Η αλήθεια μιας «λανθασμένης διατύπωσης» και η νίκη των εργαζομένων στην efood

Μπαίνουμε σε εποχές όπου η εργασία ως κόστος στο προϊόν που παράγεται θα συμπιέζεται όλο και περισσότερο. Θεοί και δαίμονες έχουν πέσει να περιορίσουν το λεγόμενο μισθολογικό κόστος όχι φυσικά μέσα από την ανάπτυξη νέων τεχνικών αλλά με τον παλιό απλό και αποτελεσματικό τρόπο, αυτόν του ξεζουμίσματος του εργαζομένου.

Από την εποχή του …φλεξικιουριτι και της πράσινης βίβλου μέχρι σήμερα, έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια. Σε αυτό το διάστημα οι μορφές ευέλικτης απασχόλησης τυλιγόταν με διάφορα περιτυλίγματα είτε νεοφιλελεύθερα είτε σοσιαλδημοκρατικά, προκείμενου να κρυφτεί η στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου να προσαρμόζει χωρίς εμπόδια την εργάσιμη μέρα στα μέτρα του, να μειώνεται το «κόστος» εργασίας, να γίνεται πιο φθηνή η εργατική δύναμη.

Οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές και οι καινοτομίες που ισχυρίζονται πως φέρνει το πρόσφατο εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη στον πυρήνα του αυτή την λογική εξυπηρετεί: Να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η σταθερή εργασία και την θέση της να πάρουν εκείνες οι μορφές απασχόλησης που θα είναι ένα μίγμα ημιαπασχόλησης, μπλοκάκηδων, μόνιμα συμβασιούχων, τριμηνητών, εποχιακών, κ.λπ.

Αυτή η στρατηγική διαμορφώνει μια νέα βάρδια εργαζομένων που δεν θα ξέρουν τι σημαίνει η αποζημίωση απόλυσης, η πλήρης ασφάλιση, η μόνιμη και σταθερή δουλειά, το δώρο των Χριστουγέννων και οι άδειες, αφού η μεγάλη τους πλειοψηφία δεν θα στεριώνει σε μια δουλειά , αλλά θα βρίσκεται σε μια διαρκή εργασιακή περιπλάνηση με μορφές εργασίας που θα ποικίλουν. Είναι τέτοια η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας με τις μηνιαίες, τις τρίμηνες συμβάσεις, που σύμφωνα με την «Εργάνη», ετησίως οι απολύσεις ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια!

Και εκεί που όλα τα έσκιαζε η απογοήτευση και η παραίτηση, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη, το τελεσίγραφο της efood με το δίλημμα «μπλοκάκι ή απόλυση» στους διανομείς, πυροδότησε ένα κύμα συμπαράστασης στην κοινωνία με το #cancel_efood να εξαπλώνεται μέσω του διαδικτύου, οδηγώντας σε μαζική διαγραφή της σχετικής εφαρμογής, αλλά και στην καταβαράθρωση της βαθμολογίας και της μετοχής της.

Ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης ξεσηκώθηκε μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) που πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε μια μαζική κατακραυγή για την εταιρία και την κυβέρνηση, αναγκάζοντας την εταιρία να μιλήσει για λανθασμένη διατύπωση και την κυβέρνηση με τον Χατζιδάκη και το πουλέν τον Αλ. Πατέλη να πηγαίνουν από κανάλι σε κανάλι ισχυριζόμενοι ότι «δεν είναι αυτό που νομίζουμε» και δεν φταίει ο νόμος αλλά το ότι η εταιρία έκανε λανθασμένη διατύπωση.

Και εκεί που η κυβέρνηση προετοίμαζε τις ερμηνευτικές εγκυκλίους που θα έβαζαν σε εφαρμογή το αντεργατικό οπλοστάσιο που κατασκεύασε μαζί με τον ΣΕΒ και τις συγκεκριμένες πλατφόρμες, όλα σε μια στιγμή τουλάχιστον επικοινωνιακά ανατρέπονται . Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας καταλαβαίνουν ότι στην θέση των 115 ντελιβεράδων που πήραν την προειδοποίηση, μπορούν να βρεθούν ανά πάσα στιγμή και οι ίδιοι και αντιδρούν με τον τρόπο που μπορούν, δηλαδή τον ψηφιακό ακτιβισμό και την έκφραση μιας αλληλεγγύης που δεν περιοριζόταν στο τα «καημένα τα παιδιά που μας φέρνουν τα σουβλάκια μέσα στα χιόνια και τις ζέστες» αλλά είχε και ταξικές αφετηρίες.

Η συνέχεια είναι γνωστή από εχθές το απόγευμα λίγες ώρες μετά την μοτοπορεία που πραγματοποιήθηκε από σωματεία του κλάδου και άλλες συλλογικότητες και μπροστά στην σημερινή απεργία η efood ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να μετατρέψει «όλες τις υπάρχουσες Συμβάσεις ορισμένου χρόνου, προσλαμβάνοντας 2.016 εργαζόμενους με Συμβάσεις αορίστου χρόνου, αναγνωρίζοντας παράλληλα την προϋπηρεσία τους». Ενώ διατηρούνται για τους εργαζόμενους τα δικαιώματα και οι πρόσθετες παροχές, ενώ η εταιρεία δεσμεύεται ότι θα αναδιαμορφώσει τα κριτήρια αξιολόγησης «και σε συνεργασία με τους διανομείς».

Αναμφίβολα είναι μια μεγάλη νίκη των εργαζόμενων που δεν έσκυψαν το κεφάλι απέναντι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, αλλά συσπειρωμένοι στα σωματεία διεκδίκησαν δουλειά με δικαιώματα. Ενώ όπως σημειώνουν σε κοινή ανακοίνωση τους η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου και το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής «η απεργία μετά την πλήρη αναδίπλωση της εταιρείας (και την αποδοχή των αιτημάτων των σωματείων για Συμβάσεις αορίστου χρόνου και λήξη των αυθαίρετων αξιολογήσεων) σηματοδοτεί την απαρχή της επόμενης περιόδου. Από τον αγώνα δρόμου στον δρόμο του αγώνα. Δεν θα αλλάξουμε επάγγελμα θα αλλάξουμε το επάγγελμα». Η νίκη αυτή είναι παρακαταθήκη για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα και παράλληλα είναι νίκη της κοινωνίας και της ταξικής αλληλεγγύης.

Όμως κανείς πρέπει να αναρωτηθεί τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτό το γιγαντιαίο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης γι’ αυτή την κατηγορία εργαζομένων , όταν καθημερινά μαθαίνουμε για χιλιάδες απολύσεις, λουκέτα, περικοπές μισθών, αυθαιρεσίες της εργοδοσίας, κλπ…

Γιατί για παράδειγμα η κοινωνία έμεινε αδιάφορη στις απολύσεις των εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις, την απόλυση συμβασιούχων στο δημόσιο και τους δήμους;

Ίσως η απάντηση να είναι αυτή που έδωσε ένας εργαζόμενος διανομέας από την Θεσσαλονίκη σε συνέντευξη του σε κάποια κανάλι στο ερώτημα «πώς εξηγείται η τεράστια αλληλεγγύη της κοινωνίας». Απάντησε με δυο λόγια μόνο: «Σε αυτούς που πάμε τον καφέ η το φαγητό είναι και αυτοί εργάτες».

Και έχει πολύ δίκιο, γιατί ο τετράωρος υπάλληλος του σούπερ μάρκετ είδε εκεί και το δικό του μέλλον, το ίδιο και ο κομπιουτεράς που δουλεύει φασόν σε τρεις τέσσερις μεγάλες εταιρίες και παίρνει ψίχουλα για ατελείωτες ώρες δουλειάς, ο καθηγητής στα φροντιστήρια που παίρνει 3 ευρώ την ώρα, και πολλοί άλλοι κλάδοι εργαζομένων.

Ένα άλλο σοβαρό στοιχείο της νίκης των εργαζομένων είναι η υποδειγματική οργάνωση του αγώνα τους τόσο από άποψη διαδικασιών με συνελεύσεις και συνεχή ενημέρωση αλλά και επικοινωνιακή διαχείριση απέναντι στα ψεύδη της κυβέρνησης και την δήθεν «ανθρωποκεντρική» στάση της εργοδοσίας που ανάγκαζαν ακόμα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ να προβάλουν κάποιες από τις θέσεις τους. Όπως σημειώνουν τα προαναφερόμενα σωματεία στην ίδια ανακοίνωση «Η συμμετοχή των συναδέλφων διανομέων της efood ήταν τεράστια και παρέλυσε το σύστημα διανομής της εταιρείας σε όλη την Αττική. Ταυτόχρονα, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, η συμμετοχή στη στάση και τις κινητοποιήσεις ήταν καθολική».

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από τον αγώνα των εργαζομένων στην efood. Για το πώς θα πρέπει να οργανώνονται οι αγώνες, για να μπορούν να νικούν. Το κύριο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι χωρίς την αγωνιστική ταξική ενότητα που επιτεύχθηκε από τα δύο σωματεία του χώρου υπερβαίνοντας τις διαφορές τους σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, δεν θα μιλάγαμε σήμερα για νίκη. Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε η διαχείριση της επικοινωνίας. Θα πρέπει να καταφέρνεις να εξηγείς στην κοινωνία το δίκιο του αγώνα σου. Ακόμα και μια κοινοποίηση των αιτημάτων σου από αυτούς που αποκαλούν ορισμένοι με κομπασμό «αγωνιστές του καναπέ» έχει την αξία του και φυσικά η ίδια η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και προβολή του αγώνα, η οργάνωση και η έκφραση της αλληλεγγύης με εκατοντάδας ψηφίσματα και δράσεις.

Όλα αυτά μαζί και με άλλες εμπειρίες που θα αναδειχτούν από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους θα πρέπει να αποτελέσουν το νέο «πάλης ξεκίνημα». Για να περάσουμε από την οπισθοχώρηση και την ήττα στην αντεπίθεση, γιατί όπως σωστά επισημαίνει η Πανελλαδική Ανεξάρτητη Ταξική Εργατική Κίνηση: «Ο αγώνας ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας πρέπει να γενικευτεί, να γίνει αγώνας και άλλων συνδικάτων, να συγκροτηθεί εδώ και τώρα ένα μεγάλο μέτωπο διεκδίκησης της σταθερής δουλειάς για όλη την εργατική τάξη».

Του Νίκου Γουρλά – kommon

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *