Οψεις της αέναης βαρβαρότητας

Μια εργάτρια της αλυσίδας «ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ», απλήρωτη για 15 μήνες, όπως και εκατοντάδες συνάδελφοί της, δεν άντεξε άλλο και έβαλε τέλος στη ζωή της. «Ηταν 15 μήνες απλήρωτη. Ακούει κανείς εισαγγελέας;» πληκτρολόγησε στο facebook ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Νεφελούδης, δηλαδή ο αρμόδιος για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, δίνοντάς μας ένα λαμπρό παράδειγμα συριζαίικης αλητείας.

Οι εργαζόμενοι που διαδήλωναν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική στην Κοζάνη, δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν το χώρο όπου ο Τσίπρας οργάνωνε μια ακόμα ελεεινή φιέστα. Βρήκαν μπροστά τους τα ΜΑΤ, αποφασισμένα να τους ανοίξουν τα κεφάλια. Και βέβαια, ο φωτογράφος του Μαξίμου δεν φωτογράφισε τους διαδηλωτές. Φωτογράφισε τον Τσίπρα να ποζάρει, με χαμόγελο… Κολινός, παρέα με εκστασιασμένες συριζαίες.

Και από την Κοζάνη ο Τσίπρας εκφώνησε τον καθιερωμένο δεκάρικο για το success story της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με την ορμητική ανάπτυξη που ήδη ξεκίνησε και με την επικείμενη έξοδο από τα Μνημόνια και την επιτροπεία. Την ίδια ώρα, στην έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον έφτανε νέα «επιστολή προθέσεων», υπογεγραμμένη από τον Τσίπρα, τον Τσακαλώτο και τον Στουρνάρα, με την οποία η ελληνική κυβέρνηση (ξανα)παρακαλεί το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο «ελληνικό πρόγραμμα», αναλαμβάνοντας και μια σειρά δεσμεύσεις για εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων.

Πριν από μερικούς μήνες, οι Τσιπροκαμμένοι τραγουδούσαν για το ΔΝΤ το «δε σε θέλω, και πάρε και δρόμο, και τράβα στο καλό». Τώρα τραγουδούν το «γύρισε, σε περιμένω γύρισε». Είναι κι αυτή μια απόδειξη της πολιτικής τους… αξιοπιστίας. Ενα μέτρο για να υπολογίσουμε πόση αξία έχουν οι υποσχέσεις τους ότι «τον Αύγουστο του 2018 βγαίνουμε από τα Μνημόνια».

Τους στίχους του ποιητή θα ξαναθυμίσουμε: «Φτωχέ, σου μάραναν / κόποι και πόνοι / τη θέληση άβουλη, / πιωμένη αφιόνι! / Αν είν’ ο λάκκος σου / πολύ βαθής, / χρέος με τα χέρια σου / να σηκωθείς».

Μας έχουν βουτήξει σε μια αέναη βαρβαρότητα. Κινεζοποίηση, φορομπηξία, λεηλασία του κρατικού πλούτου που έχει συσσωρευτεί με τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού.

Ποιος θα μας βγάλει απ’ αυτή τη βαρβαρότητα; Μήπως αυτοί που μας βύθισαν σ’ αυτήν; Τι άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε για το παιχνίδι της δημαγωγικής διαχείρισης που παίζουν όλα τα αστικά κόμματα; Ολα ακούστηκαν, όλα δοκιμάστηκαν στην πράξη. Και τα «Ζάππεια», και οι «αναδιαπραγματεύσεις», και η «κατάργηση με ένα νόμο σε ένα άρθρο».

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι ο εχθρός που βλέπουμε απέναντι. Ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός  είναι ο εχθρός μέσα στα μυαλά μας. Κι όσο δεν υπάρχουν εξηγήσεις για τις διαδοχικές ήττες, όσο φουντώνουν η απογοήτευση και η ηττοπάθεια, τόσο φουντώνει και ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός.
Πιανόμαστε από παλιούς ή νέους «σωτήρες», τις περισσότερες φορές χωρίς καν να τους εμπιστευόμαστε, αλλά με την απελπισία του «μικρότερου κακού», περιμένοντας απ’ αυτούς να αλλάξουν «κάτι». Με τη φρούδα ελπίδα αυτού του μικρού «κάτι» εκλέγουμε τους ίδιους τους δυνάστες μας, αντί να οργανωθούμε ως «τάξη για τον εαυτό της» και να επιβάλουμε το δίκιο μας.

Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *