Αυτογκόλ στο Τουίτερ

Πηγή: Νίκος Σαραντάκος

Στην αρχή είχα κρατήσει το σημερινό θέμα για τα μεζεδάκια του Σαββάτου, επειδή όμως θέλω να σχολιάσω και ένα-δυο παρεπόμενα ζητήματα πέρα από την καθαυτό γκάφα του κ. Πάσχου Μανδραβέλη αποφάσισα να αφιερώσω ειδικό άρθρο σε αυτό το, όχι και τόσο σοβαρό, παραδέχομαι, θέμα γιατί αλλιώς θα χαλούσε η ισορροπία του σαββατιάτικου άρθρου μας.

Ποια γκάφα, θα αναρωτηθείτε, και με το δίκιο σας, αν δεν συχνάζετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά στο Τουίτερ, διότι η γκάφα αυτή, αυτογκόλ που τη χαρακτήρισα στον τίτλο, στο Τουίτερ συνέβη. Και ενώ το περιστατικό είναι διασκεδαστικό μεν αλλά σχετικά ασήμαντο, νομίζω πως δίνει αφορμή για σκέψη τουλάχιστον σε δυο κατευθύνσεις.

Λοιπόν, χτες το πρωί ο γνωστός δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης δημοσίευσε ένα τουίτ στο οποίο παρέθετε μιαν οθονιά (screenshot που θα έλεγε ο κ. Μπαμπινιώτης) από τον ιστότοπο της Αυγής, με το σχόλιο:

Και «Κάποιον πρέπει να τον πετάξουν από το παράθυρο» της @AvgiOnline

Το σχόλιο του κ. Μανδραβέλη παραφράζει ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί την ίδια μέρα στην Αυγή, άρθρο του Πέτρου Κατσάκου με τίτλο «Κάποιον πρέπει να τον πετάξουν από το παράθυρο των Νέων». Στο άρθρο αυτό ο κ. Κατσάκος επικρίνει το απαράδεκτο προχτεσινό άρθρο των Νέων στο οποίο είχε γραφτεί για τη γυναικοκτονία της Φολεγάνδρου ότι πολλοί άνδρες έχουν σκεφτεί να πετάξουν, ύστερα από καβγά, τη σύντροφό τους από τα βράχια.

Ο κ. Μανδραβέλης ταυτόχρονα κύκλωσε μια διαφήμιση που υπήρχε στον ιστότοπο της Αυγής, διαφήμιση ενός ηλεκτρονικού καταστήματος που πουλάει σημαίες, ανάμεσα στις οποίες διαφημίζεται και η σημαία της 21ης Απριλίου (!). Θέλησε δηλαδή να καυτηριάσει την ασυνέπεια της αριστερής εφημερίδας, που βάζει διαφημίσεις που απευθύνονται σε νοσταλγούς της χούντας. Όχι μόνο τα Νέα έκαναν απαράδεκτο λάθος, αλλά και κάποιος από τον ιστότοπο της Αυγής, λέει με το σχόλιό του.

Τέτοιες ατάκες ανάμεσα σε δημοσιογράφους ή σε όχι επώνυμους χρήστες είναι καθημερινό φαινόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά στο Τουίτερ, το οποίο, επειδή ακριβώς έχει περιορισμό έκτασης των σχολίων (280 χαρακτήρες) δεν προσφέρεται για σχοινοτενείς αναλύσεις αλλά για έξυπνες (ή όχι) ατάκες, λογοπαίγνια και πειράγματα, που συχνά σχολιάζουν κάποια φωτογραφία ή κάποιο λινκ.

Αλλά το τουίτ του Πάσχου Μανδραβέλη περιείχε ένα βασικό πραγματολογικό λάθος, ένα λάθος που φαίνεται πολύ παράξενο για κάποιον συστηματικό χρήστη του Διαδικτύου, που μάλιστα έχει γράψει, έστω και παλιά, εκλαϊκευτικό βιβλίο για τους υπολογιστές αλλά εδώ φάνηκε να σκέφτεται με όρους συμβατικών, έντυπων εφημερίδων.

Διότι βέβαια μια έντυπη εφημερίδα έχει κάποια ευθύνη για τις διαφημίσεις που δημοσιεύει και κάποιο μέτρο ελέγχου πάνω τους -και έχει συμβεί στο παρελθόν αριστερές εφημερίδες να επικριθούν επειδή δημοσίευσαν διαφημίσεις «αμαρτωλών» εταιρειών ή τραπεζών ή κυβερνητικές πληρωμένες καταχωρήσεις ή ισολογισμούς (αν και βέβαια κανείς δεν μέμφεται κεντρώες, δεξιές ή άλλες εφημερίδες όταν δημοσιεύουν ακριβώς τα ίδια).

Οπότε, αν η έντυπη Αυγή είχε δημοσιεύσει διαφήμιση για σημαίες της 21ης Απριλίου θα ήταν κάτι παράδοξο, άτοπο, κατακριτέο.

Αλλά στον κόσμο του Διαδικτύου, τα πράγματα δεν πάνε έτσι. Οι διαφημίσεις στους ιστοτόπους είναι συνήθως (όπως και στην προκειμένη περίπτωση) Google Ads. Ο ιστότοπος δεν έχει καμιά γνώση του περιεχομένου τους, που άλλωστε, όπως θα δούμε πιο κάτω, δεν είναι σταθερό.

Επομένως, ήταν εντελώς άστοχη η μομφή του Πάσχου Μανδραβέλη προς την εφημερίδα.

Η αστοχία όμως μετατρέπεται σε αυτογκόλ αν εξετάσουμε τη φύση αυτών των διαδικτυακών διαφημίσεων. Διότι, βλέπετε, η ειδοποιός διαφορά των διαφημίσεων αυτών είναι πως (προσπαθούν να) είναι εξατομικευμένες, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του κάθε χρήστη, έτσι όπως αυτά τεκμαίρονται από τις προηγούμενες αναζητήσεις του. Δηλαδή, όταν εγώ κι εσείς επισκεπτόμαστε τον ίδιον ιστότοπο, δεν θα δούμε τις ίδιες διαφημίσεις.

Θα το έχετε ίσως προσέξει, αν θελήσατε να αγοράσετε κάποιο είδος από το διαδίκτυο, ή έστω αν αναζητήσατε πληροφορίες για κάποιο είδος, ότι τις επόμενες μέρες θα βλέπετε διαφημίσεις του είδους αυτού. Προ καιρού σκεφτόμουν να αγοράσω καινούργια φωτογραφική μηχανή. Για αρκετές μέρες μετά έβλεπα, σε όποιο σάιτ κι αν επισκεπτόμουν, διαφημίσεις για φωτογραφικές μηχανές. Πιο πρόσφατα, έψαχνα φλιτζάνια για εσπρέσο -επί μια βδομάδα, έβλεπα ανάλογες διαφημίσεις. Προχτές κοίταξα κάτι αθλητικά παπούτσια. Κι έτσι, όταν σήμερα πήγα στο σάιτ της Αυγής, λίγες ώρες μετά τον κ. Μανδραβέλη, είδα το εξής:

Όπως βλέπετε, σε μένα δεν εμφανίστηκαν διαφημίσεις για σημαίες, αλλά διαφημίσεις για αθλητικά παπούτσια. Και επειδή μπαίνω από το εξωτερικό, η διαφήμιση είναι στα γερμανικά.

Οπότε, τι σημαίνει αυτό; Αν σε μένα βγάζει διαφημίσεις για παπούτσια επειδή αναζήτησα παπούτσια, στον Πάσχο Μ. μπορεί να εμφανίζει αναζήτηση για σημαίες επειδή είχε αναζητήσει σημαίες.

Γι’ αυτό και μίλησα για αυτογκόλ, διότι ο αρθρογράφος έψεξε την Αυγή για τις διαφημίσεις που είδε στον ιστότοπό της, ενώ οι διαφημίσεις αυτές είναι εξατομικευμένες και βασίζονται στο ιστορικό των προηγούμενων επισκέψεων και αναζητήσεών του!

