Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά απέπεμψε τον Νίκο Φίλη από το υπουργείο Παιδείας στο όνομα της προσέγγισης με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, υπήρξε δικαιολογημένη δυσαρέσκεια – ακόμα και αγανάκτηση – όμως τώρα, με την κυβέρνηση εθνικοφροσύνης και θρησκευτικής ορθοφροσύνης της Ν.Δ., η χώρα δείχνει να οπισθοδρομεί ολοταχώς προς ένα σκοτεινό παρελθόν.
Οι γονυκλισίες της νέας υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, μπροστά στους ιεράρχες, οι απόψεις της για το μάθημα των θρησκευτικών και οι προθέσεις της για αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας, προκειμένου αυτή να υπηρετεί την “ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης”, θυμίζουν τη θητεία του Αντώνη Σαμαρά και την γνωστή του επίκληση σχεδόν σε κάθε ομιλία “με τη βοήθεια της Παναγιάς”.
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αποφάσισε – επιτέλους – να μην αναγράφεται το θρήσκευμα και η ιθαγένεια στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο, στους τίτλους και στα πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στο πληροφοριακό σύστημα “my school”, αλλά και στη δήλωση ότι ο μαθητής δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος, προκειμένου να απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών. Η κυρία Κεραμέως, εμφανώς δυσαρεστημένη, σε συνέντευξή της αρνήθηκε να σχολιάσει την απόφαση και την παρότρυνση της Αρχής προς το υπουργείο να συμμορφωθεί και “κρύφτηκε” πίσω από την αναμενόμενη απόφαση για το ίδιο θέμα από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει τολμήσει να υψώσει ανάστημα στην Εκκλησία της Ελλάδας ή όταν το τόλμησε σε μεμονωμένα θέματα – πλην εκείνο των ταυτοτήτων επί Σημίτη – στο τέλος (κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία) τράπηκε σε άτακτη φυγή.
Το θέμα των σχέσεων Πολιτείας – Εκκλησίας παραμένει άλυτο επί δεκαετίες, δίνοντας το δικαίωμα στους ιεράρχες να διεκδικούν και να έχουν ρόλο ακόμα και σε ζητήματα που εμπίπτουν ολοκληρωτικά στη δικαιοδοσία της πρώτης. Σήμερα, υπό την κυβέρνηση του “μεταρρυθμιστή” Μητσοτάκη επανέρχονται απόψεις και πρακτικές που μας μεταφέρουν στην εποχή του παπά και του χωροφύλακα: “Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός”, “ορθοδοξία” και μαζί καταστολή, εθνικισμός και συντηρητική αναδίπλωση. Βέβαια, το μεγάλο πρόβλημα είναι η επιρροή αυτών των αντιλήψεων στην κοινωνία, κάτι που στρώνει το χαλί στην κάθε κυβέρνηση για νέους συμβιβασμούς με το εκκλησιαστικό κατεστημένο.
Σε όλο τον κόσμο ακροδεξιοί και φασίστες επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, σβήνοντας τα αιματηρά ίχνη τους, ενώ ο θρησκευτικός φανατισμός και η δυσανεξία για τον “άλλο” μολύνουν την κοινωνική ζωή. Ο διαχωρισμός, η καταγραφή και ο στιγματισμός των “αλλόθρησκων” δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για τον κόσμο και όσοι νομίζουν ότι προσφέρουν καλή υπηρεσία στον “δικό τους” θεό, απλώς ανοίγουν το δρόμο για νέες συγκρούσεις και πογκρόμ.
Κυρία Κεραμέως, εάν δεν το έχετε καταλάβει, έχετε διοριστεί να υπηρετείτε το ελληνικό (κοσμικό) κράτος. Προηγείται η πίστη στην Πολιτεία και στο Σύνταγμα και έπεται η προσωπική (θρησκευτική ή άλλη) πίστη!
Αφήστε μια απάντηση