Ξαμολυμένος στις παραλίες και στα νησιά του απέραντου Covid, o Ελληνάκος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και καταπίνει τα πάντα, ακόμα και όταν αγγίζουν τα ίδια τα παιδιά του. Δεν δίνει σημασία στη σκανδαλολογία και στη διαφθορά, διότι του αρκεί να ακούει τον ήχο της ρακέτας.
Αλήθεια είναι μόνο ό,τι μεταδίδει ο Σκάι, άσχετα αν τα νέα τα ξεστομίζει η σύζυγος του δημάρχου. Ό,τι πουν τα κανάλια του Μαρινάκη δεν μπορεί παρά να είναι αλήθεια. Το μητσοτακέικο θέλει το καλό του τόπου, οι αστυνομικοί είναι φτωχά παιδιά του λαού, ο Μπάμπης δεν είναι δολοφόνος αλλά λεβέντης πιλότος και τα κορίτσια που βιάζονται ευθύνονται για τον βιασμό τους.
Άλλωστε, είχαμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε μέσα στο διήμερο. Ο Λιονέλ Μέσι κατάκτησε το Κόπα Αμέρικα με την Εθνική Αργεντινής, ενώ το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο is coming home, ή ίσως Rome, δεν θυμάμαι πια.
Δυστυχώς, αυτός είναι ο Έλληνας. Δεν τον νοιάζει που ο μπάτσος βάζει χέρι στο βρακί της κόρης του, τον καίει αν θα κάνει χατ-τρικ ο Χάρι Κέιν.
«Βοήθεια, αστυνομικός, φωνάξτε τους πολίτες να μας σώσουν!»
Ναι, έτσι ακριβώς. Το ειδεχθές έγκλημα της Ηλιούπολης, όπου αστυνομικός εξέδιδε την κοπέλα την οποία βίαζε επί χρόνια ο ίδιος ο πατέρας της , θα είχε συγκαλυφθεί όπως τόσα και τόσα αν δεν ξεσπούσε κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (60.000 «τιτιβίσματα» σε λιγότερο από ένα 24ωρο), καθώς και σε ορισμένες συλλογικότητες που επιμένουν να ξαγρυπνούν.
Η δύσμοιρη κοπέλα ζήτησε καταφύγιο και δικαίωση από την αστυνομία, αλλά εκεί την αντιμετώπισαν σαν να ήταν όχι θύμα, αλλά κατηγορούμενη. Της απαγόρευσαν την επικοινωνία με δικηγόρο και γιατρό, την έκρυψαν επί ώρες, τη βασάνισαν ψυχολογικά και ενδεχομένως σωματικά, την έκαναν σκουπίδι, τα σκουπίδια.
Από τους ανθρώπους που βασάνιζαν έναν φουκαρά αλλοδαπό επί διήμερο για να ομολογήσει ώστε να βγάλουν λάδι τον γνωστό στους ίδιους δολοφόνο, δεν περιμένει κανείς τίποτε άλλο εκτός από παραβατικότητα και παράβαση καθήκοντος. Στα πρότυπα της Κολομβίας, μόνο που αυτή την αφήσαμε πια πολύ πίσω.
Οι πράξεις και οι παραλείψεις της ντροπής αποπνέουν πολλές διαφορετικές δύσοσμες μυρωδιές, αλλά αυτή που τις σκεπάζει όλες είναι η βεβαιότητα της ατιμωρησίας. Η ασυδοσία. Και φυσικά το σάπιο ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Κεφάλι του τέρατος δεν είναι ο Χρυσοχοΐδης, μη μπερδεύεστε. Μπορεί να είναι άθλιος, αλλά αυτή η πολιτική δεν εκπορεύεται από τη δική του κεφάλα. Ειδάλλως, θα του είχαν τραβήξει το αυτί και θα τον είχαν στείλει σπίτι του, για να μην ατιμάζει και την υπόλοιπη κυβέρνηση.
Τέτοια κατ’ εξακολούθηση αλητεία δεν μπορεί παρά να έχει άπλετη και αδιαπραγμάτευτη κυβερνητική ευλογία. Κανένας υπουργός «Προστασίας» του Πολίτη δεν είναι σε θέση να μετατρέψει μόνος του τη χώρα σε Μεξικό. Ο αρχηγός του καρτέλ κάνει μακροβούτια εις υγείαν των κορόιδων και ονομάζεται Κυριάκος Μητσοτάκης.
Πηγή: Νίκος Παπαδογιάννης -newsletter, Documento
Αφήστε μια απάντηση