Δεν είναι μειωτικό να μην έχεις διαβάσει το «Αξιον Εστί» του Ελύτη. Δεν είναι μειωτικό να μην έχεις εντρυφήσει γενικά στην ποίηση. Δεν κατατάσσονται οι άνθρωποι ανάλογα με τα διαβάσματά τους, τα οποία άλλωστε είναι συνάρτηση διάφορων παραγόντων (κοινωνικών κυρίως).
Οταν, όμως, παριστάνεις τον ξερόλα, όταν είναι προφανές ότι δεν έχεις ούτε στοιχειώδη λογοτεχνική μόρφωση αλλά προσπαθείς να παραστήσεις τον άνθρωπο που έχει φάει με το κουτάλι τη διεθνή και ελληνική πεζογραφία και ποίηση (ιδιαίτερα την ποίηση), δεν είναι καθόλου δύσκολο να κάνεις την «πατάτα». Οσο στηρίζεσαι σ’ αυτά που σου έχουν γράψει οι λογογράφοι σου τα κουτσοκαταφέρνεις. Το πρόβλημα αρχίζει όταν πρέπει να αυτοσχεδιάσεις. Τότε αρχίζει το δράμα.
Για τον Τσίπρα λέμε, όπως καταλάβατε, και την αναφορά του στους Λαμπράκηδες «που τότε το πολιτικό, κοινωνικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο τούς ονόμαζε αλήτες με πρησμένα πόδια». Το «Αξιον Εστί» του Ελύτη σίγουρα δεν το έχει διαβάσει, έχει ακούσει όμως το ομώνυμο ορατόριο του Θεοδωράκη. Το μισοθυμόταν κι αυτό, οπότε… πού να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα «στους νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» και τους «νέους που τους έλεγαν αλήτες με πρησμένα πόδια».
Διαφορά αβυσσαλέα, απ’ όλες τις απόψεις. Ακόμα και από την άποψη των εννοιών των λέξεων και της σύνταξης. Και παραπέρα, όχι μόνο λόγω της χρονικής απόστασης ανάμεσα στην Κατοχή και στις διαδηλώσεις για την 25η Μάρτη του 1942, στις οποίες αναφέρεται ο Ελύτης, και στους Λαμπράκηδες της δεκαετίας του ’60, αλλά και γιατί δεν υπήρξε ποτέ βρισιά «αλήτες με πρησμένα πόδια». «Αλήτες» ήταν η βρισιά (και το ’40 και το ’60 και σήμερα και πάντα). Τα πρησμένα πόδια είναι περιγραφή ακριβείας του ποιητή: πρησμένα από την πείνα και την αβιταμίνωση πόδια. Πράγμα που ασφαλώς δεν ίσχυε την εποχή των Λαμπράκηδων.
24 Μάρτη του 1942: Φοιτητές συγκεντρώνονται στα Εξάρχεια και μέσω της Σόλωνος κατευθύνονται στο Κολωνάκι, όπου καταθέτουν στεφάνι στο άγαλμα του Ξάνθου. Εκεί δέχτηκαν την επίθεση ελληνικών και ιταλικών δυνάμεων «της τάξης». Αυτοί ήταν «οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες». Που όπως γράφει ο ποιητής «εβγήκανε κατά μπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία».
«Ψιλά γράμματα» για τον Τσίπρα. Αυτός όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Προπαντός την ποίηση. Αν έλεγε ότι η Δεξιά και το κατεστημένο της εποχής έλεγε τους Λαμπράκηδες «αλήτες», δε θα είχε καθόλου άδικο. Αυτός όμως θέλησε να το πει… ποιητικά (τρομάρα του) και τα ‘κανε σκατά.
«Ψιλά γράμματα» και για τον Μητσοτάκη. Κάποιος του σφύριξε ότι ο Ελύτης αναφέρεται στην Κατοχή και όχι στους Λαμπράκηδες, κι αυτό ήταν το μόνο που έσπευσε να παρατηρήσει δευτερολογώντας και απαντώντας στον Τσίπρα. Την «πατάτα» με τα πρησμένα πόδια δεν την κατάλαβε ούτε ο ίδιος (στα αμερικάνικα πανεπιστήμια που τον έστειλε ο μπαμπάς του να σπουδάσει πολιτικός δε διδάσκουν Ελύτη) ούτε ο συμβουλάτοράς του.
Από την αστική πολιτική έχουν περάσει μορφωμένοι άνθρωποι (ο Μπόρις Τζόνσον είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος, όσο κι αν σας φανεί παράξενο). Εχουν περάσει και μη μορφωμένοι, που ήξεραν όμως να μην επεκτείνονται σε πεδία που τους είναι ξένα. Εχουν περάσει και «ζώα» τύπου Τραμπ. Ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης ανήκουν στην κατηγορία των μη μορφωμένων που παριστάνουν τους μορφωμένους. Με τις πλάτες των λογογράφων τους. Κάθε φορά που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα όριά τους καραδοκεί η γελοιότητα.
Πηγή: ¨ΚΟΝΤΡΑ“
Αφήστε μια απάντηση