«ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;

Εθιμικό θα λέγαμε ότι έχει καταντήσει το γεγονός κάθε χρόνο τις μέρες του γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ’73, να ξανάρχεται στην δημοσιότητα το τετρασέλιδο τεύχος της “Πανσπουδαστικής Νο8″(έντυπο συνδικαλιστικό όργανο της ΑντιΕΦΕΕ), που κυκλοφόρησε Γενάρη-Φλεβάρη 1974.

Εκεί εκτός από το επίμαχο εδάφιο περί «350 προβοκατόρων του Ρουφογάλη, πρακτόρων της χουντικής ΚΥΠ, Αμερικανών, CIA, κλπ.» (που αποδίδεται στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα), καταγγέλλεται ως χαφιές και πράκτορας –«ένα υποκείμενο», όπως χαρακτηρίζεται- ο φοιτητής του Φαρμακευτικού, Διονύσης Μαυρογένης, (στέλεχος ΑΑΣΠΕ/ΕΚΚΕ και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης), ενώ αυτός κρυβόταν σε κάποια παραλία της νότιας Κρήτης για να μη συλληφθεί από την Ιωαννιδική ΕΣΑ!

Και η σχετική αναφορά που γίνεται από ορισμένους στοχεύει να στιγματιστεί, η στάση που κράτησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το ΚΚΕ, η ΚΝΕ και η ΑντιΕΦΕΕ (η φοιτητική παράνομη οργάνωση της φυσικά επίσης παράνομης ΚΝΕ).

Αναπαράγουμε ένα πολυσέλιδο σχετικό δημοσίευμα. Το υπογράφει ο δημοσιογράφος Ζήσης I. Καραβάς και υπάρχει στο περιοδικό “Αιρετικά”, που κυκλοφόρησε χτες σαν ένθετο στην  εφημερίδα “Documento”.
Εχει τίτλο «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;και εκτός ότι παρουσιάζει όλες τις σχετικές απόψεις, που έχουν δει την δημοσιότητα, θέτει μια σειρά αναπάντητα ερωτηματικά.

Στεκόμαστε σε ένα σημείο του σχετικού δημοσιεύματος όπου παρουσιάζονται οι εκτιμήσεις του στελέχους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κώστα Παπαδάκη. Εκεί μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

Το στίγμα των 350 προβοκατόρων, που εγκαινιάστηκε με την “Πανσπουδαστική ν. 8”, σηματοδότησε τον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αντιμετώπισε μεταπολιτευτικά -και ακόμα δεν έχει σταματήσει- οτιδήποτε άλλο διεκδικούσε μία θέση στην αριστερά και τα κινήματα. 

Χαφιέδες, πράκτορες της εργοδοσίας, τσιράκια του συστήματος, αντικομμουνιστές και άλλοι παρόμοιοι χαρακτηρισμοί εκτοξεύονταν καθημερινά σε συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, έντυπα και “πηγαδάκια” ενάντια σε “αναθεωρητές”, “αριστεριστές”, “αναρχοαυτόνομους”. 
Κάθε άποψη και σύνθημα αντίθετο με τη γραμμή του ΚΚΕ, “ακραίο, άκαιρο, αναντίστοιχο με τις ανάγκες της περιόδου”, χαρακτηριζόταν ως εκπορευόμενο από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης και αντιμετωπίζονταν ανάλογα. 

Ανελέητη υπήρξε όχι μόνο ησυκοφάντηση αγωνιστών και κινητοποιήσεων, αλλά και η απροκάλυπτη καταστολή καταλήψεων (Χημείο 1980), καταγγελιών ενάντια στη σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν και τα τανκς του Γιαρουζέλσκι, κά.

Η ΚΝΕ της μεταπολιτευτικής νομιμότητας διεκδικούσε την αποδοχή της από τη συντηρητική κοινωνία με πολλά διαπιστευτήρια νομιμότητας ανάμεσα στα οποία η αποδοκιμασία των ριζοσπαστικών μορφών πάλης και τρόπων ζωής (ποιος ξεχνά και την παμφλέτα του Γρηγόρη Φαράκου “Για μια ταξική, ηθική, πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας”;).    

Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ No 8»: – Ενα επαίσχυντο φύλλο ή «μανιφέστο του καλού κνίτη»;