«Ο ΘΙΑΣΟΣ» ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του Θόδωρου Αγγελόπουλου από 09/02, αποκλειστικά στο STUDIO

Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης

«Ο ΘΙΑΣΟΣ», Θόδωρος Αγγελόπουλος

(The Travelling Players 1975)

Η τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, από 09/02 σε επανέκδοση από τη NEW STAR, αποκλειστικά στο STUDIO new star art cinemaκαι μέσα στα πλαίσια του αφιερώματος «2023,Έτος Θ. Αγγελόπουλου» που διοργανώνει η NEW STAR σε συνεργασία με την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Κάθε μήνα θα προβάλλεται και μία ταινία του Δημιουργού, Δεκέμβριος 2022 –  Δεκέμβριος 2023.

«Ο “Θίασος” είναι για εμένα η εποχή της ελπίδας. (…)

Κάναμε κάτι πέρα από τον κινηματογράφο.

Είχαμε την αίσθηση ότι γράφαμε Ιστορία. Ιστορία αντίστασης.»

  • Θ. Αγγελόπουλος

Κατατάσσεται στις σημαντικότερες δημιουργίες του.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ :  

ο μεγαλύτερος αριθμός θεατών σε όλη την ιστορία του Φεστιβάλ.

«Στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών, έγινε «έκρηξη».

Οι θεατές έκλαιγαν, ξένοι σκηνοθέτες τον αγκάλιαζαν, οι κριτικοί παραληρούσαν, τα βραβεία και οι διακρίσεις διαδέχονταν το ένα το άλλο.

«Τι όνομα τέλος πάντων θα μπορούσε να δώσει κανείς σε μια τέτοια κινηματογράφηση;» 

Ναγκίσα Οσιμα«Ανεπανάληπτη» τη χαρακτήρισε η διεθνής κριτική.

Βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α’ ανδρικού ρόλου (Βαγγέλης Καζάν), Α’ γυναικείου ρόλου (Εύα Κοταμανίδου),

Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη ξένης ταινίας στα Kinema Junpo Award στην Ιαπωνία.

Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Fipresci) στο Φεστιβάλ των Καννών.

«Ειδικό βραβείο» στο Φεστιβάλ της Ταορμίνα

Βραβείο Interfilm στο Φόρουμ του Βερολίνου.

Βραβείο εge d’Or (καλύτερη ταινία της χρονιάς), Βρυξέλλες. 1976.

Βραβείο Figueira das Foss, Πορτογαλία. 1979. 

Βραβείο Β.F.I. καλύτερης ταινίας της χρονιάς, Λονδίνο.

Μέγα Βραβείο των Τεχνών, Ιαπωνία

Βραβείο καλύτερης ταινίας της χρονιάς, Ιαπωνία.

«Καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1971-1980», από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Ιταλίας

«44η καλύτερη ταινία στην Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου», από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος

Παραγωγή : Γιώργος Παπαλιός

Διεύθυνση παραγωγής: Στέφανος Βλάχος

Σενάριο-Διάλογοι: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Πρωταγωνιστές : Εύα Κοταμανίδου (Ηλέκτρα), Αλίκη Γεωργούλη (Μητέρα), Στράτος Παχής (Πατέρας), Μαρία Βασιλείου (Χρυσόθεμη), Βαγγέλης Καζάν (Αίγισθος), Πέτρος Ζαρκάδης (Oρέστης), Κυριάκος Κατριβάνος (Πυλάδης), Γρηγόρης Ευαγγελάτος (Ποιητής), Γιάννης Φύριος (ακορντεονίστας), Νίνα Παπαζαφειροπούλου (γριά), Αλέξης Μπούμπης (γέρος), Θάνος Γραμμένος, Κώστας Στυλιάρης, Γιώργος Βερλής, Κώστας Μανδήλας, Γιώργος Τσιφός, Ιάκωβος Παϊρίδης, Τάκης Δουκάκος, Μαίρη Ανδροπούλου

Μουσική : Λουκιανός Κηλαηδόνης

Τραγούδι : Δημήτρης Καμπερίδης, Ιωάννα Κιουρτσόγλου, Κώστας Μέσαρης, Νένα Μεντή

Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Αρβανίτης

Βοηθός διευθυντή φωτογραφίας: Βασίλης Χριστομόγλου

Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας

Μοντάζ : Γιώργος Τριανταφύλλου, Τάκης Δαυλόπουλος

Σκηνογραφία : Μικές Καραπιπερής

Διανομή : Papalios Productions

Πρώτη προβολή : 27 Σεπτεμβρίου 1975 (Ελλάδα)

Διάρκεια : 230΄

Προέλευση : Ελλάδα

Γλώσσα : ελληνική, αγγλική, γερμανική

Περίληψη:

Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952, ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση του βουκολικού δράματος του Περεσιάδη «Γκόλφω, η βοσκοπούλα». Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου (που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ίδιας οικογένειας) πλέκονται αξεδιάλυτα. Από τη μια παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Μεταξά, την έναρξη του πολέμου, την ιταλική εισβολή, τη γερμανική κατοχή, την Απελευθέρωση, την άφιξη των συμμάχων (Άγγλων αρχικά και Αμερικανών στη συνέχεια), την καταπίεση των «αριστερών» αγωνιστών και τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μέχρι τις εκλογές του 1952 όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Από την άλλη, οι περιπέτειες της οικογένειας του Ορέστη, της αδελφής του, του πατέρα του, της μητέρας του και του εραστή της, παραπέμπουν στον κεντρικό πυρήνα του μύθου των Ατρειδών. O πατέρας εκτελείται από τους Γερμανούς, μετά την προδοτική καταγγελία του εραστή της μητέρας, κι ο Ορέστης, αντάρτης της Αριστεράς, με τη συνεργασία της αδελφής, θα σκοτώσει επί σκηνής τη μητέρα του και τον εραστή της, για να έρθει και η δική του εκτέλεση κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων που ακολούθησαν τη γενική καταστολή του αντάρτικου κατά τον Εμφύλιο. Το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η μεγάλη αδελφή (εκείνη που, κατά το σχήμα του μύθου, θα ήταν η Ηλέκτρα), η μόνη της οικογένειας που, μετά τα δεκατρία χρόνια Ιστορίας τα οποία πραγματεύεται η ταινία, μένει ως το τέλος και φροντίζει τον μικρό Ορέστη, το γιο της μικρής αδελφής που έχει παντρευτεί έναν Αμερικανό αξιωματικό. Η χρονολογική κατασκευή της ταινίας, περίπλοκη και πολύπλοκη, κτίζεται με διαρκείς χρονικούς ελιγμούς και συνεχείς εναλλαγές εποχών. Η ταινία αρχίζει το 1952 και τελειώνει το 1939 μ’ ένα πανομοιότυπο πλάνο.Κριτικές:Η ταινία του Αγγελόπουλου είναι επίσης ένα αριστούργημα φόρμας.Αποτελείται από μόνο 80 υπέροχα, μακροσκελή πλάνα.-Christina Newland, BFI

«Ο Θίασος» είναι μια λαμπρή ταινία σε πολλά επίπεδα, καλλιτεχνικά, δομικά και στο περιεχόμενό της. Ενώ το αμερικάνικο κοινό μπορεί να χάσει μερικά σημεία λόγω της έλλειψης εξοικείωσης με την ελληνική ιστορία και τη μυθολογία, η ταινία αποτελεί μία αξιοσημείωτη ανακάλυψη στη δημιουργία πολιτικών ταινιών.-Susan Tarr and Hans Proppe, Jump Cut

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *