Οι δύο μεγάλοι άντρες (και διανοητές, αλίμονο) της… αριστεράς και της προόδου, Άγγελος Καλοδούκας και Άκης Γαβριηλίδης συντάσσονται με τους βιαστές της Γεωργίας. Οι ίδιοι που στήριξαν με πάθος την υποχρεωτική συνεπιμέλεια (ειδικά ο Καλοδούκας αγκαλιά με τους υπερασπιστές του Τσιάρα και όλο το alt right men’s rights, τον Γιαννακόπουλο και τα συμπαρομαρτούντα). Οποία σύμπτωσις!
Νόμιζα ότι θα είχε πάτο το βαρέλι, αλλά δεν έχει…
Και δεν είναι το θέμα τους μόνο η Γιωργία. Δεν είναι μόνο ότι αποδέχονται με βάση την εισήγηση της Εισαγγελέα (εισήγηση στο Δικαστικό Συμβούλιο είναι, όχι απόφαση, αλλά ψιλά γράμματα για τους διανοητές). Δεν είναι μόνο ότι (παριστάνουν ότι) δεν τους περνάει καν από το μυαλό τι σημαίνει “συγκάλυψη” σε κάθε επίπεδο όταν είσαι γόνος της οικογένειας Λεβέντη (αριστεροί -όπως βγαίνεις- κατά τα άλλα…). Δεν είναι μόνο ότι αποδέχονται την εισήγηση μιας Εισαγγελέα ως θέσφατο (προφανώς και ο Ζακ δεν δολοφονήθηκε, αφού δεν απεφάνθη αυτό η δικαστική απόφαση; Και προφανώς και ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν είχε εμπλοκή με τη Novartis, κι αυτό ένας εισαγγελέας το είπε, που μελέτησε όλα τα στοιχεία, Μπορώ να συνεχίσω επ’ άπειρον…).
Είναι ότι βασικό τους μέλημα είναι να λοιδωρήσουν τον φεμινισμό και το σύνθημα “εγώ αδερφή μου σε πιστεύω”. Αυτό τους έχει κάψει, η αλληλεγγύη και η πάλη κατά της πατριαρχίας. Η πατριαρχία δεν αφορά “τους άντρες” βέβαια, αφορά άνδρες γυναίκες ΛΟΑΤΚΙ θεσμούς νόμους και όλους-ες μας που μεγαλώσαμε σε μια πατριαρχική κοινωνία και τα κατάλοιπά της παλεύουμε να βγάλουμε από πάνω μας, από τη συμπεριφορά μας, από τον δημόσιο λόγο, από τους θεσμούς -κι αυτό είναι μια διαρκής πάλη. Σε αυτή την πάλη οι δύο cis άντρες έχουν πάρει από καιρό θέση με το έμφυλο προνόμιό τους και την υπερασπίζονται όσο πιο μαχητικά μπορούν.
Ας κάνουν ό,τι νομίζουν, όχι όμως στο όνομα της αριστεράς. Η σκέψη και η δράση τους τους τοποθετεί εκτός αριστεράς και εκτός ριζοσπαστικού κινήματος. Όποιος γουστάρει “men’s rights” ας πάει με τoυς ομοϊδεάτες του, τον Τραμπ, τον Γιαννακόπουλο, τον Τσιάρα και τον Τσιλιπουνιδάκη. Σε μια περίοδο που όλοι αυτοί ετοιμάζονται να ανοίξουν το θέμα “αγέννητο παιδί” και να αμφισβητήσουν το δικαίωμα στην άμβλωση, δεν μπορούμε απλά να αντιμετωπίζουμε τέτοιες απόψεις ως “γραφικές”. Δεν είναι γραφικές, είναι στην άλλη όχθη, παλεύουν για τον περιορισμό της ελευθερίας και των δικαιωμάτων και είμαστε αταλάντευτα απέναντί τους.
Όπως και όσοι το παιζαν αριστεροί αλλά μίλαγαν για τα “δικαιώματα των ντόπιων” και “τους μετανάστες ως πρόβλημα” δεν ήταν παραστρατημένοι, ήταν στην άλλη όχθη και δεν άργησε να φανεί. Tea Party στην αριστερά δεν χωράνε κι ας γίνει ξεκάθαρο.
(Το ότι οι πιο ακραίες μισογύνικες απόψεις προσπαθούν να εμφανιστούν ως “ορθολογισμός” δεν είναι νέο, ούτε πρωτότυπο: Ζούμε σε έναν κόσμο που η αλτ ράιτ στην Αμερική μιλά ως “υπερασπίστρια δικαιωμάτων”, που η υποχρεωτική συνεπιμέλεια βαφτίστηκε “φεμινιστικό μέτρο”, που όποιος δεν θέλει πυρηνικό πόλεμο βαφτίζεται πουτινάκι και πάει λέγοντας. Η ιδεολογική σύγχυση είναι κομμάτι της λειτουργίας όλης αυτής της επίθεσης στα δικαιώματά μας. Αυτό κάνει πιο επιτακτικό το ξεκαθάρισμα στις γραμμές του κινήματος. Καμία ανοχή δεν πρέπει να υπάρξει).
Αφήστε μια απάντηση