Μην καρτεράτε να λυγίσουμε …

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Είναι από τις φορές που δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, που νιώθεις αδυναμία να εκφράσεις γραπτά αυτό αισθάνεσαι, που καταβάλλεις προσπάθεια για να σου βγει ένα κείμενο με ειρμό, χωρίς να καταντήσει μελό και αποφεύγοντας τους βερμπαλισμούς.  

Κύλισαν αρκετές ώρες από τότε που μια πολυεθνική εταιρεία κολοσσός ανακοίνωσε ότι «σκότωσε» το «παιδί» μου. Το blog «tsak-giorgis.blogspot.com». Και φυσικά τώρα δεν θα του κάνω «επικήδειο», όσο κι αν αυτό με πόνεσε. Αλλωστε ήταν κάτι που σε ένα βαθμό το ανέμενα, αν και δεν ήθελα να το πιστέψω.

Δυο λόγια από καρδιάς μόνο θα γράψω.

Ηταν ο μακρινός Δεκέμβρης του 2007. Η μπλοκόσφαιρα ήταν στα σπάργανα. Διατηρούσα, τότε μια στήλη στην βδομαδιάτικη εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ. Την είχα ονομάσει ΤΣΑΚ και υπέγραφα το κείμενα μου. Ετσι αυθόρμητα μου προέκυψε το όνομα  «tsak-giorgis.blogspot.com». Αρχικά τα κείμενα μου δεν είχαν παρά λίγες δεκάδες αναγνώσεις. Σταδιακά και άλλοι σύντροφοι/ες άρχισαν να στρατεύονται σ’ αυτό το διαδικτυακό εγχείρημα και να κάνουμε πιο συντονισμένη και οργανωμένη παρουσία. Φυσικά με τα λάθη μας, τις αστοχίες μας, τις παραλήψεις μου …

Από την πρώτη στιγμή τις εμφάνισης μας θεωρήσαμε απόλυτα τίμιο απέναντι στον αναγνώστη/ια μας, να γνωρίζει ότι διαβάζει έναν ιστότοπο που έχει πολιτική ταυτότητα γράφοντας: «Δεν είμαστε, αδέσμευτοι, ανεξάρτητοι, αντικειμενικοί κλπ. Είμαστε στρατευμένοι στην υπόθεση της εργατικής τάξης και παλεύουμε να ανατρέψουμε την αστική δικτατορία. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους».

Κατορθώσαμε να στεριώσουμε ένα διαδικτυακό ταξικό μετερίζι, σαν μια ελάχιστη συνεισφορά στους πιο ουσιαστικούς λαϊκούς – εργατικούς αγώνες που δίνονται στους χώρους δουλειάς, στους δρόμους.

Σε μένα το  blog  μας μου έδωσε την ευκαιρία, με τις ελάχιστες ιστορικές γνώσεις που έχω, να αντισταθώ στην καθημερινή παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρείτε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ένα θέμα, το οποίο κατά την άποψη μου, το επαναστατικό κίνημα έχει υποβαθμίσει αδικαιολόγητα.

Δεν ήταν ανέφελη όλη αυτή η σχεδόν 16 χρονη πορεία όσων συμμετείχαμε σ’ αυτή την προσπάθεια. Περάσαμε κι’ εμείς τις «παιδικές αρρώστιες» που συναντάνε συνήθως τέτοια εγχειρήματα. Ο κακώς εννοούμενος «κομματικός πατριωτισμός», και η δυσκολία του «εγώ» να ενταχθεί στο «εμείς», είχε τις συνέπειες του. Σύντροφοι/ες από το ΚΚΕ, δεχόμενοι κομματικές πιέσεις αποχώρησαν, άλλοι από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαφώνησαν με την πολιτική στάση του blog και δημιούργησαν τον δικό τους ιστότοπο … Αλλοι/ες όμως σύντροφοι/ισσες αναπλήρωσαν την απουσία τους …

Δίπλα σ’ αυτά υπήρξαν και τα …. αναμενόμενα. Προσωπικά βρέθηκα να περνάω μια ψιλοπεριπέτεια με την λεγόμενη «αντιτρομοκρατική», την εποχή της τρομοϋστερίας μετά την σύλληψη των φερόμενων μελών της Ε.Ο 17 Νοέμβρη, ενώ προσπάθησαν να μας στήσουν μια προβοκάτσια με την «Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος», επί εποχής Μανώλη Σφακιανάκη. Σε μας απέτυχαν. Σε άλλη περίπτωση όμως το είχαν κατορθώσει. “Ο Σφακιανάκης και η υπηρεσία του «μου έβγαλαν τον καρκίνο»”, μου είχε πει ο μακαρίτης κομμουνιστής και φίλος μου Παναγιώτης Βήχος, ένα πρόσωπο που στάθηκε δίπλα μας από την πρώτη στιγμή που δημιουργήσαμε το blog μας, αναφερόμενος στην καραμπινάτη σκευωρία που είχε στήσει η ΔΗΕ σε βάρος του.  

Υπάρχουν όμως και οι χαμογελαστές σελίδες της ιστορικής διαδρομής του blog μας, Σύντροφοι/ες γνωρίστηκαν μέσα απ’ αυτό, με αποτέλεσμα να έχουμε δυο γάμους, συμμετείχαμε σε γεγονότα απ’ αυτά που «γίνονται αλλά δεν λέγονται», δημιουργήσαμε επαφές με συλλογικότητες και άτομα απ’ όλη την Ελλάδα, αποκτήσαμε δημοσιογραφικές πηγές που θα τις ζήλευαν και μεγάλα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Πραγματικά, θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο, αναφέροντας σχετικά γεγονότα με επίκεντρο τον ιστότοπο «tsak-giorgis.blogspot.com». Από εξώδικα και απειλές για αγωγές που δεχτήκαμε -μια μοναδική μήνυση υπήρξε, από τον πρώην Νομάρχη Θεσσαλονίκης Ψωμιάδη και η εκδίκασή της εκκρεμεί-, μέχρι απίστευτες κοινωνικές υποθέσεις που μας ζητήθηκε βοήθεια και φυσικά την προσφέραμε.

Το ερώτημα που μ’ απασχολεί όμως τώρα είναι γιατί «δολοφόνησαν» και μάλιστα μ’ αυτό τον τρόπο το «παιδί» μου. Η επίκληση της blogger ότι κάποιες αναρτήσεις μας που είχαμε κάνει πριν 7 και 8 χρόνια “τις επισημάνθηκαν για έλεγχο”, τώρα και οι αρμόδιοι της εταιρείας διαπίστωσαν ότι “παραβαίνουν τις οδηγίες μας και καταργήσαμε τις δημοσιεύσεις των URL”, ούτε σαν κρύο ανέκδοτο του Σίλα δεν ακούγεται.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η κατάληξη οφείλετε σε παρέμβαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μπορεί να τεκμηριώσω τον συλλογισμό μου; Φυσικά και όχι. Αν ακούσω όμως νιάου – νιάου στα κεραμίδια, θα υποθέσω ότι εκεί βρίσκεται μια γάτα και όχι ένας σκύλος που μαθαίνει ξένες γλώσσες. Και να τι θέλω να πω.

Ολο το τελευταίο διάστημα ο ιστότοπος μας είχε 8-10.000 καθημερινά “χτυπήματα“, αναλόγως με το πόσο ενδιαφέρον παρουσίαζε η πολιτική επικαιρότητα. (Ο σέρβερ σήμερα μας δείχνει ότι οι συνολικές θεάσεις των κειμένων μας ανέρχονται σε 33.651.014). Φυσικά ο αριθμός των επισκεπτών μας δεν συγκρίνεται μ’ αυτών που έχουν οι θεωρούμενες μεγάλες ενημερωτικές ιστοσελίδες. Για τον πολιτικό χώρο όμως στον οποίο απευθυνόμαστε ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα. Είχαμε αποκτήσει μια αξιοπιστία, μια διακριτή παρουσία στο διαδίκτυο κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, είτε συμφωνεί, είτε έχει ενστάσεις για τις απόψεις που εκφράζονται στο μπλοκ μας.

