Συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ: Πανηγυρίζουν οι ιμπεριαλιστές

Ακόμα και ο Τζορτζ Σόρος, ο διάσημος σπεκουλάντης, πανηγυρίζει για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ! Οι New York Times του παραχώρησαν χώρο για να συγγράψει άρθρο διθυραμβικό για τους δύο πρωθυπουργούς, στο οποίο προβλέπει ότι μετά τη συμφωνία διαμορφώνονται συνθήκες ειρήνευσης και ευημερίας στα Βαλκάνια! Οταν μιλάει ο Σόρος για ευημερία, δεν υπάρχει ανάγκη για οποιοδήποτε σχόλιο από εμάς.

Ο λόγος του Σόρος, βέβαια, δε μετράει στην ελληνική πολιτική κονίστρα, αντίθετα μάλλον ζημιά κάνει στον Τσίπρα (δεν είναι ό,τι καλύτερο να σε επαινεί ο Σόρος). Μετράει όμως ο λόγος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (που χαιρέτισε αμέσως τη συμφωνία), ο λόγος των Βρυξελλών (ντελίριο ενθουσιασμού, που σφραγίστηκε με την παρουσία της Μογκερίνι και του Χαν στη φιέστα της Πρέσπας) και ο λόγος του Βερολίνου. Στην πρώτη μετά τη συμφωνία συνάντησή του με τους δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Στέφεν Ζάιμπερτ το είπε με τευτονική ωμότητα: «Η γερμανική κυβέρνηση απευθύνει έκκληση προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και στις δυο χώρες, να στηρίξουν αυτή τη συμβιβαστική λύση. Ζημιώνουν τη συμφωνία και πολλούς ανθρώπους στην περιοχή, όσοι επιμένουν κοντόφθαλμα σε εθνικιστικές θέσεις». Ανάλογες δηλώσεις έγιναν από κάθε φορέα στην ιμπεριαλιστική Ευρώπη. Από κυβερνήσεις και από κόμματικούς σχηματισμούς (όπως το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, που κάρφωσε τη Φώφη στον πάσαλο του «εθνολαϊκισμού»).

Χαϊδεμένο παιδί

Τι άλλο να ζητήσει ο Τσίπρας; Σύσσωμος ο ιμπεριαλιστικός κόσμος αποδοκιμάζει τον Μητσοτάκη και τη Γεννηματά στην Ελλάδα, τον Ιβάνοφ και το VMRO στη Μακεδονία.

Η φιέστα στην Πρέσπα, στο ελληνικό και στο μακεδονικό τμήμα της, είχε όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού κιτς, με τον Κοτζιά στο τσακίρ κέφι να μοιράζει φιλιά (διπλά στους Ευρωπαίους και τριπλά στους Σλαβομακεδόνες) και να τραγουδάει «happy birthday» στον Νίμιτς και τη Μογκερίνι, με τον Ζάεφ να βγάζει τη γραβάτα του και να τη δωρίζει στον Τσίπρα, με τους δύο πρωθυπουργούς… αγραβάτωτους να περπατούν στον παραλίμνιο χώρο συζητώντας τάχαμου στοχαστικά, μόνο και μόνο για να δώσουν πλάνα στις κάμερες κτλ. κτλ. Αυτά τα πλάνα, όμως, «έπαιξαν» σε όλο τον κόσμο και μια -ασήμαντη από άποψη διεθνούς δικαίου- συμφωνία διογκώθηκε για ν’ αποκτήσει «ιστορικές διαστάσεις».  Το γεγονός ότι την προηγούμενη μέρα ο Τσίπρας είχε περάσει «χαλαρά» μια πρόταση δυσπιστίας, την οποία υπέβαλε η ΝΔ, σχολιάστηκε επίσης στο δυτικό Τύπο. Ο Τσίπρας έγινε το «χαϊδεμένο παιδί» της Δύσης και ο Μητσοτάκης με τη Γεννηματά άρχισαν να τοποθετούνται στο χώρο των «εθνικολαϊκιστών» ή -στην καλύτερη περίπτωση- να κατηγορούνται για υποχωρητικότητα στον «εθνικολαϊκισμό».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο ζήτημα του «εθνικολαϊκισμού», καθώς διάφορα -νεόκοπα ή παλαιότερα- πολιτικά μορφώματα «διασαλεύουν» την πολιτική παράδοση, απειλώντας να υποκαταστήσουν τις παραδοσιακές αστικές πολιτικές δυνάμεις, χριστιανοδημοκρατία και σοσιαλδημοκρατία. Ο Τσίπρας, που μέχρι πρότινος συγκαταλεγόταν στους «εθνικολαϊκιστές», αναγνωρίζεται τώρα σαν «ρεαλιστής» και «υπεύθυνος» πολιτικός. Αναγνωρίζεται και από τα δυο παραδοσιακά αστικά πολιτικά ρεύματα, αλλά περισσότερο από τη σοσιαλδημοκρατία, που θέλει να τον εντάξει στις γραμμές της πλήρως (τώρα συμμετέχει ως παρατηρητής).

Ζόρια

Ναι, αλλά στις ελληνικές εκλογές δεν ψηφίζουν η Μέρκελ, ο Πομπέο, ο Γιούνκερ, ο Στόλτενμπεργκ και η Μογκερίνι, λέει ο βάσιμος αντίλογος. Αν αυτοί εκδηλωθούν ανοιχτά και απροκάλυπτα υπέρ του Τσίπρα, μπορεί να η παρέμβασή τους να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αν ήταν ακριβώς έτσι, δε θα έδινε προκαταβολικά διαβεβαιώσεις ο Μητσοτάκης ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία, ούτε θα έτρεχε η Γεννηματά στις Βρυξέλλες για να δώσει εξηγήσεις στον Στάνισεφ, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΕΣΚ), και στον Γιούνκερ. Τα αστικά κόμματα ξέρουν πολύ καλά ότι οι ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες μπορούν να επηρεάσουν την εσωτερική πολιτική κατάσταση με διάφορους τρόπους και όχι μόνο με ανοιχτά παρεμβατικές πολιτικές δηλώσεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να σταθούν ούτε καν στην ηγεσία των κομμάτων τους (πόσω μάλλον ως κυβέρνηση), αν βρεθούν σε αντιπαράθεση με τις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες. Γιατί οι ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες δε διαθέτουν μόνο πανίσχυρες θυγατρικές στην Ελλάδα (οι οποίες μπουκώνουν με μίζες και δωρεές το πολιτικό προσωπικό και με διαφήμιση και χορηγίες τα αστικά ΜΜΕ), αλλά επηρεάζουν καθοριστικά και τους έλληνες καπιταλιστές, οι οποίοι με τη σειρά τους διαθέτουν τεράστια επιρροή στα ΜΜΕ και στο πολιτικό προσωπικό.

Γι’ αυτό είναι δεδομένο ότι ο Κούλης και η Φώφη τραβάνε ζόρια και θα χρειαστεί να απολογηθούν πολλές φορές στα «μεγάλα αφεντικά» του Βερολίνου, της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών και του Παρισιού, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που κλείνει όλα τα «εξωτερικά μέτωπα» με τον τρόπο που του υπαγορεύουν οι ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, έχει την υποστήριξή τους και υπολογίζει ότι μ’ αυτή, ακόμα κι αν δεν κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα μείνει όρθιος στο παιχνίδι του πολιτικού ανταγωνισμού και με ολοζώντανες τις ελπίδες να επανέλθει στην κυβέρνηση.

Υποκρισία

Ομως, και στο εσωτερικό επίπεδο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Τσίπρας ηττήθηκε κατά κράτος. Πρώτον, γιατί δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι βουτηγμένοι στο χυδαίο εθνικισμό. Και δεύτερο, γιατί πάρα πολλοί κατάλαβαν ότι ο Μητσοτάκης, πρωτίστως, και η Γεννηματά, δευτερευόντως, υποκρίνονταν με τη δήθεν αντίθεσή τους στη συμφωνία.

Η διαδικασία στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική. Ακόμα κι αν δεν την παρακολούθησαν πολλοί, όλοι κάτι είδαν, άκουσαν, έμαθαν. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσεις που έκαναν στο παρελθόν τα δικά τους κόμματα, όπως αυτές αποκαλύπτονταν μέσα από τα διαβαθμισμένα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών, που μοίραζε σαν φέιγ-βολάν ο Κοτζιάς, καταχειροκροτούμενος από τους συριζαίους που βρίσκονταν σε κατάσταση έκστασης (στο τέλος σηκώθηκαν και τον χειροκροτούσαν όρθιοι). Αν εξαιρέσουμε τους τυφλωμένους εθνικιστές, ένας κόσμος κατάλαβε ότι ο Τσίπρας απλά υπέγραψε αυτό που θα υπέγραφαν και οι προηγούμενοι, αλλά δεν είχαν την ευκαιρία να το κάνουν, κυρίως γιατί δε συμφωνούσε η μακεδονική πλευρά.

Απ’ αυτή την άποψη, ο Τσίπρας δεν έχασε πολλά. Εκτός από την υποστήριξη όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων, κέρδισε και την υποστήριξη της εγχώριας αστικής τάξης που βλέπει μπίζνες και μόνο μπίζνες. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του συνδικάτου των βιομήχανων της Βόρειας Ελλάδας, που δε λέει τίποτα για «το όνομα, τη γλώσσα και την εθνικότητα», αλλά ζητά από την κυβέρνηση να προστατεύσει τις εμπορικές ονομασίες κατά τις ειδικές διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι ο Τσίπρας είχε κυρίως το «αγκάθι» του Καμμένου. Από τη στιγμή που αυτός «πείστηκε» να παραμείνει στην κυβέρνηση, ο Τσίπρας δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Μάλιστα, κατάφερε να ισοφαρίσει το σχετικό πολιτικό κόστος μετατρέποντας τη συζήτηση σε «ζήτημα Σαμαρά». Θέμα που πονάει τους Μητσοτάκηδες περισσότερο απ’ όσο πονάνε τον Τσίπρα οι σαλταδορισμοί του Καμμένου και η κυβερνητική τους συμμαχία. Ο Σαμαράς είχε βγει μπροστά μιλώντας όχι για «προβληματική συμφωνία», αλλά για «ταπεινωτικό συμβιβασμό», την είχε πέσει άγρια στον Παυλόπουλο καταγγέλλοντας «ανιστόρητη σύμπλευση του προέδρου της Δημοκρατίας με τον κ. Τσίπρα» (κι ο Παυλόπουλος είναι γνωστός καραμανλικός), είχε αναφερθεί στις «παρακαταθήκες των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου», αγνοώντας προκλητικά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, οπότε -σε συνδυασμό με όσα έχουν σούρει στο παρελθόν οι Μητσοτάκηδες στον Σαμαρά- δεν ήταν δύσκολο για τον Τσίπρα να γυρίσει εκεί τη συζήτηση.

Από την άλλη, η διαλυτική εικόνα στο ΚΙΝΑΛ, με τη Φώφη να πηγαίνει κόντρα στα υπόλοιπα πέντε μέλη του πολιτικού συμβούλιου (Θεοδωράκη, Καμίνη, Παπανδρέου, Θεοχαρόπουλο, Ανδρουλάκη) και με το Ποτάμι να μην περιορίζεται απλά σε δημόσια διαφοροποίηση, αλλά να ξεκινά διαδικασίες ενδεχόμενης αποχώρησής του από το ΚΙΝΑΛ, δημιουργεί ένα πρόσθετο πολιτικό όφελος για τον Τσίπρα. Ο Μητσοτάκης μετακινεί τη ΝΔ προς τα δεξιά, η Γεννηματά τραβά το ΚΙΝΑΛ προς εθνινικιστικές θέσεις και το σπρώχνει στη διάλυση, άρα ο ζωτικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνει.

Ο αντιπολιτευόμενος αστικός Τύπος, από την άλλη, προσπαθεί μάταια να βρει αντιπολιτευτικά πατήματα, ακολουθώντας τη γραμμή «στηρίζουμε τη συμφωνία – καταγγέλλουμε τον Τσίπρα ότι διχάζει τη χώρα». Αυτή τη γραμμή ακολουθούν τα δυο μεγάλα συγκροτήματα του κεντρο-δεξιού χώρου, του Μαρινάκη και του Αλαφούζου. Καταγγέλλουν τον Τσίπρα όχι για τη συμφωνία, αλλά επειδή δε συνεννοήθηκε με την αντιπολίτευση (αντίθετα, προσπάθησε να τη διχάσει), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εθνικιστικό κλίμα μέσα στο λαό, ο οποίος «προετοιμάστηκε ελλιπώς». Το συντηρητικό κοινό που διαβάζει «Νέα», «Καθημερινή», «Βήμα» δε θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί την αντιπολιτευτική αμηχανία σ’ αυτά τα δημοσιεύματα. Και θα κρατήσει τη θετική στάση απέναντι στη συμφωνία. Ετσι, μετά το πρώτο «σοκ», ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ευκαιρία να ισορροπήσει περισσότερο τις απώλειές του.

Κουτοπονηριά

Κανένας, βέβαια, δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα επηρεαστεί η επόμενη εκλογική μάχη από τη συμφωνία για το «Μακεδονικό». Αν δημιουργηθεί ένα καινούργιο κόμμα στα δεξιά της ΝΔ, με απόστρατους και άλλα ορφανά της ακροδεξιάς (Μπαλτάκο, Καρατζαφέρη, Κρανιδιώτη, Βελόπουλο και σία), πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο, τη «νύφη» θα πληρώσει κυρίως το κόμμα του Καμμένου και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ που μικρή εκλογική επαφή έχει μ’ αυτό το χώρο. Θα μπορούσε να την πληρώσει και η ΝΔ, αλλά ο φόβος φυλάει τα έρ’μα. Με Σαμαρά, Μπουμπουκοβορίδηδες και αρνητική στάση έναντι της συμφωνίας, ο Μητσοτάκης προσπαθεί να οχυρώσει τη ΝΔ προς τα δεξιά.

Αν υποθέσουμε ότι τα καταφέρνει, την ίδια στιγμή δημιουργεί ρήγματα στ’ αριστερά, καθώς οι «σοβαροί συντηρητικοί» δε γουστάρουν το παιχνίδι με «τα άκρα» (όπως συνήθιζε να λέει ο «μεσαιοχωρίτης» Καραμανλής ο νεότερος). Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας στη Βουλή προσπάθησε να χτυπήσει τον Μητσοτάκη σ’ αυτό το σημείο, εμφανίζοντάς τον ως «όμηρο του Σαμαρά».

Ομως και το τείχος προς τα δεξιά που προσπαθεί να στήσει ο Μητσοτάκης κάθε άλλο παρά στέρεο είναι. Οι ακροδεξιοί θυμίζουν πως ήταν αυτός που προσπάθησε να αποτρέψει τη συμμετοχή των βουλευτών και στελεχών της ΝΔ στο πρώτο εθνικοφασιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Μετά από αντιδράσεις βουλευτών πέρασε στο «κατά συνείδηση» κι όταν είδε ότι «είχε κόσμο» πέρασε στη στήριξη του συλλαλητήριου της Αθήνας. Αλλά και πάλι, αρκετοί βουλευτές της ΝΔ δήλωναν ανοιχτά ότι δε θα πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο. Ετσι, εκ των πραγμάτων η ΝΔ εμφανίζεται διχοτομημένη (τουλάχιστον) ανάμεσα σε «ρεαλιστές» και «εθνικιστές».

Και τι να πεις για το γερό χαστούκι εκ Γερμανίας; Αναφερόμαστε στο δημοσίευμα της Frankfurter Algemeine Zeitung, της ναυαρχίδας του γερμανικού συντηρητικού Τύπου, ο ανταποκριτής της οποίας σε Ελλάδα και Τουρκία έγραψε πως ο Μητσοτάκης έχει διαβεβαιώσει τη γερμανική κυβέρνηση ότι δε θα στραφεί ενάντια στη συμφωνία, όμως αυτή την περίοδο είναι αναγκασμένος να «συμμαζέψει» το κόμμα του. Μιλάμε για χτύπημα κάτω από τη ζώνη, που είμαστε σίγουροι ότι δεν έγινε χωρίς ανάμιξη από ανθρώπους της Μέρκελ. Η ΝΔ έσπευσε να χαρακτηρίσει το δημοσίευμα «απολύτως ψευδές από την πρώτη ως την τελευταία του λέξη», όμως ο ανταποκριτής της FAZ επανήλθε με τευτονική ψυχρότητα, δηλώνοντας ότι δεν παίρνει τίποτα πίσω, γιατί τουλάχιστον δυο πηγές του στο Βερολίνο του είπαν ότι έχουν τέτοιες διαβεβαιώσεις από τον Μητσοτάκη! Είχε προηγηθεί η αναμενόμενη δήλωση «κύκλων του Μαξίμου», που κάλεσαν τον Μητσοτάκη να απαντήσει αν «ισχύει ότι έχει δεσμευθεί επανειλημμένως πως δε θα ακυρώσει μια συμφωνία στο ονοματολογικό» και αν «ισχύει ότι ομολόγησε εκτός συνόρων πως κρατά αυτή τη στάση στη συμφωνία με την ΠΓΔΜ “προκειμένου να μην χάσει τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του αλλά και για να αποτρέψει τη δημιουργία νέου κόμματος στα δεξιά της ΝΔ“». Με εμφανώς σαδιστική διάθεση, το Μαξίμου κατέληξε: «Εάν [ο Μητσοτάκης] δεν διαψεύσει άμεσα τις αποκαλύψεις της FAZ, επιβεβαιώνει πως είναι όχι μόνο πατριδοκάπηλος αλλά και τσάμπα μάγκας».

«Μέσα πάμε καλά», θα μπορούσε να πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιστρέφοντας το περιβόητο «έξω πάμε καλά» του Καραμανλή του πρεσβύτερου. Το «έξω» είναι που απασχολεί και θα εξακολουθήσει να απασχολεί τη «γαλάζια» ηγεσία, όπως φάνηκε και από το δημοσίευμα της FAZ. Ακόμα και ο διαβόητος Μάνφρεντ Βέμπερ, που επιστρατεύτηκε και πάλι από τα «Νέα», δεν κατάφερε να πει κάτι το «δυνατό». «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας φιλοευρωπαίος πολιτικός που θέλει μία καλή λύση στη διαμάχη αυτήν» είπε ο ακροδεξιός βαυαρός ευρωβουλευτής. Και συνέχισε: «Κάνει εξαιρετική δουλειά ως αρχηγός της αντιπολίτευσης. Κατανοώ τη στάση του κ. Μητσοτάκη. Εκτός αυτού, τώρα είναι υπόθεση της κυβέρνησης, όχι της αντιπολίτευσης. Τώρα είναι κατ’ αρχήν ευθύνη του κ. Τσίπρα και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει πείσει για τη λύση ολόκληρη την κυβέρνησή του»! Δεν τη λες και υποστήριξη του Μητσοτάκη αυτή τη δήλωση. Ιδιαίτερα εκείνο το «κατανοώ τη στάση του», έρχεται να επιβεβαιώσει το δημοσίευμα της FAZ (με την οποία ο Βέμπερ δε θα άνοιγε ποτέ μέτωπο για χάρη του Κούλη).

Εκτός από το δημοσίευμα της FAZ, υπήρξε και η προ δεκαπενθημέρου δήλωση του σλοβάκου ακροδεξιού ευρωβουλευτή Εντουαρντ Κούκαν, ο οποίος σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας Μπουγιάρ Οσμάνι στις Βρυξέλλες, δήλωσε πως ο Μητσοτάκης είπε στα μέλη του ΕΛΚ ότι «δε θα είναι εντελώς αρνητικός» σε ό,τι αφορά την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Οταν δε του ζητήθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες, απάντησε ότι «αυτό είναι θέμα παρασκηνίου, υπάρχουν πράγματα για τα οποία δεν μπορεί κανείς να μιλά μπροστά στους δημοσιογράφους γιατί θα πλήξει τη δική του υπόθεση»!

Το σχετικό μήνυμα προς τις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες, αλλά και προς τους εγχώριους «ρεαλιστές συντηρητικούς», ο Μητσοτάκης φρόντισε να το στείλει και με την ομιλία του στη Βουλή, λέγοντας: «Εσείς θα φύγετε από την εξουσία, αλλά για τη χώρα αυτή η Συμφωνία που φέρνετε θα είναι ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή, γιατί η Συμφωνία παράγει τετελεσμένα, τα οποία θα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν στο μέλλον. Θα έλθει προς κύρωση, αν έλθει, πολλούς μήνες αργότερα και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο τότε να γίνει η οποιαδήποτε τροποποίηση». Και για όσους δεν το κατάλαβαν, το επανέλαβε: «Προειδοποιώ για άλλη μια φορά από το Βήμα της Βουλής των Ελλήνων πως το να υπογραφεί αύριο αυτή η συμφωνία, καθιστά πολύ δύσκολη την ανατροπή των συνεπειών της στο μέλλον». Ο νοών νοείτω. Σε ελεύθερη απόδοση: εμείς θα καταψηφίσουμε τη συμφωνία, όμως αυτό δε θα έχει καμιά σημασία. Απαξ και υπογραφεί, και φύγουν οι επιστολές προς ΝΑΤΟ και ΕΕ, η συμφωνία θεωρείται τετελεσμένη. Το κράτος έχει συνέχεια, όπως συνηθίζουν να λένε οι αστοί πολιτικοί.

Σε ένα non paper, που μοίρασε η Πειραιώς πριν από την ολοκλήρωση της συζήτησης επί της πρότασης δυσπιστίας, το έγραφε ακόμα πιο αποκαλυπτικά: «Είναι προφανές ότι αν τα καταφέρουν, καμία ελληνική Βουλή, είτε η παρούσα είτε η επόμενη, δεν θα είναι εύκολο να ανατρέψει τη συμφωνία των Πρεσπών. Διότι αν το πράξει θα είναι σαν να αξιώνει από τους Σκοπιανούς να ξαναλλάξουν το Σύνταγμά τους και το όνομά τους, γεγονός που θα καταστήσει περίγελο την Ελλάδα σε όλη τη διεθνή κοινότητα». Πόσο πιο καθαρά να το πουν; Η πρόταση δυσπιστίας απορρίφθηκε, η συμφωνία υπογράφηκε στην Πρέσπα με ευρωενωσίτικη παρουσία, στην ψηφοφορία στη Βουλή φάνηκε ότι η κυβέρνηση έχει «καβάτζα» για να κυρώσει τη συμφωνία χωρίς τις ψήφους των ψεκασμένων (Παπαχριστόπουλος, Κουντουρά, Ποταμικοί, Λυκουδικοί, Θεοχαρόπουλος, Θεοχάρης, μπορεί και άλλοι), οπότε το θέμα έληξε.

Η κουτοπονηριά του Κούλη (εσείς θα την ψηφίσετε, εμείς θα την καταψηφίσουμε, αλλά θα την εφαρμόσουμε) δε διαφέρει επί της ουσίας από την κουτοπονηριά του Καμμένου. Απλά, ο Καμμένος (εκτός από Καμμένος) είναι και μέλος της κυβέρνησης, οπότε το πράγμα «βοά». Και βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πιέζει τον Μητσοτάκη από τ’ αριστερά του, εκμεταλλευόμενος διάφορα φασισταριά που υπάρχουν στους κόλπους της ΝΔ. Δεν πρόλαβαν ο Κούλης και το επιτελείο του ν’ απαλλαγούν από τον περιβόητο Καμπόσο (δήμαρχο Αργους), τώρα έχουν  κάποιον Πριονίδη, ο οποίος από το βήμα δημοτικού συμβουλίου ζήτησε να σταμπάρουν τα μαγαζιά και τ’ αυτοκίνητα των αριστερών και να τα σπάσουν, ενώ η Νομαρχιακή Επιτροπή Καβάλας της ΝΔ τον κάλυψε πλήρως!

Οι εθνικιστικές αντιδράσεις είναι γενικά άμαζες. Ούτε στην Αθήνα μαζεύτηκε κόσμος (τον χαιρέτισε και ο Καμμένος από το βήμα της Βουλής), ενώ τον τόνο έδωσε ομάδα χρυσαυγιτών που με επικεφαλής τον Λαγό προσπαθούσε να κάνει «ντου» στη Βουλή, ούτε στο Πισοδέρι υπήρξε λαοθάλασσα (παρολαυτά, τα ΜΑΤ τους «περιποιήθηκαν» δεόντως, μη τυχόν και ξεφύγει κανένας από κάνα μονοπάτι), ενώ σε κάτι γιουχαΐσματα (όπως της Κουντουρά στα Χανιά και των Κοντονή-Τζάκρη στα Γιαννιτσά) συμμετείχαν ελάχιστα άτομα, γεγονός που επέτρεψε στον Τζανακόπουλο να μιλήσει για «προβοκατόρικες ενέργειες των τελευταίων ημερών που έχουν οργανωθεί από μια χούφτα μελών και στελεχών της ΝΔ σε αγαστή συνεργασία με Χρυσαυγίτες», οι οποίες «προφανώς δεν μπορούν να δημιουργήσουν την εικόνα του εθνικού διχασμού».

Δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτό το «πανηγύρι», όμως έχουμε ξαναπεί ότι η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ κάθε άλλο παρά θα σταματήσει την εξάπλωση του εθνικιστικού δηλητήριου. Κι είναι αυτό το δηλητήριο που πρέπει να ακυρώσουμε, με όπλο την επιστημονική γνώση και την ιστορική αλήθεια.

Το αριστερό κερασάκι στην εθνικιστική τούρτα

«“Πατριωτική“ στροφή από τον Περισσό», ήταν ο τίτλος του σύντομου ρεπορτάζ, με το οποίο τα «Νέα» παρουσίασαν την περασμένη Δευτέρα τη στάση του Περισσού στην κοινοβουλευτική συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας που υπέβαλε η ΝΔ.

Ο Περισσός προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από τα υπόλοιπα αντιπολιτευόμενα αστικά κόμματα. Οχι μόνο εγείροντας το ζήτημα του νατοϊκού και ευρωενωσίτικου «μπαγκράουντ» της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, αλλά και αποχωρώντας από τη Βουλή. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν ήθελαν να υπερψηφίσουν την πρόταση της ΝΔ. Οσο βάσιμο κι αν είναι αυτό, νομίζουμε ότι ο βασικός λόγος είναι ότι προσπάθησαν να διαχωρίσουν το δικό τους εθνικισμό από τις εθνικιστικές κραυγές των δεξιών και των φασιστών που ήταν σίγουρο ότι θα ακουστούν στη διάρκεια του κοινοβουλευτικού τριήμερου. Ηθελαν να δείξουν ότι αυτοί δεν είναι εθνικιστές, αλλά… ειρηνόφιλοι και αντιιμπεριαλιστές. Το έχουν ανάγκη, καθώς είναι πολύς ο κόσμος στις γραμμές και στον περίγυρό τους που -μολονότι δεν έχει τη βαθιά ιστορική γνώση- «στραβώνει» με τις ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές απόψεις τους, που δε διαφέρουν σε τίποτα από τους ισχυρισμούς των δεξιών και ακροδεξιών εθνικιστών.

«Η όλη διαδικασία επικεντρώθηκε στο όνομα της γειτονικής χώρας, ενώ μια σειρά κρίσιμα ζητήματα, όχι μόνο παραπέμπονται στο αβέβαιο μέλλον, αλλά η κατάσταση περιπλέκεται με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των ανιστόρητων θέσεων περί “Μακεδονικού έθνους”, “Μακεδονικής γλώσσας”, που αποτελούν βασικά στηρίγματα του αλυτρωτισμού», έλεγε ο Δ. Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στο «Εθνος». Ακριβώς τα ίδια επανέλαβε και στη Βουλή. Εκεί, όμως, το πήγε και παραπέρα, αποκαλύπτοντας τη βαθιά εθνικιστική ουσία της θέσης του Περισσού.

Η Μακεδονία, είπε, «είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια που δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα, αλλά έχει μοιραστεί μεταξύ βαλκανικών χωρών», στην οποία μιλούσαν διάφορες γλώσσες, μεταξύ των οποίων ήταν και η «σλαβική διάλεκτος», αλλά «κανένα στοιχείο δεν μπορεί να τεκμηριώσει πως μέσα σε αυτό το μωσαϊκό υπήρξε ή υπάρχει ξεχωριστή διαμορφωμένη ενιαία μακεδονική γλώσσα»! Ο χώρος δεν επιτρέπει εκτενή ανάλυση, όμως η αντιεπιστημονικότητα είναι ξέχειλη. Γιατί δεν υπάρχει σλαβική διάλεκτος, υπάρχουν σλαβικές γλώσσες. Και είναι πολλές! Οσο για τη μακεδονική γλώσσα, αυτή ήταν αναγνωρισμένη ως τέτοια πολύ πριν προκύψει το Μακεδονικό ως κομμάτι του λεγόμενου Ανατολικού ζητήματος.

«Το ίδιο ισχύει και για τη θέση περί μακεδονικού έθνους», συνέχισε ο Κουτσούμπας. Δεν πληρούνται τα κριτήρια του έθνους, εξήγησε, ποδοπατώντας τη μαρξιστική ανάλυση για τα σύγχρονα έθνη. Για να συνεχίσει ως γνήσιος έλληνας εθνικιστής: «Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει στη FYROM συγκροτήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο»! Και με ύφος χιλίων εθνικιστών κατέληξε ότι «υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως μέχρι μια περίοδο ως προσδιορισμός χρησιμοποιούνταν η σλάβικη καταγωγή». Και η Επανάσταση του Ιλιντεν το 1905; Η συμμετοχή των Μακεδόνων του Αιγαίου στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και στον ΔΣΕ;

Ο ίδιος ο Κουτσούμπας, ως χυδαίος αστός οπορτουνιστής, έκανε και… θετικές προτάσεις, ανατρέποντας έτσι όσα ψευδοεπιστημονικά και ψευδοϊστορικά είχε πει προηγουμένως: «Γιατί δεν προσδιορίζονται, λοιπόν, στη Συμφωνία ως Σλαβομακεδόνες, για παράδειγμα; Γιατί δεν ονομάζετε τη γλώσσα τους ως σλαβομακεδονική;». Επομένως, υπάρχει «κάποιο» έθνος που μιλάει «κάποια» γλώσσα, που μόλις προηγουμένως αρνούνταν ο Κουτσούμπας! Το αποκορύφωμα της γελοιότητας: «Κάποιες τέτοιες διατυπώσεις δεν θα άφηναν ζωντανό και το σπέρμα του αλυτρωτισμού για να αξιοποιηθεί στο μέλλον από οποιονδήποτε», κατέληξε ο Κουτσούμπας!  Δηλαδή, ο υποτιθέμενος αλυτρωτισμός είναι ζήτημα ονομασίας! Αν μπει το πρόθεμα σλαβο- μπροστά από το όνομα του έθνους και της γλώσσας… τελειώσαμε! Και μόνο αυτή η γελοιότητα αρκεί για να αποκαλύψει την εθνικιστική ουσία των θέσεων του Περισσού.

Π.Γ.

 ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 23 ΙΟΥΝΗ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *