Η αναφορά στον εγκληματία πολέμου, Max Merten, στην προηγούμενη μου ανάρτηση, έφερε ένα κύμα μηνυμάτων στο inbox, άλλα στα όρια της ευγένειας και άλλα αρκετά αγενή και ανιστόρητα.
Ζητούμενο, η σχέση Max Merten με τον “εθνάρχη ” Καραμανλή και τις περίφημες Γερμανικές αποζημιώσεις
Ο Max Merten ήταν ανώτατος εισαγγελέας στη Ναζιστική Γερμανία και ήρθε στην κατεχόμενη Ελλάδα, τον Απρίλη του 1942, ως σύμβουλος της Κομαντατούρ. Εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, τη διετία 1942-1944, κι ανέλαβε την εποπτεία της δίωξης των Εβραίων της Μακεδονίας.
Εκεί ξεδίπλωσε όλο το φονικό και ληστρικό του μένος.
Με βάση τα επίσημα στοιχεία που διασώθηκαν και που αποτελούν μέρος μόνο των στοιχείων, τα πολλά καταστράφηκαν, ο φονιάς Μέρτεν βαρύνεται με 682 εκτελέσεις, χιλιάδες μεταγωγές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και αρπαγή μεγάλου μέρους της περιουσίας Εβραίων. Αποχώρησε μετά το ’44 στη Γερμανία και επανήλθε στην Ελλάδα το 1957,
Ο υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης ΕΡΕ, Ευάγγελος Αβέρωφ, διαβεβαιώνει τότε τον πρέσβη της Γερμανίας (αρχεία υπουργείου Εξωτερικών) ότι όσοι διώκονται για εγκλήματα πολέμου, μπορούν να πηγαινοέρχονται ελεύθερα στην Ελλάδα. Είναι η εποχή που όλοι οι δοσίλογοι των Γερμανών και οι κουκουλοφόροι όχι μόνο έχουν αμνηστευθει αλλά στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό. .
Ο Μέρτεν συνέληφθη και προσήχθη σε δίκη, χάρη στην επιμονή και την ακεραιότητα του εισαγγελέα Ανδρέα Τούσση, επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου.
Το 1958, Καραμανλής και Αβέρωφ μεταβαίνουν στη Γερμανία, για να ζητήσουν δάνειο!
Είναι για γέλια και για κλάματα, μα πιο πολύ για κλάματα, ότι δεν γίνεται καμιά αναφορά στο αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο, και στην κλοπή χρυσού κλπ (βλ προηγούμενη ανάρτηση) Η κυβέρνηση της ΕΡΕ, που έχει ενσωματώσει και αναδείξει σε καίρια πόστα όλους τους ρουφιάνους, παίρνει δάνειο (!!!) από τη Γερμανία, 200 εκατομμύρια μάρκα με επιτόκιο 6%!, τη δέσμευση διείσδυσης του γερμανικού κεφαλαίου, SIEMENS κ.α. στην ελληνική αγορά και την έκδοση των εγκληματιών πολέμου
Το 1959,η κυβέρνηση Καραμανλή ψηφίζει το Ν.Δ.4016/59, με το οποίο αναστέλλει τη λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου, στέλνει τους 800 φακέλους Ναζι χασάπηδων στη «Δικαιοσύνη» της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, μετατρέπει την 25ετή κάθειρξη του Μέρτεν σε έκδοσή του στη Γερμανία, μαζί με όλο το συνάφι των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα.
Εκεί, όλοι, μα όλοι αθωώνονται , ως εκτελούντες πατριωτικό έργο έναντι των ανταρτών στην Ελλάδα και του “κομμουνιστικού κινδύνου” , αποζημιώνονται και συνταξιοδοτούνται από το Γερμανικό κράτος.
Tο Σεπτέμβρη του 1960, η γερμανική εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και το περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μέρτεν, περί συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων, ανάμεσά τους και ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης. Μακρής, σύζυγος πλέον της Δοξούλας Λεοντίδου, προσωπικής γραμματέως και πληροφοριοδότριας του Μαξ Μέρτεν καθώς και λοιπά κυβερνητικά στελεχη, έως της κορυφής της πυραμίδας.
Ποτέ το επίσημο ελληνικό κράτος δεν διεκδίκησε το Κατοχικό δάνειο και τις
Γερμανικές αποζημιώσεις.
Το επίσημο ελληνικό κράτος αντίθετα ξεπούλησε όλη τη χώρα και όλο το χυμένο αίμα στους Ναζί και σήμερα αναδεικνύει σε κυβερνητικά έδρανα και σε βυλευτικές έδρες τους νεοναζί.
Ντροπή στο λαό που ανέχεται! Ή όπως το λέει ο Βάρναλης,
Με ζήλο στα σκολειά της προδοσίας
του σάπιου αιώνα σέπεται η γενιά!
Χαίρονται της σκλαβιάς την ξεγνοιασιά
και τρέμουν του λαού την παρουσία.
Πηγή: Μίνα Γεωργιάδου f/b
Στο παραπάνω σχολιο της Μινας Γεωργιαδου που που πολύ στοχευμένα κάνει αναφορά και παραθέτει
τους στοίχους απο το ποίημα του μεγάλου βάρδου της ποίησης, του Κώστα Βάρναλη, θεωρώ σκόπιμο
να προσθέσω, κάποιους αλλους στοίχους απο ενα αξιόλογο και ξεχωριστό ποίημα του, που πράγματι
στηλιτεύει περίτρανα και επαινετα την επαίσχυντη, την ενοχή και περιφρονητέα ανοχή και σιωπή στο
έγκλημα του σάπιου αιώνα που συνεχίζεται χωρίς καμμία αντίσταση απο τους βολεμένους, σάπιους,
διεφθαρμένους και άτιμους σημερινούς συνεχιστές τους τρισάθλιους και ελεεινούς εκείνης περιόδου
των συνεργατών των Ναζί κατακτητών, την συμμορία του Κουλη και των περι αυτον.
Το ποίημα αυτο αποτελει την προμετωπίδα της συλλογής του Βάρναλη ” Το φως που καίει”
Γράφε ιστορία τα ψέμματα σου αράδα
και βλογα το φονιά, βρίζεις το θύμα
κι εσύ αρετή των δρομακων σουσουράδα
τον καθε σωματεμπορία σου τιμά.