Εφετείο για την υπόθεση Χαλανδρίου: Εισαγγελική τρομο-πρόταση με προκλητικές κατασκευές

Το κύρος της Αντιτρομοκρατικής και των δύο προκλητικών πρωτόδικων αποφάσεων για τη λεγόμενη υπόθεση του Χαλανδρίου προσπάθησε να περισώσει η εισαγγελέας Εφετών Ελ. Καρκαμπούνα, που αγόρευσε στις 26 Απρίλη επί 130’ λεπτά, στο τρομοδικείο του Κορυδαλλού που εκδικάζει σε δεύτερο βαθμό την υπόθεση (και τις δύο διώξεις σε βάρος μελών της ΣΠΦ και άλλων αναρχικών αγωνιστών, έντεκα συνολικά). Με εξαίρεση το σκέλος της πρότασής της, που είναι απαλλακτικό για τους Γ. Καραγιαννίδη, Κ. Καρακατσάνη και Αλ. Μητρούσια, η υπόλοιπη πρόταση της είναι καταδικαστική.

Η εισαγγελέας εισήγαγε μερικές διορθώσεις που είναι απαραίτητες, γιατί εξέλιπαν πια κάποιες σκοπιμότητες της προηγούμενης περιόδου (σκοπιμότητες συνεχών διώξεων σε βάρος της ΣΠΦ και άλλων αναρχικών αγωνιστών). Από την άλλη, η ατόφια αποδοχή των πρωτόδικων αποφάσεων από μια εισαγγελέα Εφετών σε Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων δε θα συνεισέφερε τίποτα παραπάνω στην ποινική αντιμετώπιση των μελών της ΣΠΦ, γιατί με τις πρωτόδικες ποινές που έχουν «εισπράξει» μέχρι τώρα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα 25 χρόνια κάθειρξης, που είναι το ανώτατο όριο έκτισης των ποινών.

Με την απαλλακτική της πρόταση για τους τρεις αγωνιστές η εισαγγελέας προσπάθησε να περισώσει το κύρος του τρομοδικείου και των διωκτικών μηχανισμών επιδιώκοντας να δημιουργήσει και ένα άλλοθι αντικειμενικότητας: ότι έψαξε ενδελεχώς την υπόθεση και διαπίστωσε ότι μόνο γι’ αυτούς τους τρεις δεν προέκυψαν στοιχεία που πιστοποιούν με πλήρη βεβαιότητα την ενοχή τους. Φυσικά, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι δεν υπήρχαν στοιχεία, όχι μόνο για την πρωτόδικη καταδίκη τους αλλά ούτε καν για την παραπομπή τους. Ομως, είναι εξίσου αδιαμφισβήτητο,  ότι δεν υπήρχαν και για άλλους αναρχικούς αγωνιστές στοιχεία που να νομιμοποιούν τις καταδίκες και τις πολύ βαριές ποινές που τους επέβαλαν τα δύο Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων.  Και η ίδια η εισαγγελέας Καρκαμπούνα παραδέχτηκε ότι από τις έρευνες που έγιναν δεν προέκυψε κάποιο καταστατικό ή ιδρυτική πράξη με τα ονόματα και ότι κανένας μάρτυρας δεν κατέθεσε κάτι σχετικό.

Επιδιώκοντας να περισώσει το κύρος της Αντιτρομοκρατικής, η εισαγγελέας έπρεπε να κάνει δύο σημαντικές κατασκευές.

Πρώτον, να χαρακτηρίσει το σπίτι στο Χαλάνδρι γιάφκα και, δεύτερον, να χαρακτηρίσει κείμενο που δημοσίευσαν στις 30 Μάη του 2011 τα εννιά μέλη της ΣΠΦ, όντας κρατούμενοι, ένα πολιτικό κείμενο με τίτλο «Ο ήλιος συνεχίζει να ανατέλλει», προκήρυξη!

Βαφτίζοντας το σπίτι του Χαλανδρίου γάφκα, η είσαγγελέας ισχυρίστηκε:

«Βρέθηκαν και κατασχέθηκαν μέσα σε σακούλες απορριμμάτων, που απέρριψε ο Χατζημιχελάκης σε κάδο απορριμμάτων της οικίας του και που προέρχονται από την οικία αυτή. Σε συνδυασμό με τις Εργαστηριακές Πραγματογνωμνοσύνες καταδεικνύει ότι εντός της οικίας αυτής δεν υπήρχε μια συνηθισμένη οικοσκευή, αλλά ένα εργαστήριο κατασκευής αυτοσχέδιων ωρολογιακών εκρηκτικών μηχανισμών και παρασκευαστήριο αυτοσχέδιας εκρηκτικής ύλης προσομοιάζουσας προς την μαύρη πυρίτιδα και αποτελούμενης από άνθρακα, νιτρικό κάλιο και θείο υπό συγκεκριμένη αναλογία».

Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι πως από κανένα στοιχείο της δικογραφίας και από καμία κατάθεση των αστυνομικών της Αντιτρομοκρατικής δεν προέκυψε ο ισχυρισμός της εισαγγελέα ότι τις σακούλες στο κάδο σκουπιδιών τις έριξε ο Χ. Χατζημιχελάκης. Τα πιο σημαντικά, όμως, είναι αυτά που ακολουθούν.

Στις 20 Οκτώβρη του 2016, εξετάστηκε από το τρομοδικείο του δεύτερου βαθμού το στέλεχος της Αντιτρομοκρατικής Παρ. Χηνόπουλος και ρωτήθηκε εξαντλητικά αν το σπίτι στο Χαλάνδρι ήταν γιάφκα ή ένα συνηθισμένο φοιτητικό σπίτι. Τον διάλογο του συνηγόρου Ηρ. Γράψα και του αντιτρομοκρατικάριου Χηνόπουλου τον παρακολούθησε και η εισαγγελέας Καρκαμπούνα και όφειλε (όπως και οι δικαστές) να σχηματίσει από εκείνη τη στιγμή τη δικανική πεποίθηση, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, ότι το σπίτι στο Χαλάνδρι ήταν ένα φυσιολογικό σπίτι όπου κατοικούσαν νλεοι, και όχι «εργαστήριο κατασκευής αυτοσχέδιων ωρολογιακών εκρηκτικών μηχανισμών και παρασκευαστήριο αυτοσχέδιας εκρηκτικής ύλης», όπως ισχυρίστηκε στην αγόρευσή της η εισαγγελέας, κάνοντας μια κατασκευή.

Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ με τίτλο «Αξιωματικός Αντιτρομοκρατικής: Δεν έχω μιλήσει ποτέ για γιάφκα!», που δημοσιεύτηκε στην «Κόντρα» και στην ιστοσελίδα μας στις 12 Νοέμβρη του 2016:

«Δεν έχω μιλήσει ποτέ για γιάφκα, δήλωσε στις 20 Οκτώβρη, καταθέτοντας στο πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, ο οργανωτής της πρώτης τρομοδίκης του Χαλανδρίου Παρασκευάς Χηνόπουλος, πρώην στέλεχος της Αντιτρομοκρατικής. Η δήλωση του αντιτρομοκρατικάριου  έχει ξεχωριστή σημασία, αν αναλογιστούμε ότι το βάφτισμα ενός φοιτητικού σπιτιού στο Χαλάνδρι επέτρεψε στην κακόφημη Αντιτρομοκρατική να δημιουργήσει μια δεξαμενή, από την οποία αντλούσε “μέλη της ΣΠΦ“. Φυσικά η δεξαμενή περιείχε μόνο αναρχικούς. Οι “γόνοι καλών οικογενειών“, που επίσης περνούσαν από το σπίτι, θεωρήθηκαν “υπεράνω υποψίας“.

Ο Χηνόπουλος ήταν από τα στελέχη αυτής της τρομουπηρεσίας που οργάνωσε τις παρακολουθήσεις  του φοιτητικού σπιτιού, τις συλλήψεις, τη συγκρότηση της δικογραφίας και την κατανομή των υπηρεσιακών δυνάμεων: Ποιοί από τους αντιτρομοκρατικάριους θα καταθέσουν και τι θα καταθέσουν στην προανάκριση, στην ανάκριση και στο δικαστήριο. Το σχέδιο προέβλεπε ότι στις κρίσιμες ερωτήσεις θα απαντούν “δεν θυμάμαι“, “δεν γνωρίζω“.

Αυτός, λοιπόν, ο οργανωτής και… εργολάβος μετατροπής ενός κοινού σπιτιού σε κεντρική γιάφκα της ΣΠΦ “κλάταρε“. Είχε προηγηθεί δικό μας ρεπορτάζ με τίτλο: “Ενας ασφαλίτης της Αντιτρομοκρατικής συγγραφέας παιδικών παραμυθιών“, η παρουσία του συνηγόρου Φρ. Ραγκούση και η ενδελεχής εξέτασή του από τον συνήγορο Ηρ. Γράψα. “Κλάταρε“ και δήλωσε: Δεν έχω μιλήσει ποτέ για γιάφκα! Η δήλωση αυτή όχι από κάποιον τυχαίο ασφαλίτη, αλλά από έναν αξιωματικό που ήταν από τους οργανωτές της δίωξης κατά των αναρχικών αγωνιστών, τινάζει στον αέρα όλη τη βρώμικη ιστορία που κατασκεύασε η Αντιτρομοκρατική.

Οι κατηγορούμενοι για τις δύο υποθέσεις του Χαλανδρίου που δήλωσαν ότι είναι μέλη της ΣΠΦ και ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη δράση της οργάνωσής τους, δεν μετατρέπονται αυτόματα σε ενόχους για τις ενέργειες της οργάνωσης, χωρίς στοιχεία που να εξατομικεύουν τη συμμετοχή τους σ’ αυτές. Τέτοια στοιχεία δεν προέκυψαν, ούτε στην προανάκριση, ούτε στην ανάκριση, ούτε στην ακροαματική διαδικασία της πρώτης τρομοδίκης, πρωτόδικα και σε δεύτερο βαθμό. Το ίδιο ισχύει και για τους αναρχικούς αγωνιστές που από την πρώτη στιγμή βροντοφώναξαν ότι δεν υπήρξαν ποτέ μέλη της ΣΠΦ.

Με τη δήλωσή του ο Χηνόπουλος ομολογεί ότι ψευδώς χαρακτήρισαν το σπίτι στο Χαλάνδρι σαν γιάφκα, στις 23 Σεπτέμβρη του 2009. Με τον χαρακτηρισμό “γιάφκα“ μπορούσαν να διώκουν συνέχεια αναρχικούς των οποίων είχαν βρεθεί αποτυπώματα ή βιολογικό υλικό σε μείγματα, ακόμα και σε κινητά αντικείμενα. Εγινε και τρίτη τρομοδίκη , την οποία είχαν παραπεμφθεί ως κατηγορούμενοι ο Κ. Σακκάς, ο Αρ. Ντάλιος και ο Ν. Ρωμανός, στην οποία όμως απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες για συμμετοχή σε “τρομοκρατική“ οργάνωση, για προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών μηχανισμών και για κατοχή όπλων.

Η δήλωση του τότε αξιωματικού της Αντιτρομοκρατικής και νυν Διευθυντή Ασφαλείας Χανίων, Παρ. Χηνόπουλου, προέκυψε μετά από απανωτές ερωτήσεις του συνηγόρου υπεράσπισης και από συνεχείς παρεμβάσεις της προέδρου  του τρομοδικείου Ζαμπέτας Στράτα. Παραθέτουμε το διάλογο:

Συνήγορος (Ηρ. Γράψας): Η εικόνα του σπιτιού που συναντήσατε ήταν η εικόνα ενός χώρου φυσιολογικού, μιας κατοικίας που μένει, εν πάση περιπτώσει όχι μια οικογένεια με παιδάκια, αλλά νεαρά άτομα; Ηταν μια εικόνα ενός σπιτιού φυσιολογική;
Π. Χηνόπουλος: Μάλιστα
Συνήγορος: Η εικόνα που είδατε εσείς παρέπεμπε σε γιάφκα;
Πρόεδρος Ζαμπέτα Στράτα: Είπε φυσιολογική.
Συνήγορος: Οχι, είναι άλλη η ερώτηση που κάνω, κυρία πρόεδρε: Παρέπεμπε σε γιάφκα;
Χηνόπουλος: Οχι
Συνήγορος: Είχε κάτι που να θυμίζει;
Χηνόπουλος: Οχι
Πρόεδρος: Οχι
Συνήγορος: Εχετε βρει ποτέ -υπάρχει μια οργάνωση που αυτοαποκαλείτε ΣΠΦ- σείς έχετε βρει ποτέ κάποια γιάφκα;
Πρόεδρος: Δεν έχει καταθέσει νομίζω κάτι τέτοιο μέχρι τώρα.
Συνήγορος: Οχι, άλλο τον ρώτησα. Αν έχει βρεθεί κάποια γιάφκα.
Χηνόπουλος: Δεν έχω μιλήσει ποτέ για γιάφκα.
Συνήγορος: Δεν έχετε πει γιάφκα, μάλιστα.
Χηνόπουλος: Δεν έχω πει πουθενά τη λέξη γιάφκα.
Συνήγορος: Μάλιστα. Το λέω γιατί στον Τύπο αυτό το σπίτι προβλήθηκε ως γιάφκα.
Πρόεδρος: Δεν μας απασχολεί ο Τύπος αυτή τη στιγμή, κύριε συνήγορε, ερωτήσεις συγκεκριμένες θα βάλετε.
Συνήγορος: Ενημερώνεται (σ.σ ο Τύπος) από την Ασφάλεια.
Πρόεδρος: Αφήστε το σχόλιό σας, κ συνήγορε, ας πάμε στις ερωτήσεις τις συγκεκριμένες».

Οι απαντήσεις του τότε υπεύθυνου αξιωματικού της Αντιτρομοκρατικής, ότι το σπίτι στο Χαλάνδρι δεν ήταν γιάφκα, ένα φυσιολογικό σπίτι που έμεναν νεαρά άτομα, κι ότι αυτός ποτέ δεν μίλησε για γιάφκα, έκαναν θρύψαλα το σαθρό κατηγορητήριο που κατασκεύασε η Αντιτρομοκρατική και αναπαρήγαγε ο δικαστικός μηχανισμός. Αυτό το σαθρό κατηγορητήριο αποφάσισε να νεκραναστήσει η εισαγγελέας της έδρας με την κατασκευή που έκανε, προκειμένου να καλύψει την ανυπαρξία εξατομικευμένων ενοχοποιητικών στοιχείων για συμμετοχή στις ενέργειες της οργάνωσης, για τους Χαρ. Χατζημιχελάκη, Παν. Αργυρού, Γ. Νικολόπουλο, Μ. Νικολόπουλο και Δ. Μπολάνο, που με δηλώσεις τους έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στη ΣΠΦ. Υπάρχει και το μέλος της ΣΠΦ Χρ.Τσάκαλος, ο οποίος όμως κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε μόνο για συγκρότηση και ένταξη στην οργάνωση, οπότε η εισαγγελέας αναγκαστικά δεν μπορούσε να τον συμπεριλάβει στην πρόταση ενοχής για κάποιες από τις ενέργειες της οργάνωσης, που με την κατασκευή της περί γιάφκας απέδωσε στα υπόλοιπα μέλη της ΣΠΦ που δικάζονται σ’ αυτή την τρομοδίκη.

Οπως είπαμε, η δεύτερη κατασκευή της εισαγγελέα Καρκαμπούνα ήταν το βάφτισμα ενός πολιτικού κειμένου σε προκήρυξη της οργάνωσης (απ’ αυτές που δημοσιεύουν οι οργανώσεις αναλαμβάνοντας την ευθύνη για κάποια ενέργειά τους και παρουσιάζοντας το σκεπτικό τους).

Η εισαγγελέας αποδέχτηκε την ενοποίηση δύο κειμένων διαφορετικών συγγραφέων. Το ένα ήταν κείμενο αλληλέγγυων στη ΣΠΦ, που παρέθεταν ιστορικά όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, και το δεύτερο ήταν ένα πολιτικό κείμενο των εννιά φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ.

Και βέβαια, η εισαγγελέας αγνόησε το γεγονός ότι αυτά τα κείμενα είδαν το φως της δημοσιότητας στις 30 Μάη του 2011, πολύ μεταγενέστερα από το 2009 που είχαν τοποθετηθεί εκρηκτικοί μηχανισμοί στο σπίτι της Κατσέλη και του Αρσένη, στο σπίτι του Π. Χηνοφώτη και στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Και μόνο η διαφορά χρόνου είναι απαγορευτική για να χαρακτηριστούν αυτά τα κείμενα (έστω το κείμενο των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ) σαν προκήρυξη της οργάνωσης, όμως η εισαγγελέας «έκανε την ανάγκη φιλοτιμία» και προχώρησε σ’ αυτή την κατασκευή, προφανώς επειδή ήθελε να προτείνει οπωσδήποτε την ενοχή των μελών της ΣΠΦ και για τις ενέργειες της οργάνωσης, χωρίς να υπάρχουν εξατομικευμένα στοιχεία ενοχής τους.

Παραθέτουμε το απόσπασμα από την εισαγγελική αγόρευση, που αναφέρεται στο κείμενο των μελών της ΣΠΦ με τίτλο «Ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει» (30.5.2011): «Στην προκήρυξη με τίτλο “Ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει“ γίνεται αναφορά σε πράξεις της οργάνωσης από 21/1/2008. Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται κατά λέξη…».

Είναι οι αλληλέγγυοι αυτοί που αναφέρονται στις ενέργειες της ΣΠΦ από τις 21/1/2008 και όχι τα εννιά φυλακισμένα μέλη της οργάνωσης, που δημοσιοποιούν στις 30 Μάη του 2011 (και όχι το 2009) το πολιτικό τους μανιφέστο. Κι αυτό το ξέρει η εισαγγελέας, η οποία επιπλέον επιστρατεύει τον ισχυρισμό ότι «στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται κατά λέξη», ο οποίος δεν είναι αληθής, γιατί απλούστατα γίνεται συρραφή παραγράφων που δεν είναι συνεχείς.

Περαιτέρω, η εισαγγελέας βάφτισε στοιχείο ενοχής την άρνηση των κατηγορούμενων να δώσουν βιολογικό υλικό, προφανώς λόγω ένδειας στοιχείων για την εξατομίκευση των κατηγοριών. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά διέπραξε και το ατόπημα να θεωρήσει την πολιτική δήλωση των μελών της ΣΠΦ, ότι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, σαν δήλωση ομολογίας!

Τα μέλη της ΣΠΦ έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι δεν τα απασχολεί η ποινική τους μεταχείριση από τα τρομοδικεία, όμως έχουν επίσης δηλώσει ότι οι δικαστές των τρομοδικείων οφείλουν να κάνουν εξατομίκευση των κατηγοριών. Αυτή η προσέγγιση είναι σωστή από κάθε άποψη. Η εισαγγελέας γνωρίζει, ασφαλώς, ότι οι ηγέτες των αστικών πολιτικών κομμάτων που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για διάφορα σκάνδαλα που ξεσπούν όταν κυβερνούν τα κόμματά τους, κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι ποινικοποιούν τη δημόσια ζωή, όταν αυτοί επιχειρούν παραπομπές με βάση το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Η εισαγγελέας, λοιπόν, βάφτισε ένα συνηθισμένο φοιτητικό σπίτι στο Χαλάνδρι (που σύμφωνα με την κατάθεση του αρμόδιου αξιωματικού της Αντιτρομοκρατικής, Π. Χηνόπουλου, ήταν μια φυσιολογική κατοικία), εργαστήριο κατασκευής αυτοσχέδιων ωρολογιακών εκρηκτικών μηχανισμών και παρασκευαστήριο αυτοσχέδιας εκρηκτικής  ύλης, βάφτισε μια πολύ μεταγενέστερη πολιτική διακήρυξη εννιά φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ προκήρυξη της οργάνωσης, θεώρησε την άρνηση λήψης βιολογικού υλικού ως ενοχοποιητικό στοιχείο, έκανε το ίδιο για αποτυπώματα και βιολογικό υλικό σε μείγματα περισσότερων από δύο άτομα, θεώρησε την πολιτική δήλωση για ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, σαν ομολογία, και με βάση αυτά άρχισε να «εξατομικεύει» τις κατηγορίες σε βάρος των κατηγορούμενων, των οποίων πρότεινε την ενοχή για συμμετοχή τους είτε σε μερικές είτε στις περισσότερες ενέργειες της  ΣΠΦ, χωρίς να έχει κανένα πραγματικό στοιχείο για τέτοια συμμετοχή.

Είναι χαρακτηριστική η πρόταση ενοχής για τον Χάρη Χατζημιχελάκη:

– Για συγκρότηση «τρομοκρατικής» οργάνωσης
– Για κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών βομβών σε τρεις περιπτώσεις: υπουργείο Μακεδονίας-  Θράκης, οικία Κατσέλη και βόμβα που βρέθηκε στο σπίτι του, σύμφωνα με το άρθρο 272 του ΠΚ.
– Για απλή συνέργεια στις εκρήξεις στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και στο σπίτι της Κατσέλη και για διακεκριμένη φθορά στο σπίτι του Π. Χηνοφώτη.
– Για κατοχή πυρομαχικών (βρέθηκε ένας κάλυκας στο σπίτι του) και για απλή συνέργεια στην κατοχή του εκρηκτικού μηχανισμού που τοποθετήθηκε στο σπίτι του Π. Χηνοφώτη.

Αν η εισαγγελέας δεν βάφτιζε «εργαστήριο κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών και παρασκευής εκρηκτικών υλών» ένα φυσιολογικό σπίτι όπου έμεναν νέοι άνθρωποι, δε θα μπορούσε να προτείνει την ενοχή του ούτε για την κατοχή και  κατασκευή εκρηκτικών υλών και βομβών, ούτε για τις εκρήξεις και τη διακεκριμένη φθορά.

Για τον Παν. Αργυρού, πάλι με βάση την κατασκευή της «γιάφκας», πρότεινε ενοχή:
– Για συγκρότηση «τρομοκρατικής» οργάνωσης.
– Για κατοχή και κατασκευή δύο εκρηκτικών μηχανισμών, σύμφωνα με το άρθρο 272.
– Για απλή συνέργεια στην έκρηξη στο σπίτι του Αρσένη.
Για τον Παναγιώτη Μασούρα πρότεινε ενοχή:
– Για ένταξη (και όχι συγκρότηση) σε «τρομοκρατική» οργάνωση.
– Για απλή συνέργεια στην κατασκευή δύο εκρηκτικών μηχανισμών, αυτού που βρέθηκε στο σπίτι του Χαλανδρίου και αυτού που τοποθετήθηκε στο σπίτι του Αρσένη.
– Για οπλοκατοχή και κατοχή κροτίδων και φωτοβολίδων.

Στην περίπτωση του Π. Μασούρα η εισαγγελέας προσπάθησε να στηρίξει την πρόταση ενοχής με τον ισχυρισμό ότι στην κατοχή του βρέθηκε ένα κλειδί από το σπίτι του Χαλανδρίου και ότι στο πατρικό του βρέθηκαν κάποια εργαλεία. Τέτοια εργαλεία βρίσκονται σε κάθε «φυσιολογικό σπίτι» και δεν μπορούν να θεωρούνται όχι στοιχείο ενοχής, αλλά ούτε καν ένδειξη που θα μπορούσε να στηρίξει μια παραπομπή. Οσο για την κατοχή ενός κλειδιού από ένα φοιτητικό σπίτι, ποιος δεν ξέρει ότι αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο μεταξύ νέων ανθρώπων; Οταν όμως αυτό το κοινό φοιτητικό σπίτι βαφτίζεται «γιάφκα», τότε και το κλειδί βαφτίζεται «απόδειξη ενοχής».

Ο Ε. Γιόσπας είχε αθωωθεί πρωτόδικα, λόγω αμφιβολιών, για ένταξη σε «τρομοκρατική» οργάνωση και είχε καταδικαστεί για κλοπή υπηρεσιακής σφραγίδας, για ληστεία και για πλαστογραφία (αδικήματα που δεν είναι κακουργηματικού χαρακτήρα). Για την κλοπή της υπηρεσιακής σφραγίδας η εισαγγελέας πρότεινε να μετατραπεί η κατηγορία, κατά ορθό νομικό χαρακτηρισμό, σε κλοπή αντικειμένου ευτελούς αξίας και να παύσει η ποινική δίωξη λόγω παραγραφής. Για τη ληστεία, να μετατραπεί η κατηγορία, πάλι κατά ορθό νομικό χαρακτηρισμό, σε παράνομη βία. Τέλος, για την κατηγορία της πλαστογραφίας φοιτητικής ταυτότητας, να μετατραπεί η κατηγορία σε πλαστογραφία πιστοποιητικού.

Για τους Γ. Νικολόπουλο, Μ. Νικολόπουλο και Δ. Μπολάνο η εισαγγελέας πρότεινε ενοχή:

– Για ένταξη (και όχι συγκρότηση) σε «τρομοκρατική» οργάνωση.
– Για απλή συνέργεια στην κατασκευή εκρηκτικών μηχανισμών του άρθρου 272 κατά συρροή (για τους εκρηκτικούς μηχανισμούς στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης και στο σπίτι των Κατσέλη-Αρσένη) και για απλή συνέργεια στην κατασκευή του εκρηκτικού μηχανισμού στο σπίτι του Π. Χηνοφώτη, σύμφωνα με διατάξεις του νόμου 2168/1993 (αθώωση για τις άλλες περιπτώσεις).

Η κατασκευή της «γιάφκας» ήταν και εδώ το… αποδεικτικό υλικό. Αφού το απλό φοιτητικό σπίτι ήταν «γιάφκα» και σ’ αυτό βρέθηκαν αποτυπώματα και βιολογικό υλικό, άρα ένοχοι!

Αναφερόμενη στον Μ. Νικολόπουλο, η εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι η παρουσία πολλών άδειων μπουκαλιών  μπίρας πιστοποιεί ότι το σπίτι στο Χαλάνδρι ήταν χώρος κατασκευής βομβών μολότοφ. Περιττεύει να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας, γιατί τα άδεια μπουκάλια μπίρας (σε μεγτάλη ποσότητα, μάλιστα) είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα σ’ ένα νεανικό σπίτι, όπου γίνονται πάρτι.

Από την άλλη, αναφερόμενη στον Γ. Νικολόπουλο, η εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι αυτός έμενε συνέχεια στο σπίτι του Χαλανδρίου, όμως δεν ανευρέθηκαν αποτυπώματα. Αρα… έπαιρνε μέτρα προστασίας (ήταν ο μοναδικός που το έκανε, φαίνεται, αλλά… ξέχασε να πει και στους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο!). Τέλος πάλι για τον Γ. Νικολόπουλο, η εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι οι πολλές φόρμες που βρέθηκαν στο σπίτι ήταν για να μην αφήνουν αποτυπώματα και βιολογικό υλικό. Είναι φανερό πως για να μην θεωρηθεί κάποιος ένοχος, εκτός του ότι δεν πρέπει να πίνει μπίρα από μπουκάλι, θα πρέπει να κυκλοφορεί με… κοστούμι, γιατί η συχνή χρήση φόρμας (το πιο συχνό ντύσιμο για νέους) αποτελεί… τεκμήριο ενοχής.

Από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο Γ. Νικολόπουλος έμενε συνέχεια στο σπίτι του Χαλανδρίου. Τα εκατοντάδες αποτυπώματα και το βιολογικό υλικό πολλών ατόμων που βρέθηκαν στο σπίτι του Χαλκανδρίου δεν συνηγορούν υπέρ των απόψεων της εισαγγελέα, αλλά υπέρ του αντιθέτου: ότι επρόκειτο για ένα συνηθισμένο και εξαιρετικά πολυσύχναστο φοιτητικό σπίτι. Στο ίδιο συνηγορούν τα πολλά άδεια μπουκάλια μπίρες και οι φόρμες.

Αναφερόμενη στους αγωνιστές Γ. Νικολόπουλο, Μ. Νικολόπουλο, Δ. Μπολάνο, Χ. Χατζημιχελάκη και Π. Αργυρού η εισαγγελέας ισχυρίστηκε ότι προσυπέγραψαν τις προκηρύξεις. Εμμέσως πλην σαφώς ισχυρίστηκε ότι κάποιος άλλος τις συνέταξε και αυτοί συμφώνησαν και τις προσυπέγραψαν. Αυτό όμως δεν αποδείχτηκε από κανένα στοιχείο. Το ισχυρίζεται η εισαγγελέας Καρκαμπούνα, προφανώς για να προσθέσει ένα ακόμα «ενοχοποιητικό στοιχείο» στο πλαίσιο της «εξατομίκευσης» της ενοχής των κατηγορούμενων.

Τέλος, για τον Χρ. Τσάκαλο πρότεινε την ενοχή του για συγκρότηση και ένταξη σε «τρομοκρατική» οργάνωση (όπως εισήχθη η κατηγορία και όπως καταδικάστηκε από το τρομοδικείο του πρώτου βαθμού). Στην περίπτωση αυτού του αναρχικού αγωνιστή έκανε δύο ακόμα κατασκευές:

Πρώτον, ισχυρίστηκε ότι συνέταξε τις προκηρύξεις. Δεν μπήκε όμως στον κόπο να αναφέρει από ποια στοιχεία προέκυψε αυτό, γιατί δεν υπάρχει τίποτα.

Δεύτερο, έκανε πολύ λόγο για δήθεν αυθόρμητη ομολογία του Χρ. Τσάκαλου και ανέπτυξε πολλά «επιχειρήματα» για να στηρίξει αυτό τον ισχυρισμό της, που όχι μόνο είναι ανυπόστατος, αλλά και προβληματικός, μια και ο Χρ. Τσάκαλος δήλωσε -όπως και όλοι οι αναρχικοί αγωνιστές, είτε είναι μέλη της ΣΠΦ είτε όχι- ότι δεναπολογούνται, αλλά τοποθετούνται πολιτικά. Και δεν απολογούνται γιατί δεν αναγνωρίζουν το δικαιικό σύστημα που τους δικάζει και δεν αισθάνονται κατηγορούμενοι!

Στις 5 Μάη άρχισαν οι αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης (αγόρευσαν οι συνήγοροι των Γ. Καραγιαννίδη, Α. Μητρούσια, Ε. Γιόσπα και Κ. Καρακατσάνη). Θα παρουσιάσουμε το σχετικό ρεπορτάζ όταν ολοκληρωθούν οι αγορεύσεις όλων των συνηγόρων υπεράσπισης.

Η τρομοδίκη θα συνεχιστεί την Τρίτη, 16 Μάη.

Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *