Υπάρχει ανομία! Υφίστανται χώροι, εντός μάλιστα του δημόσιου τομέα, όπου διαπράττονται αλλεπάλληλα εγκλήματα και μάλιστα θανατηφόρα, χωρίς να αντιδράει κανένας αρμόδιος, χωρίς να δίνεται καν η προσοχή που τους αναλογεί εκ μέρους του Τύπου, χωρίς να επιβάλλονται ποτέ κυρώσεις ή να αναζητούνται ευθύνες. Είναι οι Δήμοι. Από το 2014 μέχρι το το τέλος του 2018 έχουν καταγραφεί 45 θάνατοι εργατών εν ώρα εργασίας, αυτό που αποκαλούμε εργατικά ατυχήματα. Με ένα μάλιστα πρόχειρο σερφάρισμα στο ίντερνετ εύκολα διαπιστώνουμε ότι οι νεκροί που έχουν προστεθεί έκτοτε ανεβάζουν τον τραγικό απολογισμό σχεδόν στους 50 εργάτες. Δεν υπάρχει άλλος χώρος εργασίας που να έχει θρηνήσει τόσους νεκρούς στο βωμό του μεροκάματου. Πλήθος παραγόντων, από τους αρμόδιους υπουργούς μέχρι τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες, υπόσχονται την εφαρμογή μέτρων που αναμένονται εδώ και δεκαετίες. Αν κάτι δε ενδόμυχα εύχονται είναι το επόμενο ατύχημα να μη συμβεί στη …βάρδια τους. Ποτέ οι δαπάνες για υγιεινή και ασφάλεια δεν έφερναν τους ψήφους που φέρνουν τα θεάματα κι οι κορδέλες.
Το επόμενο ατύχημα όμως στους δήμους είναι θέμα χρόνου να συμβεί! Η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα απορριμματοφόρα οχήματα κι όχι μόνο, η ανάγκη πολλών εργατών να κάνουν δεύτερη δουλειά για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους, η εντατικοποίηση της εργασίας ως αποτέλεσμα της έλλειψης προσωπικού, τα απαρχαιωμένα κι εγκαταλελειμμένα κτίρια κι άλλες εξ ίσου σοβαρές αιτίες μετατρέπουν τους χώρους εργασίας σε παγίδες θανάτου και χιλιάδες εργάτες σε αναλώσιμους. Πρόκειται μάλιστα για εργάτες που είναι καθημερινά εκτεθειμένοι σε μικρόβια και οσμές όσο ελάχιστοι άλλοι εργαζόμενοι, σχεδόν κανένας.
Αν η νέα κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να επιβάλλει το νόμο όφειλε να ξεκινήσει από τους δήμους και δη τα αμαξοστάσια. Να επιβάλλει την τήρηση των νόμων για την υγιεινή και ασφάλεια και να τους εκσυγχρονίσει δείχνοντας έτσι ότι σέβεται την ανθρώπινη ζωή και το νόμο. Να προβεί επίσης σε μαζικές προλήψεις και να μειώσει τις ώρες εργασίας ώστε να μειωθεί το εργασιακό φορτίο και να κοπεί η όρεξη των ιδιωτών που ετοιμάζονται να εισέλθουν στο χώρο της διαχείρισης απορριμμάτων, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων.
Αντί λοιπόν να θέσει ως στόχο τα μηδενικά εργατικά ατυχήματα στους δήμους σε ένα ή δύο έστω χρόνια, κάνει επίδειξη δύναμης στα Εξάρχεια, υπόσχεται την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και, αντί να ενισχύσει την αυτοτέλεια του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας το ενσωματώνει στο υπουργείο Εργασίας, με πρόσχημα την αποκομματικοποίησή του. Μα το ΣΕΠΕ δε νοσούσε από κομματικοποίηση. Αν από κάτι έπασχε είναι από έλλειψη κονδυλίων, που ανάγκαζε το προσωπικό του να πληρώνει από την τσέπη του τα έξοδα μετακίνησης για να ασκήσει ελέγχους ή να ζητάει να τα καλύψουν τα Εργατικά Κέντρα της επαρχίας, και από έλλειψη προσωπικού. Τα μέτρα που εξήγγειλε η νέα κυβέρνηση θα οξύνουν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το ΣΕΠΕ και αργά ή γρήγορα θα μειώσουν τους επιτόπιους ελέγχους και τα πρόστιμα, με αποτέλεσμα η κατάσταση στην αγορά εργασίας να εξελιχθεί σε χειρότερη ζούγκλα από τη σημερινή.
Εν όψει αυτής της κατάστασης, η ΝΔ μπορεί να κατηγορηθεί ότι η σπέκουλα γύρω από το νόμο και την τάξη είναι επικοινωνιακή και στην πράξη υποθάλπει τη χειρότερη ανομία: αυτή στους χώρους εργασίας!
Πηγή: Λεωνίδας Βατικιώτης
Αφήστε μια απάντηση