελειώσει πια». Και κατέληξε με νόημα·. «Κάποιοι που μέχρι πρότινος αλώνιζαν στον χώρο της Δικαιοσύνης πρέπει να καταλάβουν ότι η Δικαιοσύνη δεν τους ανήκει»!

Ο Παπαγγελόπουλος μίλησε κατόπιν συνεννόησης με το μέγαρο Μαξίμου. Και να αμφέβαλλε κανείς γι’ αυτό, ήρθε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να διαλύσει κάθε αμφιβολία. Στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών (briefing), στις 22 Μάρτη, όταν ο Τζανακόπουλος ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση συντάσσεται με τις δηλώσεις Παπαγγελόπουλου, «ο οποίος είπε σήμερα ότι ο κ. Καραμανλής είναι απρόσβλητος στους ιούς της διαπλοκής», ή αν συντάσσεται με την κομματική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, «που μεταξύ άλλων λέει ότι δεν παραγράφονται οι πολιτικές ευθύνες», το έριξε στην… τρελίτσα: «Η θέση της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά μια δικαστική απόφαση είναι ότι, ανεξαρτήτως της ορθότητάς της, δεν μπορεί παρά να είναι δεσμευτική».

Ο Τζανακόπουλος, όσο… ασχετίδης κι αν είναι ως νομικός, δεν μπορεί παρά να ξέρει τη διάκριση ανάμεσα στην ποινική και στη διοικητική Δικαιοσύνη. Μετά από μια απόφαση ποινικού δικαστηρίου η κυβέρνηση δεν καλείται να κάνει τίποτα. Αντίθετα, μετά από μια απόφαση διοικητικού δικαστηρίου (π.χ. του ΣτΕ) οφείλει να συμμορφωθεί (να καταργήσει ή να τροποποιήσει ένα νόμο ή μια υπουργική απόφαση ή ν’ αλλάξει ένα προεδρικό διάταγμα, το οποίο ελέγχεται για τη συνταγματικότητά του από το ΣτΕ).

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε μια μπούρδα, καλύπτοντας πλήρως τον Παπαγγελόπουλο. Οταν η ερώτηση επανήλθε, συμπληρωμένη j («θέλω να ρωτήσω, επίσης, εάν η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τελικώς ότι η υπόθεση αυτή ήταν σκάνδαλο ή όχι»), ο Τζανακόπουλος συνέχισε να… πουλάει τρελίτσα: «Εγώ βρίσκομαι εδώ ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης και γνωρίζετε ότι η ελληνική χ κυβέρνηση δεν μπορεί να πει τίποτα περισσότερο σε ό,τι αφορά μια δικαστική απόφαση, πέρα από το γεγονός ότι είναι δεσμευτική. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τη νομική μου εκτίμηση εάν ήταν σωστή 0 ή λανθασμένη».

Αλήθεια, από πότε έχει τέτοια στάση απέναντι στις δικαστικές αποφάσεις η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων; Γιατί εμείς θυμόμαστε την προκάτοχο του Τζανακόπουλου, Ολγα Γεροβασίλη, να βγαίνει σε άθλια κατάσταση στην τηλεόραση, αργά τη νύχτα της 25ης του περασμένου Οκτώβρη και να καταφέρεται κατά απόφασης του ΣτΕ, που έκρινε ως αντισυνταγματικές τις βασικές διατάξεις του νόμου Παππά. «Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι δεσμευτικές. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι αποφάσεις της δεν κρίνονται. Κρίνονται τόσο από την Κυβέρνηση, όσο και από τον ελληνικό λαό», δήλωσε η τότε κυβερνητική εκπρόσωπος. Στη συνέχεια, πέρασε σε μια σκληρή επίθεση κατά του ΣτΕ: «Η σημερινή απόφαση του ΣτΕ οδηγεί τη χώρα στο προηγούμενο αντισυνταγματικό -σύμφωνα με τη δική του νομολογία- καθεστώς. Αυτό, όμως, δε θα το επιτρέψουμε να συμβεί». Και δεν έμεινε μόνο στην κριτική της συγκεκριμένης απόφασης, αλλά «πέρασε γενεές δεκατέσσερις» το ΣτΕ για τη φιλομνημονιακή νομολογία του: «Πρόκειται για το ίδιο δικαστήριο, το οποίο: έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια, που διέλυσαν την Ελλάδα, έκρινε συνταγματικό το “μαύρο” στην ΕΡΤ, έκρινε συνταγματικό το PSI που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία».

Είναι φανερό ότι ο εκπρόσωπος του Τσίπρα είχε εντολή να καλύψει πλήρως τον Παπαγγελόπουλο. Να μην πει καν ότι αυτός εξέφρασε προσωπικές απόψεις. Κι αυτό, βέβαια, δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητο από το ΠΑΣΟΚ, που μίλησε για «επίσημα αποκαλυπτήρια της Φιλικής Εταιρίας Τσίπρα – Καμμένου με την καραμανλική πτέρυγα της δεξιάς». Το ΠΑΣΟΚ θύμισε, ακόμα, ότι «η εμπλοκή των πολιτικών προσώπων δεν κρίθηκε ποτέ λόγω του βεβιασμένου κλεισίματος της Βουλής και της προκήρυξης των έκτακτων εκλογών του 2009». Αντε μετά να πείσουν οι Τσιπραίοι ότι δεν έχουν υπόγεια ρεύματα επικοινωνίας με τον Καραμανλή και τους ανθρώπους του. Πώς βρέθηκε ο Παπαγγελόπουλος, ένας τόσο σκοτεινός άνθρωπος που μόνο στον κατασταλτικό μηχανισμό είχε δουλέψει, σε κρίσιμο πόστο στο υπουργείο Δικαιοσύνης, από το οποίο κάποια στιγμή εκδιώχτηκε ο Ν. Παρασκευόπουλος, που προφανώς κρίθηκε ανεπαρκής στην ίντριγκα; Πώς να μην πιστέψει ο απλός άνθρωπος ότι η σκανδαλώδης δικαστική απόφαση για απαλλαγή όλων των μη πολιτικών προσώπων που οργάνωσαν και διεκπεραίωσαν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου μεθοδεύτηκε από την κυβέρνηση για να βολέψει τον Καραμανλή και τους ανθρώπους του;

Δεν μπορούμε, φυσικά, να γνωρίζουμε το ακριβές «αντίτιμο» της διαπλοκής Τσιπραίων-Καραμανλήδων. Πολύ εύκολα, όμως, μπορεί κανείς να σκεφτεί πως ο έλεγχος του δικαστικού μηχανισμού (έστω ενός σημαντικού τμήματός του), στον οποίο είχαν πάντοτε σημαντικές προσβάσεις οι Καραμανλήδες, μπήκε στη ζυγαριά. Αλλωστε, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς ο Τσίπρας «ανακάλυψε» τον Παπαγγελόπουλο, έναν καραδεξιό, που πάντοτε ήταν άνθρωπος «ειδικών αποστολών» των Καραμανλήδων και της ΝΔ.

Εδώ, βέβαια, έχουμε να κάνουμε με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Τα πολιτικά πρόσωπα είχαν ήδη απαλλαγεί λόγω παραγραφής (με το νόμο περί ευθύνης υπουργών). Τώρα αθωώθηκαν και τα μη πολιτικά πρόσωπα, λόγω έλλειψης δόλου! Αναφέραμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της «Κόντρας» τα στοιχεία που αποτελούν τον ορισμό του δόλου. Μια λίμνη, που ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου σ’ αυτή, βαφτίστηκε ιδιοκτησία ενός μοναστηριού, για να μπορούν στη συνέχεια να την ανταλλάξουν με «φιλέτα» του ελληνικού δημοσίου. Ηξεραν όλοι τους πολύ καλά ποιο ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς και παρανόμησαν εν ψυχρώ. Τώρα, ο Καραμανλής και οι άνθρωποί του αναζήτησαν με προκλητικό τρόπο την πολιτική τους δικαίωση, με βάση τη δικαστική απόφαση. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους δικαίωσε με το δικό της τρόπο, με τη δήλωση Παπαγγελόπουλου και την πλήρη κάλυψή του από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι το σκάνδαλο του Βατοπεδίου το οργάνωσε και το διεκπεραίωσε ο Καραμανλής με τους ανθρώπους του και το έκλεισαν με ένα δικαστικό σκάνδαλο οι Τσιπροκαμμένοι. Το ότι αδιαφόρησαν για το πολιτικό κόστος που αναμφίβολα τους προκάλεσε η κάλυψη στον Καραμανλή και τους ανθρώπους του δείχνει ότι είχαν αναλάβει αυτή την υποχρέωση, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης παρασκηνιακής συμφωνίας, το ακριβές περιεχόμενο της οποίας μόνον αυτοί γνωρίζουν.