Ας ξεκινήσουμε από κάποιες πάγιες εκτιμήσεις μας, που για μας εκεί βρίσκεται και η ουσία της όλης κατάστασης.
Ενα τόσο σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, όπως ο καπιταλισμός, είναι επόμενο να στελεχώνεται από ανάλογης ποιότητας άτομα.
Και ένα τέτοιο καθεστώς δεν εκσυγχρονίζεται, δεν είναι δυνατόν να το διαχειριστούν, προς όφελος του λαού, “ηθικά” και “ακέραια” πρόσωπα, όπως μας λένε οι ρεφορμιστές, κάθε απόχρωσης.
Ενα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν παίρνει μερεμέτια, αλλά μόνο ανατρέπεται.
Και αυτό είναι καθήκον και χρέος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Μια τέτοια προοπτική μπορεί να μοιάζει πολύ μακρινή, με δεδομένη την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το εργατικό και επαναστατικό κίνημα στην χώρα μας, αλλά η ιστορία ποτέ δεν γράφεται ευθύγραμμα.
“Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς” έγραφε ο μπαρμπα Κώστας Βάρναλης για να συμπληρώσει: “Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς”.Οπότε στους κομμουνιστές ακόμα και σήμερα μετά τις αλλεπάλληλες ήττες και άτακτες υποχωρήσεις που έχει υποστεί ο κόσμος της εργασίας, δεν πρέπει να μας λείπει η αισιοδοξία.
Και δεν έχουμε αυταπάτες. Η ταξική συνείδηση στους καταπιεσμένους της χώρας μας βρίσκεται σε δραματική κατάσταση και αυτό είναι το μεγαλύτερο βαρίδι για να πάει το κίνημα ένα βήμα ποιο μπροστά.
Και γι’ αυτό υπάρχουν ευθύνες.
Τις έχουν κύρια οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται την αταξική κοινωνία, αλλά έχουν σαν ευαγγέλιο τους την αστική νομιμότητα και καλλιεργούν το καρκίνωμα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Τις έχουμε όλοι εμείς που αποδειχτήκαμε ανίκανοι να συγκροτήσουμε από τις στάχτες μια επαναστατική συλλογικότητα. Που δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια οργανωμένη πρωτοβουλία οι οποία θα προχωρούσε σε μορφές πάλης που απαιτούν οι καιροί, για να δοθεί ένα μήνυμα ελπίδαςκαι προοπτικής στον κόσμο της τάξης μας, να γίνει μια προσπάθεια να αφυπνιστούν συνειδήσεις.
Γιατί ας μην κρυβόμαστε. Σήμερα ταξικό πόλεμο διεξάγει μόνο το κεφάλαιο και το υπηρετικό του προσωπικό και τον κερδίζει σε όλα τα μέτωπα.
Παρασύρθηκα. Ξεκίνησα να γράψω ένα κείμενο με αφορμή μια αποκάλυψη που κάνει σήμερα το “Documento” που κυκλοφορεί.
Η εφημερίδα του Κώστα Βαξεβάνη φέρνει στην δημοσιότητα το βαρύτατο κατηγορητήριο που αντιμετωπίζει μια κυρία της “καλής κοινωνίας”. Η “Τζόρτζια” της κοσμικής Αθήνας, κατά κόσμο Γεωργία Ευσεβίου. Πρόκειται για συνέταιρο της Μαρέβας Γκραμπόφσκι -Μητσοτάκη, η οποία σαν μέτοχος στην εταιρεία ρούχων Zeus+Dione της συζύγου του αρχηγού της Ν.Δ, φέρεται σύμφωνα με παραπεμπτικό βούλευμα σε βάρος της “ως βιρτουόζα στη δημιουργία πολύπλοκων συστημάτων εταιρειών, ενώ συνδέεται και με ένα πλέγμα εξωχώριων (offshore) εταιριών στις οποίες εμφανίζεται ως διευθύντρια αλλά και ως δεξιοτέχνισσα στη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα”.
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, αυτή η τύπισσα, μαζί με τον άντρα της, Νικόλαο Λάσκαρη -ο οποίος σημειωτέον υπήρξε πρώην ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Αρης- θα καθίσουν στο σκαμνί για δυο βαρύτατα κακουργήματα.
Κατηγορούνται για υπεξαίρεση 54 εκατομμυρίων ευρώ και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.
Ερωτηματικό πάντως παραμένει αν μέρος αυτών των χρημάτων κατέληξε στα ταμεία της επιχείρησης της κ. Μητσοτάκη.
Το θέμα είναι πάντως ότι στις τρεις βδομάδες που απομένουν μέχρι της βουλευτικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να μετριάσει την εκλογική απόσταση που τον χωρίζει με την Ν.Δ., παίζοντας το χαρτί της σκανδαλολογίας.
Είναι φανερό ότι πηγή του δημοσιεύματος είναι κυβερνητικοί κύκλοι, γι’ αυτό δίνεται τόση βαρύτητα στο ότι η κατηγορούμενη είναι συνέταιρος στην επιχείρηση της Μαρέβας Μητσοτάκη.
Επί της ουσίας. Λίγη σημασία έχουν αυτές οι λοβιτούρες μπροστά στην ληστεία που έκαναν στο εισόδημα του ελληνικούς λαού, όλα τα αστικά κυβερνητικά κόμματα.
Αλλά στην προεκλογική περίοδο τους βολεύει να μιλάνε για το δέντρο αποκρύπτοντας το δάσος. Λες και το βασικό πρόβλημα του ελληνικού λαού είναι αν χρωστάει 280.000.000 η Ν.Δ., αν πίσω απ’ την εφημερίδα “Αυγή” βρίσκεται offshore εταιρία, όπως ακούσαμε σε μια ανούσια κοκορομαχία προηγουμένως, ή αν οι πολιτικές οικογένειες νταλαβερίζονται με εγκληματίες του λευκού κολάρου.
Μπορεί να είναι “πιασάρικα”, αυτά τα θέματα, ίσως να αποφέρουν και ψήφους, όμως δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο.
Διαφθορά και καπιταλισμός είναι έννοιες συνυφασμένες. Αυτά τα δυο είναι δεμένα όπως το νύχι με το κρέας.
Τα όσα κατά καιρούς αποκαλύπτονται, με κομπίνες και απάτες προσώπων δεν είναι παρά παρωνυχίδες μπροστά στο διαρκές έγκλημα σε βάρος της τάξης μας.
Προφανώς έχει την σημασία του να τιμωρηθούν κάποια λαμόγια. (Κι αυτό είναι σχετικό γιατί γνωρίζουμε την λειτουργία της αστικής “δικαιοσύνης”).
Οταν όμως η μήτρα που τα γεννάει, μένει ανέπαφη, έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Του Γ.Γ
Αφήστε μια απάντηση