υποκριτικές οι διαφωνίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματα Καμμένου

Ξεμυτίζουν -τι λέω, ξεχύνονται- όλο και συχνότερα στην Αγορά τα εκ νεφελών πίπτοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Φωτιές έχει ανάψει στα σωθικά και στον νου τους εκείνος ο Καμμένος -ναι, περί συγκυβερνήτη ο λόγος, ο οποίος αρέσκεται να παίζει με την πολιτική [τέτοια που είναι, έτσι όπως ασκείται].

Λες και δεν ήξεραν τα στελέχη ποιος ακριβώς ήταν ο πολιτικός αυτός, ποια ήταν η πολιτική φιλοσοφία [εδώ δεν γελάνε· έχουν δικαίωμα γι’ αυτό μόνο οι φανατικοί], πώς αναρριχήθηκε στην ιεραρχία και πώς πλασαρίστηκε στην πολιτική σκηνή του τόπου, πώς, τέλος, κατάφερε και έγινε [αυτά θεωρούμε κατορθώματα στην Ελλάδα -και παντού] υπουργός Αμυνας σε μια ετερογενή κυβέρνηση, της Αριστεράς δε. Αυτός, ένας λυσσασμένος υπηρέτης ενός [δικής του κοπής] σκληρού, αδιαπραγμάτευτου πατριωτισμού.

Δεν γνώριζαν μήπως ότι μόνη τακτική του ήσαν οι συκοφαντίες και οι διαβολές μόνο και μόνο για να προκαλέσει εντύπωση και να «λάμψει» το όνομά του; Πώς αλλιώς θα ακουγόταν ο μίζερος και φτωχός πολιτικός του λόγος; Δεν γνώριζαν ότι αδιαφορούσε ποιον θα βλάψει με αστήρικτες μάλιστα, ανύπαρκτες καταγγελίες εναντίον του οποιουδήποτε; Βεβαίως και τα ήξεραν όλα τούτα, παρόλα αυτά σφύριζαν κλέφτικα ή εποιούντο την νήσσαν. Και όχι μόνο. Τους περιέβαλλαν με στοργή τους συγκυβερνήτες και με αγάπη [και εάν αυτό φαίνεται υπερβολικό να το αλλάξουμε και να πούμε ότι τους περιέθαλπαν διά της σιωπής -το ζήτημα είναι τι είναι χειρότερο].

Δεν έχουν άρα το δικαίωμα «διά να ομιλούν» και να διαμαρτύρονται τα σημαίνοντα στελέχη -και όποιος άλλος έχει αρχίσει να εκνευρίζεται. Προς τι οι διαμαρτυρίες και οι εκνευρισμοί; Δικαιολογούνται εντούτοις, ακριβώς διότι αποκαλύπτεται με ευτράπελο τρόπο η δική τους πολιτική ευήθεια και δραματική αντίφαση ανάμεσα στην ιδεολογία και τις πράξεις τους [την πολιτική συμμαχία]. Αποδεικνύεται το μπόι τους και η αρετή τους. Αυτοί ήσαν και πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν. Γι’ αυτό έχουν λυσσάξει με τον συγκυβερνήτη, διότι τους ξεγυμνώνει με τον πιο άκομψο τρόπο -όχι που θα έσκαγε ο κύριος Καμμένος.

Παραπονιούνται μερικοί διότι με αυτή τη «λογική» υποβαθμίζονται τα οφέλη που προέκυψαν από την απρόσμενη συνεργασία, με πρώτιστο την «αποπομπή» των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες είχαν ταυτιστεί με τη διαφθορά και την αδιαφάνεια στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση και την τυφλή υποταγή τους στα μνημόνια· απαξιώνεται η τιτάνια προσπάθεια να εξυγιανθεί η χώρα και να βγει επιτέλους από τα δυσώδη και αβάστακτα για τον ελληνικό λαό μνημόνια.

Οχι μόνο δεν βγήκαμε από τα μνημόνια αλλά υπογράψαμε και νέο [για να βγούμε…]. Να προστεθεί ότι στο διάστημα αυτό το ναζιστικό κόμμα έχει παγιώσει ένα υψηλό ποσοστό ανάμεσα στους ψηφοφόρους. Δεν λέω ότι φταίει η συγκυβέρνηση γι’ αυτό, μένει όμως να εξεταστεί.

Και επιτέλους: ή ωφέλησε η συμμαχία και άρα καλύτερα να σιωπούν τα στελέχη ή έβλαψε [ένας ακόμη λόγος να σιωπούν]. Με λίγα λόγια: είναι υποκριτικές οι διαφωνίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματα Καμμένου, άσε που ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να ταράσσεται από όλη αυτή τη φασαρία. Το θέμα παραμένει η υποκριτική ευαισθησία τινών. Αρκετά με αυτή την υποκρισία.

Πηγή: Γιώργος Σταματόπουλος – “Εφημερίδα των Συντακτών”

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *