Είχαμε παρουσιάσει στο μπλογκ μας το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου. Αναρτούμε και στην ιστοσελίδα μας μια παρουσίαση του ίδιου βιβλίου από το www.alfavita.gr.
Του Χρήστου Κάτσικα
Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε!” Αρ. σελίδων: 480
Το Νίκο Μπογιόπουλο τον γνωρίζουμε από τις επιφυλλίδες και τις παρεμβάσεις του μέσα από τις στήλες του Ριζοσπάστη, αλλά και από τις δημόσιες εμφανίσεις του όλο αυτό το διάστημα που και εύστοχες υπήρξαν και μαχητικές και αποκαλυπτικές και ιδιαίτερα τεκμηριωμένες.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος δεν γράφει για τους οπαδούς της άποψής του, ούτε για την δική του προσωπική αυτοεπιβεβαίωση. Γράφει για τον απλό κόσμο. Γράφει σαν κομμουνιστής, αλλά όχι απαραίτητα για μαρξιστές και κομμουνιστές. Γράφει για όλους.
Ο συγγραφέας στο πρώτο μέρος, εξοικειώνει τον αναγνώστη με τα αίτια των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων που βασιλεύουν στον πλανήτη. Ανισοτήτων που έχουν πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις σε ένα σύστημα που κατά τα άλλα, τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης, πρωτοεμφανίστηκε με σύνθημα «Ισότητα, Αδελφότητα, Αλληλεγγύη».
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου με θέμα το «ελληνικό ζήτημα» περιλαμβάνονται όλα εκείνα τα στοιχεία που η προπαγάνδα των Μνημονίων έχει εξοστρακίσει από την δημόσια συζήτηση: Τί είναι το χρέος. Πώς και ποιοί το δημιούργησαν. Πώς αξιοποιείται η χρεοτρομοκρατία. Στις σελίδες του αναλύονται οι αιτίες για ό,τι βιώνει ο ελληνικός λαός και περιγράφεται η αέναη πορεία θυσιών, χρεών, ελλειμμάτων, αλλά και αμύθητων – για κάποιους – κερδών. Μια πορεία που ξεκινάει πριν ακόμα από την δημιουργία του ελληνικου κράτους!
Στο τρίτο μέρος ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης.
Και όπως σημειώνει “Φυσικά δε μας διαφεύγει ο «φιλικός» αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή ταξική ειρωνεία διατείνονται, καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες «αφέντες» και μισθωτούς «δούλους», στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχοτισμό και ουτοπία. Εξίσου «φιλικά», λοιπόν, απαντάμε: «Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας μετά την άλλη Ουτοπίας». Σίγουρα αυτή η «ουτοπική» πορεία αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι εύκολη. Είναι όμως μια πορεία απείρως ευκολότερη και –από άποψη αποτελεσμάτων– πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισμένοι οι πλουτοκράτες και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα. Αυτή η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, η Ελλάδα του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι το πλέον ώριμο και ρεαλιστικό αίτημα των καιρών που «σαν θελήσει ποτέ ο λαός, τότε το πεπρωμένο θα προσκυνήσει»”
Ο Νίκος Μπογιόπουλος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εργάζεται από το 1992 ως δημοσιογράφος στο Ριζοσπάστη. Έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς σταθμούς και περιοδικά.
Προηγούμενα βιβλία του το Βαλκάνια ― 78 μέρες «στόχος» του ΝΑΤΟ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή) και σε συνεργασία με τον Δημήτρη Μηλάκα το Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία χωρίς απίστους (εκδόσεις Λιβάνη).
Χρήστος Κάτσικας
Πηγή: http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=43903
Αφήστε μια απάντηση