Ηταν αρχές Δεκέμβρη του 2009 όταν το πενταμελές εφετείο κακουργημάτων με την απόφασή του ρίχνει αυλαία στη δίκη της κακοστημένης ασφαλίτικης σκευωρίας με δικαζόμενα φερόμενα μέλη του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα.
Ολοι οι κατηγορούμενοι αθωώνονται με διαφορετικό σκεπτικό για τον καθένα. Σχεδόν εφτά χρόνια μετά τη σύλληψη των Χρ. Τσιγαρίδα, Κ. Αγαπίου, Ειρ. Αθανασάκη και Αγγ. Κανά, το δικαστήριο απάλλαξε τους τρεις (ο Κ. Αγαπίου είχε στο μεταξύ πεθάνει), με μια απόφαση-παζλ, η οποία περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία.
– Καταρχάς, υπάρχει ένα σκέλος ομόφωνης απόφασης, το οποίο αποδομεί εν μέρει τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης, στην οποία στηρίχτηκε η καταδίκη όλων των κατηγορούμενων στην πρώτη πρωτόδικη δίκη (στη δεύτερη, ως γνωστόν, απαλλάχτηκαν κατά πλειοψηφία, ο μεν Τσιγαρίδας διότι δεν προέκυψε τίποτα που να τον συνδέει με τις ενέργειες, αν και υπήρξε μέλος του ΕΛΑ, οι δε Αγαπίου, Αθανασάκη, Κανάς διότι δεν αποδείχτηκε ότι υπήρξαν μέλη του ΕΛΑ). Το σκέλος που αποφασίστηκε ομόφωνα η αθώωση των κατηγορούμενων είναι αυτό της προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών.
Εδώ θα σταθούμε στην περίπτωση της Ειρήνης Αθανασάκη: που έρχεται σήμερα στην δημοσιότητα. Να υπενθυμίσουμε ότι από την έδρα του δικαστηρίου έχει κριθεί ομόφωνα αθώα, με διαφοροποίηση όμως στο σκεπτικό. Τρεις δικαστές έκριναν ότι δεν προέκυψε απολύτως τίποτα σε βάρος της, ενώ δύο έκριναν ότι ναι μεν υπήρξε μέλος του ΕΛΑ, όμως δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος της για το διάστημα 1987-1995.
Με την τελεσίδικη αθωωτική απόφαση, η Ειρήνη ξεκινάει ένα δικαστικό αγώνα για να δικαιωθεί, αφού έμεινε άδικα για 939 ολόκληρε μέρες φυλακή. Κάνει χρήση της νομοθεσίας που ορίζει τα της καταβολής χρηματικής αποζημίωσης στους αδίκως καταδικασθέντες και προσέφυγε στη Δικαιοσύνη.
Για δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την αθώωση της, οι “λειτουργοί της Θέμιδας” ανακαλύπτουν προσχήματα και εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την γυναίκα που μια αστυνομικοδικαστική σκευωρία της επέβαλε μια τεράστια δραματική περιπέτεια.
Πριν συλληφθεί και οδηγηθεί στην φυλακή, η Ειρήνη Αθανασάκη δούλευε σαν διευθυντικό στέλεχος σε τουριστικό γραφείο. Η ασφαλίτικη μεθόδευση αλλάζει βίαια την ζωή της ριζικά.
Παραμένει προφυλακισμένη για 546 ημέρες και φυλακισμένη για 393 ημέρες (συνολικά 939 ημέρες).
Μπαίνοντας στην δικαστική διαδικασία για να δικαιωθεί καταθέτει υπόμνημα στο οποίο αναφέρει τις συνέπειες της προφυλάκισης αρχικά και φυλάκισής της στη συνέχεια, μιας κατάστασης από την οποία, όπως τόνιζε, «τραυματίστηκε αφάνταστα ψυχικά και στιγματίστηκε κοινωνικά».
Αναφερόμενη στο οικονομικό κόστος της περιπέτειας της η Αθανασάκη, υπολογίζει ότι έχασε συνολικά 151.800 ευρώ από μισθούς και επιδόματα εορτών τα οποία θα λάμβανε κάτω από κανονικές συνθήκες.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών έκανε όμως άλλη “κοστολόγηση”. Της επιδίκασε για περιουσιακή ζημία το ποσό των 12 ευρώ ημερησίως και συνολικά 11.268 ευρώ, για την ηθική βλάβη που υπέστη το ποσό των 20.000 ευρώ και για απώλεια μισθών και επιδομάτων 40.700 ευρώ.
Το Ελληνικό κράτος όμως θεώρησε “υπερβολικό” το χρηματικό κόστος που έπρεπε να πληρώσει σε ένα άτομο που κράτησε άδικα φυλακισμένο για 939 ολόκληρες μέρες.
Προσέφυγε στον Αρειο Πάγο κατά της εφετειακής απόφασης η οποία τελικά και αναιρέθηκε με το αιτιολογικό της «ελλιπούς και αντιφατικής αιτιολογίας».
Ετσι, το θέμα της αποζημίωσης της Ειρήνης Αθανασάκη για την άδικη φυλάκισή της θα κριθεί και πάλι από το Εφετείο, .με διαφορετική σύνθεση αυτή τη φορά, χωρίς να έχει προγραμματιστεί η συνεδρίαση του.
Αν το όλο σκηνικό δεν μας δείχνει το ταξικό μίσος του αστικού κράτους όσους θεωρεί πολιτικούς αντιπάλους του, τί άλλο μπορεί να υποδηλώνει;
Αφήστε μια απάντηση