Όσες και όσοι θεωρούμε ειλικρινά το σκάνδαλο των υποκλοπών κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε την οποιαδήποτε αβαρία στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Οι γενικευμένες παρακολουθήσεις για λόγους “εθνικής ασφάλειας” είναι ένα διαχρονικό σκάνδαλο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τους έβαλε φρένο, αλλά επί των ημερών της υπήρξε αύξηση των σχετικών εισαγγελικών διατάξεων. Το δε νομοθετικό πλαίσιο, όχι μόνο έμεινε ανέπαφο επί προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά χειροτέρευσε. Ακόμα και αν προσχηματικά αποκαλυφθούν σήμερα στοιχεία εκείνων των παρακολουθήσεων, δεν αρκεί να υποδείξουμε τον προφανή σκοπό συμψηφισμού των κυβερνητικών ΜΜΕ. Οι πολιτικές ευθύνες είναι απαράγραπτες.
Έχοντας πει αυτά, με τριβέλισε το πρωτοσέλιδο του Βήματος για την παρακολούθηση Κοτζιά και Καμμένου από την ΕΥΠ επί ΣΥΡΙΖΑ (τα του Πιτσιόρλα έχουν ήδη συζητηθεί). Ανοίγοντας την εφημερίδα και πηγαίνοντας στο κείμενο του Βασίλη Λαμπρόπουλου ανακαλύπτει κανείς το εξής: οι παρακολουθήσεις δεν αφορούσαν τα πολιτικά πρόσωπα. Δεν πρόκειται δηλαδή για εισαγγελικές διατάξεις που εκδόθηκαν για τηλεφωνικούς αριθμούς υπουργών και βουλευτών, όπως αποκαλύπτεται με τον Ανδρουλάκη, τον Χατζηδάκη, τον Κύρτσο, κλπ.
Πρόκειται για αναφορά σε παρακολουθήσεις τρίτων προσώπων που μπορεί να συνομίλησαν τηλεφωνικά με τα αναφερθέντα πολιτικά πρόσωπα. Μάλιστα, στην πλειοψηφία των 19 στόχων που αναφέρει η εφημερίδα, έχουμε να κάνουμε με τη διερεύνηση της υπόθεσης πώλησης προστασίας σε μαγαζιά της νύχτας από ανώτατους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ (υπόθεση γνωστή ως Greek Mafia). Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις παρακολουθήσεων για λόγους εθνικής ασφάλειας που κατέληξε στον σχηματισμό δικογραφίας για την τέλεση βαρέων κακουργημάτων (αυτόν τον καιρό διεξάγεται η δίκη για τα πλημμελήματα).
Το συμπέρασμα είναι σαφές: η Νέα Δημοκρατία επικαλείται παρακολουθήσεις κατά τρίτων προσώπων που συνομιλούσαν με πολιτικά πρόσωπα, για να δικαιολογήσει το στήσιμο ενός μηχανισμού παρακολουθήσεων με απευθείας στόχους βουλευτές, υπουργούς, αρχηγούς κομμάτων, δημοσιογράφους, στρατηγούς, κλπ. Η επίκληση αυτή αποτελεί προσβολή στη νοημοσύνη μας και θα πρέπει να τύχει χλευασμού ως μια άθλια απόπειρα συμψηφισμού μιας άθλιας σαπισμένης κυβέρνησης.
Κλείνω όπως άρχισα: σκόντο και αβαρίες στα δημοκρατικά δικαιώματα δεν θα κάνουμε για καμία κυβέρνηση. Τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι η κοινή μας περιουσία, που πρέπει συλλογικά και αδιαπραγμάτευτα να υπερασπιστούμε.
Αφήστε μια απάντηση