Σκέπτομαι τον φόβο σου

Το ξέρεις πως τα ελικόπτερα πετάνε για σένα.
Οι κραυγές στους δρόμους, τα ποδοβολητά, ο αέρας που πάχτωσε από χημεία και καπνό και δεν αναπνέετε, οι βαριές, αδιέξοδες ανάσες, οι βρισιές, οι εκπυρσοκροτήσεις, οι κρότοι και οι λάμψεις, τα μουγκρητά της μπουλντόζας, η χλαπαταγή των κομμένων δέντρων που σωριάζονται στο χώμα, τα σχέδια των νέων φυλακών, οι τωρινές φυλακές, τα στρατόπεδα, τα κράνη, η διαταγή “στο ψαχνό”, η απόβαση, η επέλαση, τα τζάμια των αυτοκινήτων που σπάνε με τα κοντάκια των όπλων, είναι και για τους άλλους, μα βασικά, όλα είναι για σένα.

Κλεισμένος μέσα στη λασπουριά που την περιτρέχουν τα σύρματα, σε τόπο ξένο και αφιλόξενο, ξέρεις πως κι αυτός ο φόβος προορίζεται για σένα.

Κι όλα ξύνουν τον προηγούμενο τρόμο που δεν έκλεισε ποτέ.
Εκείνος ήταν όλος για σένα,
Ο φόβος του μαύρου νερού, η νύχτα, το ρέψιμο του δουλεμπόρου καθώς μετρούσε τα φράγκα, η ακυβέρνητη βάρκα, το ψεύτικο σωσίβιο, η βροντερή σιωπή της διαφυγής, της προσφυγής, το παγωμένο νερό, οι άτσαλες απλωσιές για μια ανάσα, η σειρήνα της καταδίωξης, το διπλανό σώμα που βυθιζόταν, το κρύο, το κρύο, ο φόβος, όλα ήταν φόβος και όλος ήταν για σένα.

Και όλος κάθισε πάνω στον πρώτο μεγάλο αμέτρητο φόβο.
Η βόμβα, η έκρηξη, ο σεισμός της, το σώριασμα των ερειπίων, η κατρακύλα των τοίχων, τα αστήριχτα παράθυρα, η σκόνη των πεθαμένων σοβάδων, τα σώματα των πεθαμένων γειτόνων, τα κουφάρια των ζώων, οι κραυγές των ζωντανών , η σιωπή των νεκροζώντανων, οι φωτιές, οι ερπύστριες, η πείνα, οι πληγές, οι απώλειες, ο αρχέγονος και απερίγραπτος φόβος. Ο φόβος.
Όλος για σένα.

Εσένα σκέφτομαι κι ούτε που καταφέρνω να δω το μέγεθος του φόβου σου. Μόνο ένα μικρο μέρος του.
Το μεγάλο είναι για σένα.

Πηγή: Νίνα Γεωργιάδου – f/b

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *