30 Μάρτη 1952.
Καλούμενος, Μπάτσης, Αργυριάδης, Μπελογιάννης.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ !!
(ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΝΤΕ ΦΡΑΝΤΣΙΑ)
Ο Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόργκι έγραφε το
«Τραγoύδι για το γεράκι»,
για τους θαρραλέους των ταξικών αγώνων:
«Ω θαρραλέο γεράκι!/ Στη μάχη με τον εχθρό/
πλημμύρισες με αίμα.
Αλλά θα ‘ρθει η ώρα/ και οι σταγόνες του ζεστού αίματός σου/
σαν σπίθες θ’ ανάψουν/ στο σκοτάδι της ζωής.
Και πολλές θαρραλέες καρδιές/ θ’ ανάψουν, με απερίσκεπτη
δίψα λευτεριάς, φώτα./ Ας πέθανες εσύ,
Αλλά… πιο τραγούδι των θαρραλέων/
πνευματικά δυνατών πάντοτε
Συ θα ‘σαι ζωντανό/ παράδειγμα στην περήφανη
πρόσκληση της Λευτεριάς/ και του Φωτός.
Στους απερίσκεπτους θαρραλέους/
τραγουδάμε το τραγούδι!..».
Μια σπουδαία ταινία
Ένας ύμνος στα δημοκρατικά ιδεώδη.
Για τον λαϊκό αγωνιστή, Νίκο Μπελογιάννη που υπερασπίστηκε και με τη ζωή του τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία.
«Ο Άνθρωπος Με Το Γαρύφαλλο»
«Οι οργανωταί αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ,
χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων.
Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της Ασφάλειας
δεν μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία.
Έτσι υποχρεωθήκαμε να παλαίψουμε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες.
Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους,η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνον από τους φίλους,
αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας.
Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος
δεν δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση
και την τιμή της Ελλάδας.
29.2.52 ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»
ΛΟΓΑΡΙΑΖΑΜΕ στα δάχτυλα: μεθαύριο,
μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.
Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης
πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες
να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού
να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας
να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο – λέγαμε.
Μια καρδιά χωρισμένη στα δύο,
απ’ τη μια το ψωμί και το φιλί
απ’ την άλλη το χρέος – θα σμίξει, λέγαμε,
μεθαύριο Απρίλης. Κάτου απ’ τα δέντρα η ειρήνη,
θα χαιρετιούνται οι άνθρωποι μες απ’ τα δίχτυα των αχτίνων
το φως θα κλείσει με τη φούχτα του την υψωμένη κάννη
θα χαμηλώσει η κάννη και θα γράψει στο χώμα
ένα μικρό κύκλο σαν το μηδέν
κι ύστερα γύρω στο μηδέν γραμμές – γραμμές
σαν τις αχτίνες του ήλιου που χαράζουν τα παιδιά στον άμμο.
Λογαριάζαμε στα δάχτυλα:
μεθαύριο Απρίλης και το Πάσχα
θα φιληθούνε οι άνθρωποι.
Τους σκότωσαν.
Γιάννης Ρίτσος (από το ποίημα Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο)
Μας στάλθηκε από το Γραφείο Τύπου NEW STAR
Αφήστε μια απάντηση