Τείχη παντού

Η κατάσταση που αντιμετωπίζει η νέα γενιά στην Ελλάδα θυμίζει τον στίχο του Καβάφη: «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ/ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη».

Τείχη παντού. Για να πας σχολείο. Για να μπεις στο Πανεπιστήμιο (μιας και δεν μπορούμε να σταματήσουμε το drain, ας σταματήσουμε το brain, 20 χιλιάδες φέτος λιγότεροι στις σχολές). Για να βρεις δουλειά. Για να ασκήσεις αυτά που είναι γραμμένα σαν δικαιώματα. Και μπροστά στα τείχη, στις σύγχρονες περιφράξεις του πλούτου και των κοινών, χιλιάδες ΜΑΤατζήδες, ΔΕΛΤΑδες, ΔΙΑδες, ΟΠΠΙδες, με ατέλειωτες κλούβες, βανάκια, περιπολικά, μηχανές, ειδικά στην εποχή της πανδημίας να αυθαιρετούν και να τραμπουκίζουν σε δρόμους και πλατείες. Και από τα ΜΜΕ, ένα πελώριο πέπλο σιωπής.

Αλλά κάτω από την εξαναγκασμένη σιγή, 1 εκατομμύριο άνθρωποι άκουσαν μέσα σε λίγα 24ωρα τους στίχους του Μιθριδάτη που γελοιοποίησαν την «κυβέρνηση με σήμα το κουταλοπήρουνο», το «Ψωμί, ελιά και Κόβιντ-19» και είπαν σε λίγα λόγια αυτό που νομοθετεί η κυβέρνηση: «Οκτάωρη εργασία, είναι μπαναλιτέ/ και κάθε υπερωρία, θα είναι απληρωτέ/ Για κάθε σου απορία, έχουν μια διμοιρία/ ένας λαός σε μία δυστοπία κι ομηρία/ Ομάδες της καταστολής για να ‘σαι ασφαλής/ στα περιπολικά το κράτος είναι μερακλής/ Και μπλε στολές μες στις σχολές να βγάζουν θυμικό/ πάνω στους φοιτητές ξυλοδαρμό και χημικό”.

Και με τους στίχους του Βέβηλου, μια βδομάδα νωρίτερα: «Και εμείς, λογοκρινόμαστε δήθεν για βία μα βία βρωμάει ο πλανήτης τους/ Σφίγγουν κλειδιά στις γροθιές τους κορίτσια για να γυρίσουν το βραδυ στο σπίτι τους… Γιατί, φτιάξαμε τοίχους τριγύρω μας όλοι και γίναν οι τοίχοι κελι μας/ Προαυλισμός υπό όρους και κράτηση μέχρι να λήξει η ποινή μας/ Με κλειδαριές στην εξώπορτα, κάγκελα γύρω μας, κάμερες φράχτες και σύρματα/ Εκσπερματώνουμε πάνω σε οθόνες και ψαχουλεύουμε λύματα”.

Κάτω από τη σιγή νεκροταφείου, υπάρχει ο κόσμος που θα γκρεμίσει τα τείχη. Δεν είναι μόνο στην Παλαιστίνη αυτά τα τείχη, δεν είναι αλλού, δεν είναι για άλλους, δεν είναι για τους «ξένους». Είναι για μας, εδώ, και πρέπει να τα γκρεμίσουμε.

Στη φωτογραφία, η αφορμή της ανάρτησης: ο καινούργιος τοίχος γύρω από το στρατόπεδο για τους πρόσφυγες, όχι στη Δυτική Όχθη, αλλά στα Διαβατά.

Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης – f/b

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *