Της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ Κάθε Σεπτέμβρη, ανοίγοντας την τηλεόραση σ’ ένα οποιοδήποτε κανάλι, ενημερώνεται ο Ελληνας πολίτης για τα πολλαπλά και υψηλοτάτου επιπέδου κολέγια που σαρώνουν τις διαφημιστικές ώρες.
Τη χρονιά αυτή μοιάζουν πολύ περισσότερες αυτές οι διαφημίσεις είτε διότι οι υπόλοιποι διαφημιζόμενοι έχουν οικονομική δυσπραγία είτε διότι ο νέος νόμος ανοίγει διάπλατα όλα τα παράθυρα για την πολυέξοδη και αμφιβόλου επιπέδου παρεχόμενη κολεγιακή μόρφωση.
Μια πρώτη ανάγνωση βολική και εν πολλοίς ηθελημένη είναι εκείνη της «απόγνωσης των νοικοκυραίων». Το γεγονός δηλαδή ότι, με τόσες καταλήψεις και χάσιμο διδακτικών ωρών, ο καθένας θα στερηθεί για να στείλει το παιδί του σ’ ένα κολέγιο που δεν απεργεί ποτέ και δίνει και πτυχία ακόμα και με αλληλογραφία.
Η δεύτερη όμως ανάγνωση και λιγάκι προσεκτικότερη οδηγεί και σε άλλες σκέψεις. Με το νέο νόμο έρχονται πολύ πιο κοντά τα ελληνικά πανεπιστήμια στα διάφορα κολέγια, μια και γίνονται πολύ ακριβότερες κι εκεί οι σπουδές αλλά κυρίως αφού βάζει πόδι εκεί ο μεγάλος επιχειρηματικός-ιδιωτικός τομέας με άγνωστες (;) συνέπειες για το περιεχόμενο των σπουδών.
Αν λοιπόν τα περασμένα χρόνια οι διαφημιστικές καμπάνιες είχαν στόχο τούς αποτυχόντες ή έστω τους γονείς που έχουν αλλεργία στις φοιτητικές δράσεις, τώρα έχουν στόχο τον κάθε φοιτητή και τον κάθε γονιό με τη «σφραγίδα» του υπουργείου. Γιατί ένα παιδί να ταλαιπωρηθεί στις πανελλήνιες, να πρέπει να τελειώσει σε πολύ καθορισμένο χρόνο τις σπουδές του, να πρέπει να πληρώσει (προς το παρόν) για τα μεταπτυχιακά και βλέπουμε, να πρέπει να συμπορευτεί με τα ιδιωτικά ιδρύματα που θα διευθύνουν σε μεγάλο βαθμό τα πανεπιστήμια; Ολ’ αυτά τα γλιτώνει με το κολέγιο και μάλιστα σύντομα θα μπορεί να μεταπηδήσει από το ένα στο άλλο. Το μόνο που δεν έκανε ο νέος νόμος είναι να εντάξει και τα πανεπιστήμια στο υπουργείο Εμπορίου όπως και τα κολέγια.
Κακά όμως τα ψέματα, το κλίμα φτιάχτηκε σιγά σιγά και το ελληνικό πανεπιστήμιο με τα γνωστά στραβά του δεν φρόντισε όταν έπρεπε να τελειώνει με τα οικογενειακά μαγαζάκια αυτών που τώρα θα γίνουν οι κρίκοι ανάμεσα στην «έρευνα» και στην έρευνα.
Ανάμεσα δηλαδή στην πανεπιστημιακή παιδεία και γνώση και στα ιδιωτικά κέντρα μελετών και ερευνών που θα υποστηρίξουν οικονομικά τις αρεστές έρευνες και μελέτες. Το κλίμα φτιάχτηκε χρόνια τώρα, όταν το μοναδικό γεγονός που απασχολούσε επί μήνες τα κανάλια ήταν το πανεπιστημιακό άσυλο με τις -όποιες- υπερβολές του. Πρώτη θέση πίστα κάθε βράδυ επί πολλά χρόνια ο ΛΑΟΣ και οι δημόσιες καταγγελίες του για το άσυλο. Από κοντά και οι έγκυροι ιστότοποι με τα διαρκή γκάλοπ για την ανάγκη ή όχι κατάργησης του ασύλου και πρόσφατα με τη σωστή ή λάθος απόφαση της κατάργησής του. Πάντα βέβαια τα μεγάλα ποσοστά είναι στην κατεύθυνση να τελειώνουμε με το άσυλο.
Παρά τις όποιες νεανικές υπερβολές κατάχρησης του ασύλου, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, παρά τις όποιες ενστάσεις για προσφυγή στο πανεπιστημιακό άσυλο του κάθε πικραμένου, παρά τη λύσσα όλων εκείνων που καραδοκούσαν σαν αγανακτισμένοι πολίτες ή σαν καθαρόαιμοι φασίστες έξω από τις πύλες τού κάθε ιδρύματος, το άσυλο προσέφερε σε όλους μας ένα πράγμα:
Τη δυνατότητα να είσαι κάπου χωρίς να κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα από πραίτορες ή από όργανα προστασίας του πολίτη. Αυτό είναι το άσυλο και γι’ αυτό είναι τόσο φορτισμένο και ζωντανό ακόμα και στους μεγαλύτερους. Αυτό καταργήθηκε λοιπόν με το έτσι θέλω από το ευρύ φάσμα των βουλευτών.
Τώρα -θεωρητικά τουλάχιστον- η αστυνομία μπαίνει παντού. Εκείνο που δεν κατάλαβαν όμως οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, όταν ψήφισαν την προσθήκη αυτή του Σαμαρά, είναι ότι αυτό τους απομάκρυνε ακόμα περισσότερο από τους ψηφοφόρους τους που κατά πλειοψηφία (σύμφωνα με τα γκάλοπ) προέρχονταν από το κέντρο και αριστερότερα. Ολοι όσοι δεν θέλουν το άσυλο θα προτιμήσουν την επόμενη φορά το ορίτζιναλ, ενώ οι άλλοι θα στρέψουν το βλέμμα τους και πάλι στα παλιά τους «λημέρια» από τα οποία πολύ κακώς απομακρύνθηκαν. Οσο για το άσυλο, θα δούμε!
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6/9/2011
Αφήστε μια απάντηση