Στο καθεστώς όμως Μητσοτάκη και στην μεθόδευση που έχει χαραχθεί για την φασιστικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής με την θεσμοθέτηση του «βαθύ κράτους-παρακράτους» μέσω του Μεγάρου Μαξίμου, φωνές που δεν συμβιβάζονται «προς τα υποδείξεις», πρέπει να φιμωθούν. Και στην περίπτωσή μας ήταν εξαιρετικά εύκολο, αφού είχαμε επιλέξει έναν φρει χώρο της Google να εκφραζόμαστε, κάτι που αποδείχτηκε και η μεγάλη αδυναμία μας.

Μα, θα ρωτήσει κάποιος καλόπιστος, έχει την δυνατότητα η κυβέρνηση να επιβάλει την επιθυμία της σε μια γιγάντια πολυεθνική επιχείρηση; Η απάντηση είναι απλή. Μπορεί η Ν.Δ να είναι ένα χρεοκοπημένο κόμμα – σύμφωνα με τον ισολογισμό που δημοσίευσε στις 30 Μάη του 2022, η Νέα Δημοκρατία, τα τραπεζικά δάνεια της για το 2021 ανέρχονται σε 381.296.262,32 ευρώ (έναντι 342.950.583,94 ευρώ το 2020), ενώ χρωστά σε προμηθευτές σχεδόν 10 εκατ. ευρώ και πιο συγκεκριμένα 9.985.344,11 ευρώ- όμως το σημερινό κυβερνητικό κόμμα είναι ο καλύτερος πελάτης στις διαφημιστικές εταιρείες. Και η Google εκεί στηρίζει κύρια τα έσοδά της. Πόσο μάλλον που τώρα βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Google, από τις 20 Μάρτη 2019 μέχρι και τις 12 Μάη του 2020, έλαβε από την Ν.Δ. συνολικά 648.950 ευρώ σαν αμοιβή για τις πολιτικές διαφημίσεις της που πρόβαλλε.

Αμφιβάλλει δηλαδή κανείς ότι η Google, δεν θα ικανοποιούσε το αίτημα που τις υπέβαλε ένας τόσο καλός πελάτης της όπως η Ν.Δ;  (Το Blogger που φιλοξενούσε το blog μας είναι μια διαδικτυακή υπηρεσία που ανήκει στη Google)

3 απαντήσεις στο “Μην καρτεράτε να λυγίσουμε …”

  1. https://m-kopsoheris.blogspot.com/
    Για χρόνια είχα την τιμή να γράφω στην όαση της ενημέρωσης. Ευχαριστώ. Με μάθατε πολλά. Η αλήθεια είναι με το μέρος μας. Ούτε πρόκειται να φιμωθεί.
    Αν δείτε κάτι που σας αρέσει, θα είναι χαρά μου.
    Δυστυχώς δεν μπορώ αυτό τον καιρό να απαντώ στα e-mail αλλά υπόσχομαι μια ανάρτηση την ημέρα.

  2. Γ. Γ@ Συνεχίζουμε και από εδώ.. Παρ’ολες τις διαφωνίες μας, η παρέα δεν ξεκόβει έτσι. Το μη καρτεράτε να λυγίσουμε, τα λέει όλα.

  3. Καλημέρα κι από εδώ.
    Κι εγώ το πήρα απόφαση τελικά και θα αρχίσω να μετακομίζω από τον Blogger στην WordPress με αφορμή βέβαια την δική σας λογοκρισία. Τα αίτια τα ξέρουμε όλοι μας που ασχολούμαστε με ταξικά κριτήρια στο διαδίκτυο: η Google άπειρες φορές έχει λογοκρίνει μέσω του YouTube κυρίως χρήστες με αντισυστημικό αφήγημα. Είναι γνωστά αυτά το ότι πάμε σε πλήρη ΚΑΙ διαδικτυακή δυστοπία από τους μεγάλους παρόχους των social media.

    ΜΗΝ το βάζετε κάτω, είστε μία ταξική όαση στο διαδίκτυο.
    Καλή συνέχεια.

Γράψτε απάντηση στο STAHANOF Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *