Ξανά: η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα

Είναι λες και η πανδημία δημιουργεί τάσεις αμνησίας και παράγει λωτοφάγους. Για άλλη μια φορά, είμαστε αναγκασμένοι να επαναλάβουμε αυτά που λέγαμε τον περασμένο Μάρτιο, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν αμιγώς ιατρικά μέτρα, ότι η διαχείριση της πανδημίας είναι πολιτική, ότι οι κυβερνήσεις κάνουν πολιτικές επιλογές που δεν ανάγονται μονοσήμαντα σε ιατρικά θέσφατα (ούτως ή άλλως, δεν υπάρχουν τέτοια).

Τότε ήταν εκείνοι που ξιφουλκούσαν μην τυχόν και ξεμυτούσαμε από το σπίτι, λες και δεν συνέχιζε κανονικά η παραγωγή και η κυβέρνηση δεν έκανε πολιτικές επιλογές για το τι άνοιγε και τι έκλεινε. Σήμερα, επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο με τους υποστηρικτές της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και της καταγγελίας ως ανεύθυνων, κρυφοψεκασμένων, κλπ, όσων επικρίνουμε τις κυβερνητικές επιλογές.

Λοιπόν, άντε να το πούμε ξανά: η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα. Οι επιλογές είναι πολιτικές. Ειδικά όταν μιλάμε για μια εμβολιαστική εκστρατεία, το ζήτημα δεν είναι να τρομοκρατήσεις όσους δεν εμβολιάζονται, αλλά στο τέλος της ημέρας να έχεις φέρει αποτελέσματα.

Στην Ευρώπη, δύο είναι οι χώρες και οι ηγέτες που επέλεξαν – την ίδια μάλιστα ημερομηνία στις 12 Ιουλίου – να ανακοινώσουν υποχρεωτικό εμβολιασμό: η Γαλλία του Μακρόν και η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία επέλεξαν συνειδητά να μην προχωρήσουν σε τέτοιες ανακοινώσεις. Και αυτό γιατί το πως πετυχαίνει μια εμβολιαστική εκστρατεία έχει πίσω του τεράστια επιστημονική και πολιτική συζήτηση, που δεν ανάγεται σε ευκολίες του τύπου «για δες ρε οι ψεκασμένοι που δεν εμβολιάζονται».

Ήταν λοιπόν μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ακολουθήσει το μοντέλο Μακρόν. Και τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Ενώ στην Γαλλία η ανακοίνωση της υποχρεωτικότητας έσπρωξε προς τα πάνω την καμπύλη των πρώτων ραντεβού, στην Ελλάδα η καμπύλη πέφτει δραματικά, όπως δείχνει το γράφημα. Η ανακοίνωση του συνόλου των εμβολιασμών (δηλαδή του αθροίσματος πρώτου και δεύτερου εμβολίου) αποκρύπτει το πόσο πολύ έχει πέσει ο ρυθμός κλεισίματος ραντεβού για πρώτο εμβολιασμό (αριθμητικά από 33.000 πρώτα εμβόλια εβδομαδιαίο μέσο όρο πριν δεκαπέντε μέρες στα 19.000 σήμερα).

Η κυβέρνηση έπαιξε το χαρτί του 150αριού και της υποχρεωτικότητας. Το 150άρι απέφερε μια μικρή αύξηση στα ραντεβού των 18άρηδων, βάζοντας όμως στην εξίσωση το quid pro quo, δηλαδή το δούναι και λαβείν, τη δοσοληψία. Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί: αφού μου έδωσες 150 ευρώ για την πρώτη δόση, πόσα θα μού δώσεις για τη δεύτερη; Για να μην μιλήσουμε για την ανευθυνότητα να στέλνεις σε ταξίδι νεαρόκοσμο με μία δόση εμβολίου (δηλαδή εν μέρει προστατευμένο) δημιουργώντας του (ως κράτος!) την ψευδή πεποίθηση ότι είναι ασφαλής.

Η ανακοίνωση της υποχρεωτικότητας μείωσε αντί να αυξήσει την εμβολιαστική διαθεσιμότητα (και εδώ αποδείχτηκε ότι η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία που και αυτά αν εισαι σοβαρή κυβέρνηση πρέπει να τα μετράς). Με το να μην οριοθετεί την υποχρεωτικότητα εξαρχής (πχ αυστηρά στις δομές περίθαλψης και υγείας), η κυβέρνηση δημιούργησε την πεποίθηση ότι θα υπάρξουν εξαναγκαστικοί εμβολιασμοί στον γενικό πληθυσμό (ακόμα και παιδιών) και έτσι προκάλεσε την πιο αναμενόμενη τερατογένεση, αυτή που βλέπουμε στις συγκεντρώσεις όπου κόσμος που διαφωνεί με τις απαγορεύσεις λειτουργεί άθελά του ως προκάλυμμα φασιστικών ομάδων που κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους μετά από πολλά χρόνια. Και μετά από αυτά, έρχεται τώρα και η δήλωση Μητσοτάκη ότι αποφάσισε («ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ» επί λέξει!) να μην προχωρήσει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στους εκπαιδευτικούς. Μιλάμε για εξόχως αντιφατικά μηνύματα, που γίνονται αντιληπτά από τον κόσμο ως πίσω-μπρος που υπαγορεύονται από αντιδράσεις και πολιτικά παιγνίδια. Πλήρης, δηλαδή, υπονόμευση της εμβολιαστικής εκστρατείας!

Λοιπόν, σε όσους νομίζουν ότι, απέναντι σε μια πολιτική διαχείριση η απάντηση είναι «σκάστε και εμβολιαστείτε», σας έχουμε νέα: ούτε εμείς που εμβολιαστήκαμε πρόκειται να σκάσουμε ούτε αυτοί που δεν εμβολιάστηκαν πρόκειται να σας ακούσουν.

Κατά τα λοιπά, η έκκληση για λίγο ρεαλισμό, εξακολουθεί να ισχύει

Στο γράφημα: η καμπύλη με τον εβδομαδιαίο μέσο όρο πρώτων εμβολίων σε Γαλλία και Ελλάδα ανά 100 κατοίκους – δείτε την πορεία μετά τις 12 Ιουλίου (πηγή: FT.com).

Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης – f/b

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *