Αυτό πάλι με την Πολιτεία, εν προκειμένω τη Δικαιοσύνη, να μην τολμά να θίξει το ιερατείο έχει καταντήσει κλαυσίγελως για το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Ολοι οι Ελληνες σε καραντίνα, οι ιερείς όμως το βιολί τους. Και έχουν δίκιο αφού ουδείς τους παρενοχλεί έστω. Τι κι αν ο μητροπολίτης Κέρκυρας, ο Νεκτάριος, δικάστηκε για ανυπακοή στην εφαρμογή των απαγορευτικών μέτρων – στο τέλος αθωώθηκε πανηγυρικά. Δεν είναι καιρός να σταματήσει αυτός ο εμπαιγμός; Διότι τι άλλο είναι η αθώωσή του;
Είναι να απορεί κανείς για την τόση εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους θρησκευτικούς ηγέτες [για φαντάσου, ηγέτες!]. Είναι ελεύθεροι βεβαίως να πράττουν οτιδήποτε γουστάρουν μεταξύ τους, αφού τους έχει δοθεί αυτό το προνόμιο, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν από άμβωνος, που να έχει σχέση όμως με τη θρησκευτική πίστη και τα μυστήρια που τελούνται στις εκκλησίες, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουν στην Πολιτεία και την επιστήμη και μάλιστα να πηγαίνουν κόντρα σε αυτές.
Πώς χωνεύεται κάτι τέτοιο; Πώς γίνεται αποδεκτό από την ίδια την κοινωνία, ακόμη και από τους ίδιους τους πιστούς; Κάποιος πρέπει να απαντήσει ασφαλώς και μάλιστα έμπρακτα και όχι με υποσχέσεις για αγαθές σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας. Τι να τις κάνεις όταν δεν διαχωρίζονται;
Γνωστό εδώ και χρόνια αυτό το τροπάρι, αλλά δεν είναι ώρα να πάψει να ακούγεται; Είναι και παράφωνοι όσοι με χαρά το ψάλλουν [ενοχλεί την ακοή πολλών]. Με χίλια ζόρια έγινε κατορθωτό να τηρούνται τα μέτρα και στις εκκλησίες, ενώ ακόμη προβληματίζονται οι νομοθέτες εάν θα απαγορευτεί ή όχι (!) το μυστήριο της θείας κοινωνίας, ως επικίνδυνο για τη μετάδοση του θανατηφόρου σε πολλές περιπτώσεις ιού.
Υπάρχουν εναλλακτικές διαδικασίες για τη μετάδοση του αίματος και του σώματος του κυρίου, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος. Τόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστεί; Αφού και η ύλη, εάν καθαγιαστεί [ίσως και να μη χρειάζεται να καθαγιαστεί], περιέχει τον θεό – το κάθε μόριο, το κάθε πλάσμα είναι δημιουργήματά του. Εάν βεβαίως ο οίνος και ο άρτος είναι τελείως απαραίτητα ας μπουν σε ξεχωριστά φιαλίδια, δεν χάνουν τίποτα από τη «μυστηριακότητα» – θα γίνεται και πιο εύκολα η δουλειά των παπάδων στο πλαίσιο της ιερουργίας τους.
Νομίζω είναι απαράδεκτοι όσοι ακόμη ισχυρίζονται ότι ο ιός δεν μεταδίδεται διά της θείας κοινωνίας· αυτοί που επιμένουν γίνονται συνεργοί σε ένα δυνάμει έγκλημα [σε πολλά]. Και καλά να ακούς κάτι τέτοιο από ιερείς και άλλους ανθρώπους της Εκκλησίας, το βροντοφωνάζουν όμως και δικηγόροι της Μητρόπολης και άλλοι ανεύθυνοι – ανευθυνότητα είναι αυτό.
Κουράζει επιπλέον να λες όλο τα ίδια και τα ίδια – δεν κουράζονται όμως μερικοί να διατυμπανίζουν τα ίδια και τα ίδια, καταπώς τους συμφέρει, εννοείται. Πρέπει να δοθεί τέλος σε όλο αυτό το ταρατατζούμ, χρειάζεται όμως μια απλή απόφαση εκ μέρους της Πολιτείας. Πολλοί θα την έλεγαν γενναία, θα κατέστρεφαν όμως την αυτονόητη εφαρμογή της. Πάρα πολύ απλά είναι τα πράγματα.
Αφήστε μια απάντηση