Μπορεί βέβαια ο αλγόριθμος να τα έμπλεξε, να έκανε λάθος, ή μπορεί να μην είχε καμιά σχετική διαφήμιση να προβάλει και να εμφάνισε την πρώτη τυχούσα. Δεν θα κατηγορήσουμε τον κ. Μανδραβέλη για φιλοχουντισμό (όπως έμμεσα έκανε ο ίδιος για το σάιτ της Αυγής) επειδή εμφανίστηκε η διαφήμιση της σημαίας της 21ης Απριλίου. Αλλά είναι πολύ κωμικό ότι ο ίδιος ανέδειξε το θέμα.

Φυσικά, πολλοί άλλοι χρήστες του Τουίτερ έσπευσαν να επισημάνουν το κωμικό λάθος του κ. Μανδραβέλη, συχνά με χλευαστικό τρόπο (μια ανθολόγηση).

(Παρένθεση: Το ότι υπήρξαν αντιδράσεις, μπορούμε να το υποψιαστούμε και βλέποντας τα ποσοτικά στοιχεία στο τουίτ του κ. Μανδραβέλη. Όπως βλέπετε, έχει 115 επιδοκιμασίες, 36 ριτουίτ και 260 ριτουίτ με παράθεση. Συνήθως, τα ριτουίτ με παράθεση είναι μικρό κλάσμα των ριτουίτ, αλλά εδώ είναι πολύ περισσότερα, κάτι μάλλον σπάνιο. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί παρέθεσαν το τουίτ του Μανδραβέλη για να το κοροϊδέψουν),

Και εδώ ερχόμαστε στη δεύτερη πράξη του δράματος -ή της κωμωδίας. Έστω ότι είσαι συστηματικός (και επώνυμος) χρήστης του Τουίτερ και έστω ότι κάνεις μια γκάφα, όπως εδώ ο κ. Μανδραβέλης. Όλοι όσοι έχουμε έντονη τουιτερική δραστηριότητα κάνουμε γκάφες και όλοι την πατάμε κάποτε -και ο κ. Μανδραβέλης. Πώς αντιδράς όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις κάνει γκάφα;

Όχι όπως αντέδρασε ο κ. Μανδραβέλης. Ο οποίος απάντησε με έναν ποταμό από τουίτ, 12 στο σύνολο, τα εξής (τα συνενώνω σε ένα και τα σουλουπώνω):

«Δεν θυμάμαι να έψαξα ποτέ για σημαίες και φυσικά δεν έψαξα για χουντοσημαίες. Μάλλον ο λεγόμενος «καπιταλισμός της επιτήρησης» είτε δεν λειτουργεί (διότι ούτε με τα οικοδομικά ασχολούμαι) [παραθέτει εικόνα διαφήμισης για οικοδομικά υλικά] είτε λειτουργεί τόσο καλά που ανακαλύπτει κρυφά (χουντικά!) ενδιαφέροντα, πάντως όχι αναζητήσεις. Θα δεχθώ λοιπόν ότι έγραψα ανοησία, όπως λέει ο Γιώργος Κυρίτσης, ότι εγώ ευθύνομαι λόγω των αναζητήσεων (που δεν θυμάμαι να έκανα) και από τα cookies που δεν ξέρω ότι έχει ο υπολογιστής μου. Να αυτομαστιγωθώ, διότι σύμφωνα με την avgionline «Υποστήριξ[α] ότι το http://avgi.gr διαφημίζει σημαία της 21ης Απριλίου»,

Mea culpa, αλλά να ρωτήσω κάτι; Το http://avgi.gr δεν υπάρχει; Δεν έχει καμιά ευθύνη; Είναι μόνο ο χρήστης και η Google που χώνει χουντικές σημαίες σε ανυποψίαστα αριστερά sites; Θα μπορούσε, όπως λένε κάποιοι να εμφανίζει «μεγεθυντές πέους» και «ρωσίδες»; Έχει προχωρήσει τόσο πολύ ο καπιταλισμός που άλωσε και τα επαναστατικά ηλεκτρονικά Μέσα και τα αναγκάζει να διαφημίσουν [πιθανώς] ακόμη και σωματεμπόρια; Αν έχουν έτσι τα πράγματα και έχει αλωθεί από τον καπιταλισμό ακόμη και η @AvgiOnline, τοτε «δυστυχώς ηττηθήκατε σύντροφε» διευθυντή Γιώργο Κυρίτση, διότι εγώ μπορεί να ευθύνομαι για την άγνοιά μου, αλλά εσείς που γνωρίζετε τι ακριβώς γίνεται, θα κάνετε κάτι για να αποτρέψετε την διαφήμιση τέτοιων sites;

Ξέχασα όμως! Η Αριστερά απλώς καταδικάζει τον καπιταλισμό, δεν κάνει κάτι. Ξέρω βεβαίως ότι η Αυγή έχει οικονομικά προβλήματα και δεν μπορεί να απαρνηθεί τον επάρατο καπιταλισμό και τα καλούδια του, όπως τα GoogleAds. Το θυμάμαι από το πρωτοσέλιδο που είχε «Νέο μοντέλο ανάπτυξης για να σωθεί το περιβάλλον» και τύπωνε (αντιοικολογικώς) μέγα αριθμό σελίδων για να χωρέσει τους ισολογισμούς των (αιμοβόρων) επιχειρήσεων…

ΥΓ. Αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, και Αριστερά sites είναι μόνο καλός αγωγός αντιδραστικών, σεξιστικών (και δεν ξέρω γω τι άλλο) τι διαφημίσεων, σύντροφοι παρατήστε την επανάσταση και βρείτε να κάνετε καμιά άλλη δουλειά…»

Κατά τη γνώμη μου, όταν την έχεις πατήσει ολοφάνερα, είναι πολύ πιο σωστό να το παραδεχτείς χωρίς «αλλά» και περιστροφές. Εγώ στη θέση του Πάσχου θα έγραφα: «Δεν θυμάμαι να έψαξα ποτέ για σημαίες, πολύ περισσότερο για χουντικές σημαίες, παραδέχομαι όμως ότι έγραψα ανοησία, αφού οι διαφημίσεις που εμφανίζονται δεν ελέγχονται από το σάιτ. Μέα κούλπα».

Τα υπόλοιπα δείχνουν κάποιον που δεν θέλει να παραδεχτεί ότι την πάτησε και προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι της συγγνώμης που ζήτησε θεωρώντας, λίγο πολύ, ανακόλουθη την Αυγή ή υπεύθυνη για το ενδεχόμενο να εμφανιστούν στη σελίδα της ακόμα και διαφημίσεις για «μεγεθυντές πέους».

Η κριτική στο ότι η Αυγή, όπως και πολλοί άλλοι ιστότοποι, δέχονται τις διαφημίσεις από το Google Ads θα ήταν βάσιμη αν την έκανε κάποιος που στέκεται κριτικά απέναντι σε αυτό το μοντέλο -πράγματι, ο ιστότοπος 902.gr, που πρόσκειται στο ΚΚΕ, δεν έχει τέτοιου είδους διαφημίσεις (αλλά μόνο διαφημίζει τα έντυπα και τις δραστηριότητες του ΚΚΕ). Από το ΚΚΕ θα ήταν βάσιμη η κριτική προς την Αυγή, από τον Πάσχο Μανδραβέλη φαίνεται υποκριτική -ή κωμική, όταν βλέπουμε ότι την κάνει επειδή τον τσούζει η γκάφα του που προηγήθηκε. Συμπέρασμα: Όταν έχετε κάνει λάθος στο Διαδίκτυο και το αναγνωρίζετε, κάντε το χωρίς περιστροφές… Μην το κάνετε σαν τον Πάσχο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *