Δυο κωμωδίες παίζονται παράλληλα το τελευταίο διάστημα σε Αθήνα και Σκόπια. Η μια αφορά τη διαπραγμάτευση ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Μακεδονίας και η άλλη το πώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα «απορροφήσει» τη διαφαινόμενη συμφωνία. Ισως, τη στιγμή που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να έχει πέσει η αυλαία και οι θίασοι να ετοιμάζονται για το «γκραν φινάλε», που είναι προγραμματισμένο να γίνει στις Πρέσπες με πρωταγωνιστές τον Τσίπρα και τον Ζάεφ. Ετσι και ο Ζάεφ σηκώσει το τηλέφωνο, ο Τσίπρας δε θα μπορεί να πει όχι. Πολύ θα ήθελε να χρεωθεί ο Ζάεφ μια ακόμα παρέλκυση, όμως είναι έτοιμος για τη συμφωνία, έχοντας -όπως όλα δείχνουν- βρει τη φόρμουλα που βολεύει τον Καμμένο.
Ακόμα και αν το Μαξίμου ήθελε να βάλει «φυτιλιές», ο Κοτζιάς παραμονεύει σαν κέρβερος. Το έχει πάρει «προσωπικά», ήτοι είναι αυτός που έχει δώσει διαβεβαιώσεις σε Ουάσινγκτον και Βερολίνο. Δεν είναι τυχαίο ότι την ώρα που το Μαξίμου διοχέτευε απαισιόδοξα σενάρια (ότι η μακεδονική πλευρά επανέρχεται σε ζητήματα που είχαν κλείσει μεταξύ Κοτζιά-Διμιτρόφ και πως δεν είναι δυνατόν να διαπραγματεύονται οι δύο πρωθυπουργοί νομικά και τεχνικά ζητήματα που είχαν κλείσει, γι’ αυτό η εκτίμηση είναι πως η συμφωνία απομακρύνεται με ευθύνη της κυβέρνησης Ζάεφ) και επέμενε σ’ αυτά τα σενάρια, μολονότι από τα Σκόπια είχε διαμηνυθεί ότι «σε αυτές τις στιγμές δεν πρέπει να επικρατήσει η φημολογία. Η υπεύθυνη συμπεριφορά όλων των εμπλεκόμενων και στις δύο χώρες θα συμβάλλει στην εξεύρεση λύσης», ο Κοτζιάς εμφανίστηκε σόλο στην τηλεόραση της ΕΡΤ για να μετατρέψει την απαισιοδοξία σε αισιοδοξία. Με το γνωστό αυτάρεσκο και ναρκισσιστικό ύφος είπε πως δεν υπάρχει απαισιοδοξία και πως το θέμα θα λυθεί σε λίγες μέρες, αποδίδοντας την καθυστέρηση στο ότι η κυβέρνηση στα Σκόπια, από τη στιγμή που βρέθηκε αντιμέτωπη με τη συμφωνία των δύο υπουργών Εξωτερικών, «συνειδητοποίησε τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν για την υλοποίησή της και ότι αυτό έπαιξε ένα ρόλο στο να θελήσει να αναστοχαστεί και να συζητήσει για ορισμένες διευκρινήσεις της ίδιας της συμφωνίας». Μάλιστα, φρόντισε να αποδυναμώσει ακόμα και το εθνικιστικό συλλαλητήριο που έγινε στα Σκόπια, λέγοντας ότι «βασικός στόχος του ήταν η βασική κυβερνητική πολιτική» (και όχι η ελληνομακεδονική συμφωνία). Στο τέλος, δεν άφησε κανένα περιθώριο για ναυάγιο: «Υπάρχει θέληση και από τις δυο πλευρές για λύση κι αυτή θα είναι λύση συμβιβασμού. Στις διεθνείς σχέσεις είναι φυσιολογικοί οι συμβιβασμοί».
Την ίδια ώρα, ειδησεογραφική ιστοσελίδα στα Σκόπια, επικαλούμενη ανεπίσημη ενημέρωση, υποστήριζε ότι οι Αμερικανοί είχαν δώσει περιθώρια στην κυβέρνηση Ζάεφ να κλείσει συμφωνία με την Αθήνα μέχρι τις 9 Ιούνη. Η είδηση ήταν βέβαια για εσωτερική κατανάλωση (για να στριμωχτεί η εξίσου αμερικανόδουλη εθνικιστική αντιπολίτευση του VMRO), όμως μπορεί και να μην απέχει από την αλήθεια, αν σκεφτούμε ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με επίσημη ανακοίνωσή του, παρενέβη στο ζήτημα για να πει (με νόημα) ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις εν εξελίξει συνομιλίες που διεξάγονται υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και την επίλυση αυτής της μακροχρόνιας διαφωνίας. Ηταν σαν οι Αμερικανοί να είπαν σε Τσίπρα και Ζάεφ «πάρτε τον κώλο σας και τελειώνετε». Και σίγουρα θα το είπαν στις παρασκηνιακές επαφές τους. Η δημόσια ανακοίνωση απλά κατέστησε σαφές ότι υπάρχει αμερικάνικο «ενδιαφέρον» για την υπογραφή συμφωνίας.
Ετσι, από την Τρίτη, μετά την τηλεοπτική εμφάνιση Κοτζιά το κλίμα άλλαξε και πάλι και από «απαισιόδοξο» έγινε «αισιόδοξο». Οι διαρροές λένε ότι αναμένεται τηλεφώνημα Ζάεφ μέσα στο Σαββατοκύριακο. Αυτό ήταν το σύνθημα για να αρχίσει η δεύτερη κωμωδία, μέσα στην Ελλάδα. Βοήθησε, βέβαια, και ο Κοτζιάς που αναφέρθηκε σε συμφωνίες που έχουν κάνει προηγούμενες κυβερνήσεις, επικαλούμενος έγγραφα του ΟΗΕ που δεν υπάρχουν στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Η ΝΔ αντέδρασε σαν να της πάτησαν τον κάλο, λέγοντας κάτι ακατανόητα πράγματα περί διαπραγματευτικής τακτικής, που αναπτύχθηκε σε επίπεδο υπηρεσιακών παραγόντων και όχι υπουργών. Στην πραγματικότητα, επιβεβαίωσε έμμεσα πως «κάτι υπάρχει» και πως ο Κοτζιάς εκβιάζει μεν, αλλά δεν προβοκάρει. Αντέδρασε και ο μέγας… επιστήμονας Μπαμπινιώτης στην αποκάλυψη (που δεν την κάνει πρώτη φορά ο Κοτζιάς), ότι από το 1977 υπάρχει αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας. Το επιχείρημα Μπαμπινιώτη ήταν ότι το 1977 δεν υπήρξε αναγνώριση γλώσσας, αλλά συμφωνία για την απόδοση μιας γλώσσας από το κυριλλικό στο λατινικό αλφάβητο. Πώς λεγόταν αυτή η γλώσσα, κυρ-Μπαμπινιώτη μας; Ονομαζόταν μακεδονική και ήταν μια από τις επίσημες γλώσσες της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Αν είχατε πρόβλημα, θα βάζατε βέτο, όπως κάνετε τα τελευταία χρόνια με ταξιδιωτικά και άλλα έγγραφα.
Ο Μητσοτάκης κατάλαβε ότι μάλλον βαδίζουν προς συμφωνία, οπότε σκέφτηκε να καβαλήσει το εθνικιστικό όχημα μπας και μειώσει λίγο τη δόξα με την οποία θα επιχειρήσουν να περιβληθούν οι Τσίπρας-Κοτζιάς. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «για να κρατηθεί μερικούς ακόμη μήνες στην εξουσία, εμφανίζεται πια πρόθυμη να κάνει βαριές εθνικές υποχωρήσεις» και την κατήγγειλε ότι «βαφτίζει ακροδεξιά την εθνική ευαισθησία της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων και αναζητεί απεγνωσμένα άλλοθι και συνενόχους, αδυνατίζοντας την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας». Προειδοποίησε δε τον Τσίπρα ότι «δεν διαθέτει καμία πολιτική νομιμοποίηση για να δεσμεύσει τη χώρα μας σε μία διεθνή συμφωνία που θα ζημιώνει τα εθνικά συμφέροντα».
Γιατί αυτή η σκλήρυνση της νεοδημοκρατικής ρητορικής; Εχουν καταλάβει ότι ο Τσίπρας -ελέω Καμμένου- δεν πρόκειται να πάει τη συμφωνία στη Βουλή παρά όταν θα έχουν ολοκληρωθεί όλα τα στάδιά της (συνταγματική αναθεώρηση στη Μακεδονία). Επειδή αυτό μπορεί ν’ αργήσει, ο Τσίπρας μπορεί στο μεταξύ να κάνει εκλογές, εισπράττοντας μέχρι τότε τα εύσημα των Αμερικανών, των Γερμανών, των Γάλλων. Αρα, ο Μητσοτάκης -που δεν έχει καμιά αντίρρηση επί της ουσίας- δεν έχει άλλη επιλογή από το να ασκήσει εθνικιστικού τύπου αντιπολίτευση, στην οποία οι Τσιπραίοι θα του απαντούν με το πάγιο επιχείρημά τους: «είσαι δέσμιος της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, του Σαμαρά, του Γεωργιάδη και του Βορίδη».
Σ’ αυτό το σκηνικό, καθήκον μας είναι να πολεμήσουμε τον εθνικισμό και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση (που αφορά εξίσου Ελλάδα και Μακεδονία), λέγοντας την αλήθεια για τους Σλαβομακεδόνες και τα εθνικά τους δικαιώματα, που δεν έχουν να κάνουν με τις συμφωνίες Τσίπρα-Ζάεφ και την ιμπεριαλιστική υπαγόρευση. Η φιλία των δυο λαών μπορεί να οικοδομηθεί μόνο πάνω στα ερείπια του εθνικισμού και της τύφλωσης που αυτός επιφέρει.
Αφήστε μια απάντηση