“Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά.
Και θα λέμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Ότι δεν ήρθαμε άδικα στη ζωή.
Ότι δεν γίναμε άδικα βάρος στη γη.
Ότι κάτι αφήσαμε πίσω μας.”
Στις 11 Μαΐου εξετάζεται η αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης για τον Τάσο Θεοφίλου. Η απόφαση της 7ης Ιουλίου είχε αποτελέσει για το ανταγωνιστικό κίνημα και μεγάλο μέρος της κοινωνίας, μια σημαντική νίκη κόντρα στις σκευωρίες της αντιτρομοκρατικής και κύκλων της δικαστικής εξουσίας. Σε μια συγκυρία όπου η γενικότερη κάμψη των λαϊκών αντιστάσεων έδινε περαιτέρω χώρο για την θωράκιση του κράτους και των μηχανισμών του, το κίνημα αλληλεγγύης και ο αποφασιστικός αγώνας του Τάσου μέσα από τις φυλακές, κατάφεραν να αποτρέψουν την εμπέδωση του δόγματος Νόμος και Τάξη, που συνιστά συστατικό στοιχείο της κρατικής και κυβερνητικής πολιτικής.
Για τους “από πάνω”, βέβαια, η μάχη δεν είχε τελειώσει. Με μια κίνηση που υπονομεύει ακόμα και τις έννοιες της αστικής δημοκρατίας που οι ίδιοι ευαγγελίζονται, επιδιώκουν να δικάσουν εκ νέου τον Τάσο Θεοφίλου με τις ίδιες κατηγορίες μα διαφορετική σύνθεση δικαστηρίου, μιας και απ’ ότι φάνηκε για την αντιτρομοκρατική τον Ιούλιο, τίποτα δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη…
Το πως προσπαθούν να στήσουν ξανά από την αρχή μια σκευωρία στο πρόσωπο ενός κοινωνικού αγωνιστή, γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο αν λάβουμε υπόψιν τους “πρωταγωνιστές” της όλης διαδικασίας, όπως ο εισαγγελέας Ι. Αγγελής, παλαιότερα εποπτεύων εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής και νυν αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Ωστόσο, πέρα από αυτά τα χαρακτηριστικά, η συγκεκριμένη υπόθεση δεν πρέπει να ιδωθεί ως μια προσπάθεια στοχοποίησης και εξάντλησης του κρατικού ρεβανσισμού στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Η επιλογή τους να δικάσουν ξανά έναν αθωωμένο, έγκειται στο τι νοηματοδότησε σε πολιτικό επίπεδο η αθώωση του. Προκάλεσε ένα ρήγμα και άφησε μια αρνητική παρακαταθήκη για εκείνους που επιδιώκουν με τον Τρομονόμο 187 και 187Α να καταστείλουν το κίνημα και να ποινικοποιήσουν πολιτικές και προσωπικές σχέσεις . Άφησε ένα “κακό” προηγούμενο και για τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύονται τα νέα τους “εργαλεία”, όπως το DNA, τα οποία για κακή τύχη της αλήθειας επιδίωκαν να καταστήσουν ως τεκμήρια πάση θυσία, ακόμη και με κατασκευασμένα ενοχοποιητικά στοιχεία που εμφανίζονταν μέρες αργότερα σε αστυνομικά τμήματα.
Αυτό λοιπόν που προσπαθούν να μας αποδείξουν είναι πως σε μια πραγματικότητα που όχι μόνο ο πολιτικός αγώνας αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις βαφτίζονται “τρομοκρατία”, δεν χωράνε αποφάσεις που αμφισβητούν και αναιρούν την παντοδυναμία τους. Πως σε μια πραγματικότητα που επιδιώκουν να χτυπήσουν το ανταγωνιστικό κίνημα με μεθόδους που έχουν εισαγάγει οι εταίροι τους σε Ευρώπη και Αμερική, ο μόνος ασφαλής είναι εκείνος που δεν αποκλίνει από ένα αυστηρά πειθαρχημένο μοντέλο. Σε αυτή την πραγματικότητα δεν χωράει ένας ελεύθερος Τάσος ή μια Ηριάννα, όπως δεν χωρούν και πολλοί άλλοι αγωνιστές, με πρόσφατο παράδειγμα τις εξοντωτικές ποινές που επιφέρει η κατηγορία της “ατομικής τρομοκρατίας”. Εν δυνάμει δεν χωράει κάθε ένας και κάθε μια από εμάς, που σκέφτεται κριτικά, πράττει με γνώμονα τον αγώνα σε κάθε επίπεδο, ή ακόμη και συνάπτει σχέσεις…
Όμως, κάνουν ένα μεγάλο λάθος, με την επιλογή να καταθέσουν την αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του Τάσου και να τον στοχοποιήσουν και πάλι. Γιατί η υπόθεση του, στοίχειωσε χιλιάδες ανθρώπους, κατά τη διάρκεια των 5 χρόνων που παρέμεινε φυλακισμένος, και σε όλη τη διάρκεια της μάχης του Εφετείου. Μας στοίχειωσε τόσο, που έγινε δική μας υπόθεση, και η δική του ανάσα ελευθερίας, και δική μας ανάσα. Κάτι που έγινε φανερό στις πολύ μαζικές διαδηλώσεις αλληλεγγύης το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και στα συνταρακτικά γεγονότα του δικαστηρίου. Αυτό σχετίζεται φυσικά με τη στάση του ίδιου, όλο αυτό το διάστημα, μέσα στη φυλακή και μετά – μια στάση αξιοπρέπειας, δύναμης, αντοχής, πολιτικής και συλλογικής κουλτούρας και αντίληψης, όταν την ίδια στιγμή, ο ίδιος έδινε μια κορυφαία ατομική μάχη. Μια στάση ζωής που μας ανέβαζε όλες και όλους λίγο ψηλότερα. Κι έτσι, ο πόλεμος που ανοίγουν ξανά σήμερα, είναι και δικός μας πόλεμος, και θα τον δώσουμε μέχρι τέλους.
Απέναντι στις επιδιώξεις τους το κίνημα και η κοινωνία θα απαντήσουν ξανά με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Δεν θα επιτρέψουμε στους Τρομονόμους και τους εκφραστές τους να πάνε βήμα πίσω τις διεκδικήσεις και τις ελευθερίες μας. Δεν θα επιτρέψουμε να ποινικοποιήσουν τους αγώνες μας.
Ως Αναμέτρηση, συμμετέχουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και πρωτοβουλίες ενόψη της εκδίκασης της αίτησης αναίρεσης στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Καλούμε στην πανελλαδική μέρα δράσης στις 5 Μαΐου, και στην πορεία που διοργανώνεται στην Αθήνα (στο Θησείο στις 13.00) από την συνέλευση αλληλεγγύης, όπως και σε μια σειρά κινητοποιήσεων σε άλλες πόλεις. Συμμετέχουμε επίσης μαζικά στη συγκέντρωση στο Εφετείο την Παρασκευή 11 Μαΐου, στις 09.00. Συμμετέχουμε ενεργά στις συνελεύσεις της συνέλευσης αλληλεγγύης και καλούμε σε μαζική και αποφασιστική στήριξη όλων των σχετικών διαδικασιών. Καλούμε μαζικούς φορείς, σωματεία, συλλόγους, καθώς και πολιτικές συλλογικότητες, να λάβουν σχετικές αποφάσεις και να συμμετάσχουν μαζικά στις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις.
Απαιτούμε την οριστική απαλλαγή του Τάσου Θεοφίλου από την κρατική στοχοποίηση, και την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Το μαζικό και μαχητικό κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει την μάχη μέχρι τέλους!
Θα τους θυμίσουμε πως ότι κι αν κάνουν δεν είναι ανίκητοι.
Και ότι κανείς μας δεν είναι μόνος απέναντι τους.
Γιατί φαίνεται να έχουν ξεχάσει πως “το λουλούδι ανθίζει ακόμα και σε βράχο”.
Αφήστε μια απάντηση