“Αγαπητά” ΑΡΔάκια…

Της Τ. Γ

Έχουμε και ‘μεις παιδιά, “αγαπητά” ΑΡΔάκια… Παιδιά που γεννήσαμε, μα και παιδιά που αγαπήσαμε βλέποντας την αδικία που βιώνουν απ΄ τα πρώτα τους στη ζωή βήματα, αδικία που δεν τους αναλογεί, μα και σεις ανερυθρίαστα επιχορηγείτε… Και ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορούσαμε να τα εργαλειοποιήσουμε προκειμένου, απευθυνόμενοι στο θυμικό, να εξυπηρετήσουμε καλύτερα, το βρώμικο ρόλο που τα αφεντικά επιτάσσουν…

“Βγήκε πάλι σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό” και με αφορμή την ανάρτηση Πολάκη, ωρύονται για τον “κίνδυνο” που διατρέχουν τα βλαστάρια τους από μια δημοσιευμένη φωτογραφία.

Που ήταν όλοι αυτοί οι “ευαίσθητοι” όταν ο Α. Λοβέρδος συνέδεσε το όνομα του με την κτηνώδη, ρατσιστική διαπόμπευση των 27 οροθετικών γυναικών, οδηγώντας μια νέα κοπέλα, μόλις 32 χρονών την Μαρία, μητέρα ενός μικρού παιδιού, στην αυτοχειρία;

Που ήταν η αγωνία και η στοιχειώδης δημοσιογραφική εντιμότητα τους, όταν το παιδάκι της Πόλα Ρούπα αρπάχτηκε βίαια και κρατήθηκε αιχμάλωτο στο ψυχιατρείο της ΓΑΔΑ, αντιμετωπιζόμενο ως εν δυνάμει τρομοκράτης, στα 6 του χρόνια;

Που ήταν η υποτυπώδης δεοντολογία του επαγγέλματος τους- να μη μιλήσουμε για ενσυναίσθηση και ανθρωπιά-που θα οδηγούσε σε καταγγελτικό λόγο για την αισχρή πράξη της υπουργού της κυβέρνησης που νυχθημερόν ποτίζουν με τα σάλια τους, να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία κατοικίας του βιασμένου κατ΄ εξακολούθηση 12χρονου παιδιού, εκθέτοντας το σε ένα ακόμα κίνδυνο;

Αχμέτ, Αιλάν, Φατιμά, Μαριάμ, χιλιάδες παιδιά απ΄ τα οποία δεν έμεινε ούτε μια φωτογραφία, δολοφονημένα απ΄ τις πολιτικές αυτών που ξεδιάντροπα λιβανίζουν για να βγάλουν τον εκλεκτό επιούσιο τους…

Οχι, σαφώς και δεν υπερασπιζόμαστε κανέναν Πολάκη. Με άτομα που ανήκουν στο κόμμα που εκτός των άλλων , συναγελάζεται με Καρυπίδηδες, Μερεντζίδηδες, και Τζωρτζόπουλους, μας χωρίζει μια άβυσσος. Απλα παραθέτουμε το αυτονόητο για τα αργυρώνητα εξουσιαστικά δεκανίκια. Σπέρνουν τόνους αδικίας. Τι περιμένουν να θερίσουν;