Κοινωνικός εκφασισμός

Για να το πούμε όσο γίνεται πιο απλά, το δόγμα της μπατσαρίας, κυβερνητικής έμπνευσης, είναι το εξής: «Αν ύποπτο αυτοκίνητο δεν σταματήσει για έλεγχο, το κυνηγάμε από πίσω, επειδή δεν έχουμε την οργάνωση να του κάνουμε κάπου φραγμό. Αν περνάει τα φανάρια με κόκκινο, περνάμε κι εμείς με κόκκινο κι όποιον πάρει ο χάρος. Αν κάπου μπλοκαριστεί, γαζώνουμε με σφαίρες τους επιβάτες (όχι το αυτοκίνητο) για να μην καταφέρουν να ξαναξεφύγουν και προς παραδειγματισμό όσων σκεφτούν να κάνουν το ίδιο».

Αυτό το δόγμα υιοθέτησε ο δικαστικός μηχανισμός του Πειραιά, που με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα άφησε όλους τους μπάτσους ελεύθερους, χωρίς κανένα περιοριστικό όρο! Με κατηγορία «ανθρωποκτονία από πρόθεση», παρακαλώ. Προσέξτε: «από πρόθεση», όχι «από αμέλεια».

Οι συνάδελφοί τους, συνδικαλιστές και μη, ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το δικαστικό μέγαρο του Πειραιά και τους υποδέχτηκαν με παρατεταμένα χειροκροτήματα και ιαχές «ήρωες, ήρωες»! Προσέξτε: υποδέχτηκαν πανηγυρικά ανθρώπους που έχουν σκοτώσει ανήλικο και τραυμάτισαν έναν ακόμα ανήλικο, ρίχνοντας εναντίον τους τουλάχιστον 36 σφαίρες με εφτά πιστόλια. Αν οι μπάτσοι που σκοτώνουν άοπλους είναι ήρωες, εκείνοι που απλώς θα τους συλλάμβαναν τι θα ήταν; Κότες, προφανώς…

Ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-υπουργός, που είχε δικαιώσει προκαταβολικά τους κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία από πρόθεση μπάτσους, λειτουργώντας ως οιονεί συνήγορος υπεράσπισής τους από το twitter, αυτή τη φορά ενδύθηκε τη δικαστική τήβεννο και βγήκε στο πρωινάδικο του Παπαδάκη για να ανακοινώσει τη δικαστική ετυμηγορία: «Η χθεσινή απόφαση της Δικαιοσύνης να αφεθούν ελεύθεροι οι επτά αστυνομικοί και άνευ περιοριστικών όρων δείχνει ότι και ο ανακριτής και ο εισαγγελέας πείστηκαν ότι απειλήθηκε η ζωή τους και ότι έκαναν τη δουλειά τους»!

Τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζεται η προφυλάκιση ή μη ενός κατηγορούμενου, τυπικά τουλάχιστον δεν αφορούν την ουσία της κατηγορίας (τα ορίζει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας αυτά), όμως αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον γκεμπελίσκο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτός έπρεπε να περάσει το μήνυμα: «δεν τους προφυλάκισαν, άρα κρίθηκαν αθώοι»!

Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις που συλληφθέντες από μπάτσους προφυλακίστηκαν από τις δικαστικές αρχές και αθωώθηκαν τελικά από τα δικαστήρια. Δεκάδες περιπτώσεις, αλλά θα σταθούμε σε μία σχετικά πρόσφατη, αυτήν του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεφίλου, που τον προφυλάκισαν αφού του φόρτωσαν όχι μόνο μια ληστεία αλλά και μια ανθρωποκτονία. Ο Θεοφίλου αθωώθηκε πανηγυρικά, αφού πέρασε κάποια χρόνια στη φυλακή. Δεν είδαμε, φυσικά, τον ακροδεξιό τηλεπλασιέ-υπουργό και τους ομοίους του να κάνουν οποιαδήποτε δήλωση γι’ αυτήν τη σκευωρία. Ούτε για όλες τις άλλες σκευωρίες. Επίσης χαρακτηριστική υπόθεση είναι αυτή της Ηριάννας, που επίσης αθωώθηκε τελικά. Ή παλιότερα του Αρη Σειρηνίδη, που τον προφυλάκισαν κατηγορούμενο για απόπειρες ανθρωποκτονίας μπάτσων και αθωώθηκε. Ή εκείνου του δυστυχή φοιτητή που κατέβηκε με τις πιτζάμες για να πετάξει τα σκουπίδια και του φόρτωσαν μια τσάντα με μολότοφ και που μέσα στην ατυχία του είχε και λίγη τύχη, καθώς το στήσιμο της σκευωρίας καταγράφηκε από ερασιτεχνικές κάμερες και από το φακό ενός επαγγελματία φωτορεπόρτερ. Και να μην ξεχάσουμε τον σκηνοθέτη Ινδαρέ και τους γιους του.

Ο κατάλογος των αστυνομικών σκευωριών θα απαιτούσε τόμο για να παρατεθεί, γι’ αυτό ας επιστρέψουμε στο «περιστατικό του Περάματος» (έτσι το χαρακτήρισε η ΓΑΔΑ). Δήλωση ικανοποίησης έκανε και ο αρμόδιος υπουργός Μπάτσων και Καταστολής Θεοδωρικάκος, εμφανώς ανακουφισμένος: «Εκφράζω την ικανοποίησή μου που η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι οι εφτά αστυνομικοί χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο». Αν είχαν προφυλακιστεί τι θα εξέφραζε, την αποδοκιμασία του; Καρφώθηκε! Οχι από απροσεξία, αλλά απολύτως συνειδητά. Μήνυμα αντίστοιχο μ’ αυτό του ακροδεξιού Γεωργιάδη ήθελε να στείλει.

Από την πρώτη μέρα της δολοφονίας του ανήλικου Ρομά μέχρι τη μη προφυλάκιση των μπάτσων, η κυβερνητική ρητορική έκανε στροφή 180 μοιρών. Αρχικά κυριάρχησε η ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι. Μιλούσαν για «ερωτηματικά», για «αγνόηση των εντολών του Κέντρου» κτλ. Τώρα κυριαρχούν οι πανηγυρισμοί, ενώ ανακοινώνεται ότι θα «ελεγχθεί» ο ταξίαρχος που διέταξε τους μπάτσους να σταματήσουν την καταδίωξη για ν’ αποφευχθούν οι κίνδυνοι που διαγράφονταν.

Τι μεσολάβησε; Μεσολάβησε η εμφάνιση του αποκρουστικού προσώπου του κοινωνικού εκφασισμού στα λεγόμενα «σόσιαλ μίντια». Ολα τα συντηρητικά και ρατσιστικά στερεότυπα έκαναν (και εξακολουθούν να κάνουν) την παρέλασή τους και να συμπυκνώνονται στα εξής: «Διαλέξτε τι θέλετε. Θέλετε οι γύφτοι να σας κλέβουν τ’ αυτοκίνητα, να μπουκάρουν στα σπίτια σας και να τ’ αδειάζουν, να κλέβουν ακόμα και τους χαλκοσωλήνες από τις οικοδομές και η αστυνομία να τους κοιτάζει απαθής;».

Θα μας επιτρέψετε να πούμε ότι ο μικροαστικός δικαιωματισμός, η λογική ΜΚΟ, δεν μπορεί να αντιπαλέψει αυτά τα στερεότυπα. Γιατί μπαίνει στη λογική τους, αγνοώντας τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα συντηρητικά στερεότυπα που προωθούν τον κοινωνικό εκφασισμό: την ατομική ιδιοκτησία. Δεν είναι δυνατόν ο μικροαστικός δικαιωματισμός και η λογική ΜΚΟ να αντιπαλέψουν στα σοβαρά την «απειλή κατά της ατομικής ιδιοκτησίας», που μετατρέπεται σε ρατσιστική τοποθέτηση. Δεν είναι δυνατόν οι ωραιοποιημένες καταστάσεις να βγάλουν από το μυαλό του κάθε οπαδού της ατομικής ιδιοκτησίας το σφηνωμένο στερεότυπο. 

Ξέρετε γιατί; Γιατί ο μικροαστικός δικαιωματισμός και η λογική ΜΚΟ αναπτύσσονται κι αυτά πάνω στο έδαφος της ατομικής ιδιοκτησίας. Γιατί δεν αμφισβητούν τον καπιταλισμό, αλλά κάποιες απάνθρωπες πλευρές της κρατικής καταστολής. Γιατί δεν «ποντάρουν» στη γνώση αλλά στο συναίσθημα. Και το συναίσθημα δεν παίζει κανένα ρόλο σε συνθήκες που απουσιάζει η συλλογική συνείδηση, οι συλλογικές διαδικασίες της κοινωνίας, ο αγώνας, η διεκδίκηση, και στη θέση τους έχουν αναδυθεί η εξατομίκευση και η ατομική ιδιοκτησία (έστω και στη μορφή της κατοχής ενός «Χιουντάι»).

Πήγαν οι συριζαίοι στους τσιγγάνικους καταυλισμούς για να καταγγείλουν την εγκατάλειψη. Ενώ αυτοί τους είχαν μέσα στη χλίδα τους σκηνίτες, επειδή «έτρεξαν» κάποια προγράμματα που περισσότερο συντηρούσαν τους επιτήδειους που τα «έτρεχαν» παρά τους εξαθλιωμένους των τσαντιριών και των παραπηγμάτων. Ο «φίλος των Τσιγγάνων» είναι μηκυάδικη ιδιότητα ίδια μ’ αυτήν του «φίλου των αποασυλοποιηθέντων ψυχικώς πασχόντων», του «φίλου των προσφύγων», του «φίλου των προς εξαφάνιση ειδών του ζωικού βασιλείου». Οι συριζαίοι έχουν το know how (όπως και οι κάθε είδους οικολογούντες). Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι Ρομά έχουν «ψηφαλάκια» και το πατριαρχικό σύστημα με το οποίο είναι οργανωμένες οι φυλές διευκολύνει την άγρα εκλογικής πελατείας (φτάνει να βρεις τα «κατάλληλα πρόσωπα»).

Οποιος αρνείται ότι από τους τσιγγάνικους καταυλισμούς εκπορεύεται παραβατικότητα, μικρή και μεγάλη, όποιος επιμένει να στρουθοκαμηλίζει, δεν είναι άξιος να υψώσει τείχος ανάσχεσης του κοινωνικού εκφασισμού. Μόνο με την αλήθεια μπορείς να πολεμήσεις τα συντηρητικά κοινωνικά στερεότυπα. Οχι με τη «φωτογραφική» αλήθεια, αλλά σκάβοντας κάτω από τα επιφαινόμενα για να αναδυθεί η ουσιαστική αλήθεια.

Σ’ ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο υπάρχουν οι ζώνες της απόλυτης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, από τις οποίες εκπορεύεται κάθε είδους παραβατικότητα. Ξεκινώντας από τις βραζιλιάνικες φαβέλες και τις παραγκουπόλεις γύρω από τις πρωτεύουσες των λατινοαμερικάνικων κρατών, περνώντας από τα γκέτο των Αφροαμερικανών και των Λατινοαμερικανών στις μητροπόλεις των ΗΠΑ και από τα γκέτο των παρισινών προαστίων, μπορούμε να φτάσουμε και στους Ρομά της Ελλάδας.

Δεν υπάρχουν ταξικές κοινωνίες χωρίς παραβατικότητα. Παραβατικός θα γίνει αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει. Αυτός που το σύστημα τον έσπρωξε στο κοινωνικό περιθώριο. Και τον θέλει στο κοινωνικό περιθώριο, όπως θέλει και την παραβατικότητά του. Γιατί ο καπιταλιστής που χρηματοδοτεί το εμπόριο ναρκωτικών δε θα βγει ο ίδιος να πουλάει στις πρεζόπιατσες. Οι περιθωριοποιημένοι γίνονται βαποράκια. Το σύστημα, όμως, κυνηγά τα βαποράκια και όχι τους καπιταλιστές μεγαλοεισαγωγείς. Κυνηγά τους κλέφτες αυτοκινήτων και όχι εκείνους που αγοράζουν «μπιρ παρά» τα κλεμμένα και τα σπάνε σε ανταλλακτικά. Κυνηγά τους μπουκαδόρους που κλέβουν χρυσαφικά και όχι εκείνους που αγοράζουν τα κλεμμένα, πάντα «μπιρ παρά», τα λιώνουν και βγάζουν κέρδη παίζοντας με τις τιμές του χρυσού.

Μήπως θυμάται κανείς τα επαγγέλματα που έκαναν οι φτωχοί έλληνες Τσιγγάνοι (αυτοί που δεν ασχολούνταν με το πλανώδιο εμπόριο) πριν από δεκαετίες; Δούλευαν στη συγκομιδή στα χωράφια και στις δενδρώδεις καλλιέργειες, έπλεκαν ψάθινα καλάθια και κοφίνια, τρόχιζαν μαχαίρια, έπλεκαν τις ψάθινες καρέκλες ή αυτές με τα πλαστικά κορδόνια, «γάνωναν» τα χαλκωματένια σκεύη, επιδιόρθωναν σαμάρια. Ολα αυτά τα επαγγέλματα εξέλιπαν. Οι άνθρωποι που τα ασκούσαν ωθήθηκαν στο απόλυτο περιθώριο. Η παραβατικότητα ήρθε γι’ αυτούς σαν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου. Και είχαν πάτρονες, όπως έχουν πάτρονες όλοι οι παραβατικοί στα όπου Γης γκέτο της απόλυτης εξαθλίωσης.

Ναι, ο καπιταλισμός και η αγριότητα της ταξικής διαίρεσης γεννούν την κοινωνική περιθωριοποίηση από την οποία ξεπηδά η παραβατικότητα. Οποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, όποιος θεωρεί πως η κρατική καταστολή θα του προστατέψει το «Χιουντάι» του και τους βαφτιστικούς σταυρούς στο συρτάρι του σκρίνιου, είναι οικτρά γελασμένος. Οσα τσιγγανάκια και να σκοτώσουν οι μπάτσοι, μετατρέποντας τα κορμιά τους σε στόχους εκτόνωσης του ρατσισμού τους, η παραβατικότητα δεν πρόκειται να εξαλειφθεί.

Τηρουμένων των αναλογιών, πρέπει να σκεφτούμε όπως σκεφτόταν ο Μπρεχτ για το φασισμό: δεν μπορείς να λες ότι παλεύεις ενάντια στην κοινωνική περιθωριοποίηση, όταν δεν παλεύεις ενάντια στη μήτρα που τη γεννά, τον καπιταλισμό.

Πηγή: Πέτρος Γιώτης – ΚΟΝΤΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *