Στις 3 Σεπτέμβρη του 2018, η υπουργός Εργασίας υπέγραψε την επέκταση τεσσάρων κλαδικών συμβάσεων εργασίας, που είχαν υπογραφεί στις 16 Μάρτη του 2016, την 1η Ιούνη του 2017, στις 21 Νοέμβρη του 2017 και στις 19 Απρίλη του 2018. Ανάμεσα στ’ άλλα ευτράπελα, ισχυρίστηκε ότι η συλλογική διεκδίκηση αποκτά και πάλι τη σημασία που της αρμόζει!
Απαντήσαμε στα κυβερνητικά ψεύδη με άρθρο μας στις 7 Σεπτέμβρη, με τίτλο «Προπαγάνδα απάτης με τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας». Σ’ αυτό το άρθρο καταλήγαμε ως εξής: «Προϋπόθεση για να αρχίσει να βελτιώνεται, έστω και υποτυπώδικα, η θέση των εργαζόμενων και να έχουν κάποια αξία οι ΣΣΕ, είναι -τουλάχιστον- να καταργηθεί η κατάπτυστη 6η Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου της 28ης Φλεβάρη του 2012».
Στις 7 Σεπτέμβρη, συνεχίζοντας την προπαγάνδα της απάτης, η Αχτσιόγλου αποφάσισε να επεκτείνει την τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων της περιφέρειας Χανίων (έχει υπογραφεί στις 24 Γενάρη του 2017) και την τοπική κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων της περιφέρειας Λασιθίου (έχει υπογραφεί στις 23 Μάρτη του 2018). Και βέβαια, δεν έχασε την ευκαιρία να επαναλάβει το ψέμα, ότι η επέκταση των δύο αυτών συμβάσεων θα συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζόμενων.
Στις 17 Σεπτέμβρη, με νέα απόφασή της η Αχτσιόγλου επεξέτεινε την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων (αφορά όλη την Ελλάδα και έχει υπογραφεί στις 27 Μάρτη του 2018. Η γνωστή κασέτα έπαιξε και πάλι: και αυτή η συλλογική σύμβαση θα συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η συνύπαρξη κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και τοπικών κλαδικών συμβάσεων των δεν είναι προς όφελος των ταξικών συμφερόντων των εργαζόμενων ξενοδοχοϋπαλλήλων. Η υπογραφή τοπικών κλαδικών συμβάσεων είναι μια τακτική των καπιταλιστών του ξενοδοχειακού κλάδου. Τέτοιες συμβάσεις δεν υπογράφονται μόνο στα Χανιά και στο Λασίθι, αλλά και αλλού, όπως π.χ. στη Ρόδο. Κι αυτό γίνεται προφανώς για να εισάγονται διαφορετικές ρυθμίσεις και έτσι να δημιουργείται σύγχυση για το τι ισχύει και τι είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν οι ξενοδόχοι-καπιταλιστές.
Οπως είναι γνωστό, με την παράγραφο 1 του άρθρου 1 της 6ης Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) του 2012, μειώθηκαν το κατώτατο μεροκάματο και ο κατώτατος μισθός της ΕΓΣΣΕ (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) κατά 22%, ενώ καθιερώθηκε και ο υποκατώτατος μισθός με μείωση κατά 32% για τους νέους εργάτες και εργαζόμενους που είναι μικρότεροι των 25 ετών.
Αυτή η μείωση δεν προβλεπόταν και για τον κατώτατο μισθό και μεροκάματο στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, γενικές ή τοπικές. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους ξενοδόχους καπιταλιστές των Χανίων και τους αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές να συμπεριλάβουν στην κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας του 2012 το άρθρο 3 με τίτλο: Βασικοί Μηνιαίοι Μισθοί και Ημερομίσθια, που αναφέρει: «Ισχύει και ενσωματώνεται στην παρούσα η υπ’ αριθμ. 6/2012 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) (Αρθρο 1 παρ.1 εδ.β)». Το συγκεκριμένο εδάφιο είναι αυτό που προβλέπει τη μείωση του κατώτατου μισθού της ΕΓΣΣΕ για τους εργάτες και εργαζόμενους με ηλικία μικρότερη των 25 ετών κατά 32%!
Αυτή τη διάταξη της ΣΣΕ του 2012, καπιταλιστές και αστογραφειοκράτες συνδικαλιστές φρόντισαν να την επαναλάβουν και στην τοπική κλαδική σύμβαση που υπογράφηκε στις 24 Γενάρη του 2017, αυτή που επεξέτεινε η Αχτσιόγλου. Προβλέπει η σύμβαση: «Αναφορικά με τους ενήλικους νεοεισερχόμενους στον ξενοδοχειακό κλάδο εργαζόμενους έως 25 ετών, ισχύουν και εξακολουθούν να εφαρμόζονται τα αναγραφόμενα στην από 25-07-2012 ΣΣΕ». Πρέπει να σημειωθεί ότι οι ρυθμίσεις προηγούμενων ΣΣΕ εξακολουθούν να ισχύουν, αν δεν αναφέρεται ρητά, με νεότερες διατάξεις, η κατάργησή τους. Η επανάληψη της συγκεκριμένης ρύθμισης εξυπηρετεί τη στόχευση των ξενοδόχων-καπιταλιστών να παραμείνει η ισχύς της και στην επόμενη τοπική κλαδική ΣΣΕ.
Η παρ.1 του άρθρου 1 της 6ης ΠΥΣ δεν είναι η μοναδική διάταξη με την οποία μειώνεται ο βασικός μισθός των νεοεισερχόμενων ξενοδοχοϋπαλλήλων. Υπάρχει και το άρθρο 43 του νόμου 3986/2011, που προβλέπει μείωση του βασικού μισθού κατά 20%, όχι μόνο των ξενοδοχοϋπαλλήλων, αλλά όλων των εργαζόμενων που είναι από 18 έως 25 ετών. Αυτή η διάταξη καταργήθηκε με την 6η ΠΥΣ. Ετσι, αν υποθέταμε ότι καταργείται η 6η ΠΥΣ, θα ίσχυε το άρθρο 43 του νόμου 3986/2011.
Παραπέρα: οι βασικοί μισθοί που προβλέπονται στις δύο τοπικές και στη γενική κλαδική των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που επεξέτεινε η Αχτσιόγλου, είναι στην ουσία παγωμένοι από το 2012. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με τις διατάξεις αυτών των συλλογικών συμβάσεων εργασίας καταργήθηκε το διήμερο Σαββάτου-Κυριακής ως ρεπό και μπορεί να δίνεται σε καθημερινές και όχι συνεχόμενες!
Ακόμα, με τη γενική Κλαδική ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων της περιόδου 2014-2015 δίνεται το δικαίωμα στους ξενοδόχους-καπιταλιστές να βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν από μία έως δύο ώρες την ημέρα χωρίς αύξηση του μισθού, εφαρμόζοντας τις αντεργατικές διατάξεις της εκ περιτροπής εργασίας.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε το γεγονός ότι τη μνημονιακή περίοδο οι ξενοδόχοι καπιταλιστές εφάρμοσαν την τακτική της υπογραφής ατομικών συμβάσεων εργασίας, μέσω των οποίων έφεραν τους μισθούς των ξενοδοχοϋπαλλήλων στα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ. Ετσι, οι υψηλότεροι μισθοί που προβλέπονται στις τρεις κλαδικές συμβάσεις δεν έχουν κανένα αντίκρισμα.
Το ίδιο ισχύει για τα επιδόματα, αφού εξακολουθεί να ισχύει η 6η ΠΥΣ, που προβλέπει μόνο τέσσερα επιδόματα (τέκνων, ωρίμανσης, σπουδών και επικινδύνου εργασίας) και αυτά παγωμένα μέχρις ότου κατέβει το (επίσημο) ποσοστό ανεργίας κάτω από το 10%.
Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ”
Αφήστε μια απάντηση