Η τεκμηρίωση του απαράδεκτου χαρακτήρα του παραλληλισμού ανάμεσα στο ναζισμό και τον κομμουνισμό με άλλοθι τον λεγόμενο «σταλινισμό», δεν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί χωρίς την ανάλυση και την ομόθυμη αποδοκιμασία ενός από τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα που κατηγορείται ότι διέπραξε η χώρα η οποία γεννήθηκε από την μπολσεβίκικη επανάσταση: τις μαζικές εκτελέσεις των Πολωνικών ελίτ στο Κατίν (22.000 σύμφωνα με τον γαλαντόμο κύριο Χρήστο Κεφαλή, 14.736 ακριβώς, σύμφωνα με τον κύριο Βλάση Αγτζίδης), με διαταγή του Γεωργιανού αιμοβόρου δράκουλα, Στάλιν.
Διά του λόγου το ασφαλές, παρουσιάζω ως τεκμήριο την έκθεση της αντικειμενικής αμερικανικής υπηρεσίας CIA, The Katyn Controversy: Stalin’s Killing Field
Ας προχωρήσουμε, όμως, σε μια σύνοψη των συμβάντων : Τον Απρίλιο του 1943, στο δάσος Κατίν, κοντά στο Σμολένσκ και στις περιοχές Piatykhatky και Mednoye, τα φασιστικά στρατεύματα, που με την εισβολή τους στην ΕΣΣΔ έχουν αναβαθμίσει τις δολοφονίες σε βαριά βιομηχανική κάθετη παραγωγή, ανακοινώνουν στα παγκόσμια ΜΜΕ ότι «ανακάλυψαν» ομαδικούς τάφους που περιείχαν τα λείψανα χιλιάδων αξιωματικών και πνευματικών ηγετών του Πολωνικού κράτους. Οι φασίστες μάλιστα οργάνωσαν μια «διεθνή» ιατρική επιτροπή γιατί ήθελαν, λέει, να δικαιωθούν τα θύματα!
Γελοιότητες, πασπαλισμένες με κυνικότητα, καθώς μόνο στο Σμολένσκ εκτελέστηκαν από τα φασιστικά στρατεύματα περισσότεροι από 215.000 άμαχοι σοβιετικοί πολίτες!
Ωστόσο, η φασιστική επιτροπή διαπίστωσε ότι η σφαγή συνέβη το 1940, όταν η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης – μια απόφαση που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο προπαγάνδας από τον Αδόλφο Χίτλερ, με σκοπό να διαταράξει τη συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Σοβιετικής Ένωσης.
Μετά την ανάκτηση του Σμολένσκ το φθινόπωρο του 1943 από τον Κόκκινο Στρατό, η σοβιετική κυβέρνηση οργανώνει τη δική της ανασκαφή και την συγκρότηση νέας επιτροπής για να διερευνήσει το ζήτημα. Αυτή η δεύτερη επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι οι πολωνικοί αιχμάλωτοι πολέμου είχαν συλληφθεί και εκτελεστεί μετά από εισβολή γερμανικών μονάδων τον Αύγουστο του 1941.
Αυτά είναι εν συντομία τα γεγονότα, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι φασίστες χρησιμοποίησαν την εκτέλεση των πολωνικών ελίτ για να προπαγανδίσουν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Φυσικά, απέκρυψαν ότι θεωρούσαν τους Πολωνούς κατώτερα όντα, έστω και αν η Πολωνία ήταν ο πρώτος διδάξας της σύνδεσης των Εβραίων και του Μπολσεβικισμού που σκοπό είχε την παγκόσμια κυριαρχία.
Από την οκτωβριανή επανάσταση και μετά, οι άρχουσες τάξεις και η καθολική εκκλησία της Πολωνίας, αντιμετώπιζαν όλους τους Εβραίους ως Μπολσεβίκους. Η πολωνική λέξη που περιέγραφε την Εβραιομπολσεβίκικη συνωμοσία ήταν «Zydokomuna». (Robert Blobaum. Antisemitism and Its Opponents in Modern Poland Cornell University Press)
«Η Πολωνία στα χρόνια του μεσοπολέμου ήταν υπό τη διακυβέρνηση μιας κληρικοστρατιωτικής δικτατορίας συνταγματαρχών, που στηριζόταν στο φανατικά αντισημιτικό, φασιστικό κόμμα Endeks του Roman Dmowski. Οι φασίστες της Πολωνίας που συνδύαζαν τις χριστιανικές προκαταλήψεις, τον αντι-ιουδαϊσμό με τον σφοδρό αντικομμουνισμό των αστικών φανατικά καθολικών-παπικών πολωνικών ελίτ, ήδη από το 1935, είχαν απαγορεύσει την πρόσβαση των Εβραίων στη δευτεροβάθμια και ανώτατη εκπαίδευση, όπως και στο δημόσιο. Τους είχαν επίσης απαγορεύσει την άσκηση του ιατρικού και του νομικού επαγγέλματος. Από τις αρχές δε του 1939, η φασιστική δικτατορία της Πολωνίας τους απαγόρευσε και να ασκούν οποιοδήποτε ελεύθερο επάγγελμα, οδηγώντας τους στην πείνα. Τα μέτρα αυτά αποτελούσαν το πολωνικό ισοδύναμο των χιτλερικών νόμων της Νυρεμβέργης.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός, πως η Πολωνική φασιστική κυβέρνηση βρισκόταν σε προχωρημένες συζητήσεις με την Γαλλική κυβέρνηση, υπό τον υπουργό αποικιών Marius Moutet, ώστε από κοινού να εξορίσουν τους Εβραίους στην Μαδαγασκάρη! Το γκέτο των Εβραίων στην Βαρσοβία δεν το έφτιαξαν οι ναζί του Αδόλφου! Έτοιμο το βρήκαν! (Περισσότερα στο: Jonathan Frankel. Dark Times, Dire Decisions: Jews and Communism. Studies in Contemporary Jewry. Oxford University Press US, 2005, p. 211.)
Η Βαρσοβία και το Βερολίνο βρίσκονταν επίσης σε στενές διπλωματικές συνομιλίες, με σκοπό να βρεθεί ο κοινός τόπος που θα επέτρεπε τη δράση ενάντια στην Σοβιετική Ένωση. Η πολωνική κυβέρνηση εκείνο τον καιρό αναζητούσε έναν ισχυρό σύμμαχο ενάντια στην Μόσχα, διότι ένα μεγάλο μέρος της Πολωνικής επικράτειας είχε προέλθει από την κατάκτηση σοβιετικών εδαφών, την εποχή που η χώρα, υπό τον Józef Piłsudski, εισβάλει στην Ρωσία, μαζί με άλλους 14 εθνικούς στρατούς από Ευρώπη, ΗΠΑ και Ιαπωνία, με σκοπό το πνίξιμο της εργατικής επανάστασης του 1918. Σε αυτά τα κατακτημένα εδάφη βέβαια ζούσαν Ρώσοι και Ουκρανοί, οι οποίοι βίωσαν την υποχρεωτική πολωνοποίηση: τους απαγορεύτηκε να μιλούν στη γλώσσα τους ή να τη διδάσκουν στα παιδιά τους στο σχολείο ∙ τους αποκλείστηκε η πρόσβαση στα δημόσια αξιώματα και τους «παραχωρήθηκε» ο ρόλος των κολίγων, εφόσον τα εδάφη τους είχαν δοθεί στους Πολωνούς ευγενείς για λεηλασία.
Ενώ, όταν οι φασίστες της Γερμανίας σε συνεργασία με την Βρετανία και την Γαλλία διαμέλισαν, με την συμφωνία του Μονάχου την Τσεχοσλοβακία, η φασιστική κυβέρνηση της Πολωνίας έτρεξε να παραλάβει τα λάφυρα που της κράτησε ο Χίτλερ και οι δυτικοί σύμμαχοί του. Από το διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας στην Πολωνία, παραχώρησαν την περιοχή του Τέσεν (Teschen)». (Κώστας Λουλουδάκης: Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση Εκδόσεις ΚΨΜ. Ian Kershaw: Χίτλερ 1936-1945 ΝΕΜΕΣΗΣ Εκδόσεις Scripta 2005 και ANTISEMITISM IN INTERWAR POLAND 1919-1939)
Όλα αυτά, όμως, για τους καθαρόαιμους ναζί δεν έχουν καμία σημασία. Οι Πολωνοί είτε παραχωρούσαν τον διάδρομο που ζητούσαν οι Ναζί, ώστε η Πρωσία να συνδεθεί με την Γερμανία, είτε όχι, ήταν προορισμένοι για υπηρέτες της άριας τευτονικής φυλής. Μάλιστα, ο οικονομολόγος και τραπεζίτης Helmut Meinhold, επικεφαλής του φασιστικού «Ινστιτούτου Εργατικής Ανάπτυξης» το 1941, υπολόγισε ότι στην Πολωνία υπήρχε ένα εργατικό πλεόνασμα 5,83 εκατομμυρίων Πολωνών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των γέρων, που η ύπαρξή τους, σύμφωνα με τον εξαίσιο οικονομολόγο Meinhold, συνεπαγόταν «πραγματική διάβρωση κεφαλαίου», και χαρακτήρισε αυτούς τους ανθρώπους ως Ballastexistenzen, δηλαδή «περιττές υπάρξεις». (Laurence Rees: Άουσβιτς Εκδόσεις Πατάκη διάβασε και εδώ). Ειρήσθω εν παρόδω, μετά τον πόλεμο, ο φασίστας Helmut Meinhold, αφού πρώτα ξεπλύθηκε στην αντικομμουνιστική κολυμβήθρα, έκανε λαμπρή καριέρα στην Γερμανική Ένωση Εργοδοτών Βιομηχανίας Σιδήρου και Χάλυβα. (Διάβασε: Sucht nach der Quadratur des Zirkels)
Πράγματι, οι εκκαθαριστικές επεμβάσεις των Γερμανών φασιστών στην Πολωνία, επέτρεψαν να λυτρωθούν από το μαρτύριο της ζωής, όχι μόνο το εργατικό της πλεόνασμα, αλλά και το 40% των ατόμων που είχαν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι προετοιμασίες για το πέρασμα των Πολωνών στην επουράνια ζωή άρχισαν ήδη την άνοιξη του 1939, όταν οι φασιστικές υπηρεσίες πληροφοριών δημιούργησαν καταλόγους ατόμων που προορίζονται για εκτέλεση: διανοούμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι, ιερείς και θρησκευτικοί ηγέτες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, δικαστές και υψηλόβαθμοι δημόσιοι λειτουργοί.
Η φυσική εκκαθάριση των περιττών υπάρξεων μα και της αστικής ελίτ της Πολωνίας, πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης Intelligenzaktion, επίσης γνωστή ως Flurbereinigung, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά την εισβολή της Γερμανίας στην χώρα και συνεχίστηκε πρακτικά μέχρι το τέλος της κατοχής.( Die Zeit : Der Totenwald)
Καθώς όμως αναφερθήκαμε στις φασιστικές υπηρεσίες πληροφοριών, θεωρούμε πως είναι μείζονος σημασίας να μεταφέρουμε την γνώμη του Ναυάρχου Claus-Wilhelm Canaris, αρχηγού της Άμπβερ, δηλαδή των Στρατιωτικών Μυστικών Υπηρεσιών του Γ΄Ράιχ, που αφορά την επιχείρηση Intelligenzaktion: Καταρχάς, ο Canaris θεωρεί ότι ο φασίστας υπουργός εξωτερικών Joachim von Ribbentrop πρέπει να έρθει σε συνεννόηση με κάποιον Ουκρανό αυτονομιστή συνταγματάρχη ονόματι Μελνίκ «για την οργάνωσιν επαναστάσεως η οποία θα εξοντώση τους Ισραηλίτας και τους Πολωνούς φυγάδας είς την Ουκρανίαν».
Έπειτα, εκφράζει μιαν ανησυχία: «Ειδοποίησα τον Κάιτελ ότι μου είταν γνωστή η απόφασις της κυβερνήσεως όπως προβή είς ομαδικάς εξοντώσεις είς τα κατεχόμενα κράτη. Εγνώριζα επίσης ότι η αριστοκρατεία και ο κλήρος θα υφίσταντο φρικτές καταδιώξεις. Επωφελήθην όμως της περιστάσεως για να προειδοποιήσω τον αρχιστράτηγον ότι κατά τον τελικό διακανονισμών, η παγκόσμια κοινή γνώμη θα θεωρούσε υπεύθυνη την Βέρμαχτ. Ο στρατάρχης Κάιτελ μου απάντησε ότι ο Φύρερ είχε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα[…] Η Γκεσταπό και τα SS με προθυμίαν θα τον αντικαθιστούσαν. (σ.σ τον στρατό της Βέρμαχτ) Είς κάθε περιφέρειαν, εκτός του στρατιωτικού διοικητού θα διορίζετο και ένας πολιτικός διοικητής, εις τα καθήκοντα του οποίου θα συμπεριελαμβάνετο και ή εξόντωσις των διανοουμένων Πολωνών». (Ian J Colvin: Φον Κανάρης. Εκδόσεις: Εστίας του Βιβλίου 1960. Μετάφραση: Β. Κωτσόπουλος Σελ 87).
Αλήθεια, πώς να τα εξηγήσεις όλα αυτά;
Και ενώ, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά στο Ιστορικό πάνελ, ορισμένοι γυρολόγοι και ορντινάτσες της κυβερνητικής εξουσίας, που παριστάνουν τους μαρξιστές με την βοήθεια φίλων τους που παριστάνουν τους «αριστερούς» φύλακες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στους οποίους, όμως, μάταια θα αναζητούσε κανείς στοιχεία για την βαρβαρότητα των μαζικών εγκλημάτων των Γερμανών φασιστών, που η ύπαρξη τους θα έπρεπε να ωθήσει την Γη να ξεχάσει και να αποπέμψει την ανθρωπότητα, ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν τις εκτελέσεις των Πολωνών, με «πιθηκίστικη» παπαγαλία (περιπτωσιολογικά, τον «λιμό» της Ουκρανίας και τα Γκουλάκ) για αντισοβιετική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα.
Σε όλους αυτούς τους πρόθυμους πρεσβευτές του προκατασκευασμένου σχήματος ερμηνείας του ιστορικού αναθεωρητισμού, που επικεντρώνεται στο ότι όλες οι φρικαλεότητες που διέπραξαν οι φασίστες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναπαράγουν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι μπολσεβίκοι, την απάντηση έδωσε ο Νίκος Μπογιόπουλος : Βραβείο Πούλιτζερ στο TVXS του κ.Κούλογλου.
Ας αναρωτηθούμε όμως: Στις τρέχουσες μέρες, που πρυτανεύουν τα πιασάρικα ωχαδερφέ και απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο (ακόμα και από τους μυξοκλαμένους πενθούντες του Κατίν) οποιαδήποτε αναφορά, πέρα από την αποσπασματική, για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και για την ανθρωπιστική κρίση, π.χ στην Υεμένη, στην Συρία ή σε κράτη της Αφρικής, όπως επίσης και κάθε αξιολόγηση και ανάλυση των διαφόρων μορφών φτώχιας και ανέχειας, αποτέλεσμα της καπιταλιστικής οικονομικής κυριαρχίας, το μόνο που φαίνεται να τους απασχολεί είναι το φάντασμα του Στάλιν ;!
Αφήστε μια απάντηση