Ερωτευμένος Μαρξ!

“Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε! Δεν έχετε να χάσετε τίποτα, παρά μόνον τις αλυσίδες σας”

Ήταν, είναι και θα είναι το αιώνιο σύνθημα, η παντοτινή προτροπή και προσταγή ως την τελική νίκη, ως τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ως την αταξική κοινωνία!

Αυτό όμως, που είναι άγνωστο για τον άνθρωπο που χώρισε τον κόσμο στα δύο, που χάραξε την ιστορία, είναι ότι υπήρξε φλογερός ποιητής, γράφοντας τέσσερις τόμους!!! ρομαντικών στίχων για την Jenny von Westfallen, τον έρωτα της ζωής του, μια μεγαλύτερή του γερμανοσκωτσέζα αριστοκράτισσα, διανοούμενη και με «αλαβάστρινη ομορφιά», που συντάραξε τον κόσμο του.

Τα ερωτικά του ποιήματα είναι θέμα «άγνωστο στους κριτικούς της λογοτεχνίας και αποτελεί ταμπού για τους μαρξιστές» και όπως έγραψε και ο Ευγένιος Αρανίτσης, που μετέφρασε τα Ερωτικά Ποιήματα, “το σημαντικό με την ρομαντική ποίηση που έγραφε ο Μαρξ δεν βρίσκεται ούτε στο ότι είναι ρομαντική, ούτε στο ότι αποτελεί καλή ή κακή ποίηση, αλλά στο ότι την έγραφε ο Μαρξ”.

Και όντως, μπορεί η ποίησή του να μην είναι τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα, όσο το πολιτικό του έργο, όμως αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του, γιατί οι άνθρωποι που ονειρεύτηκαν την ελευθερία, είναι αυτοί, που αγάπησαν με πάθος. 

in memoriam Karl Marx!

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Από αναγνώστρια μας λάβαμε και παραθέτουμε:

Ενα θέμα ταμπού για τους κομμουνιστές, είναι η αναφορά τους στην ποίηση του Καρλ Μάρξ και στο “καψούρικο” πρόσωπο του, όπως το  εκδήλωσε στα ποιήματά του, που απευθυνόταν στον πρώτο του μεγάλο έρωτα του την Τζένη Φον Βεστφάλεν, 

Το πάθος και την λατρεία του, ο τότε 18χρονος ερωτευμένος Μαρξ για την Τζένη την βλέπουμε στου τέσσερις τόμους που έγραψε με ρομαντικούς στίχους για την κοπέλα που του είχε κλέψει την καρδιά.

Μια επιλογή απ’ αυτά τα ποιήματα κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ σε πρόλογο και μετάφραση του Ευγένιου Αγανίτση.

 “Θαρραλέα ντυμένες με χιτώνες φωτιάς
Που κυματίζουνε, περήφανες καρδιές εξυψωμένες
Και μετά μεταμορφωμένες απ’ το διάφανο φως,
Ελεύθερες τώρα δεσπόζουν για πάντα,

Κι έτσι εγώ σταθερά θα μπορώ να πατήσω
Μέσα στο απέραντο διάστημα,
Νικώντας κάθε πόνο στη λάμψη του προσώπου σου
Τη στιγμή που τα όνειρα πάλι προβάλλουν
Σαν αστραπές γύρω απ’ το Δέντρο της Ζωής.”

(Απόσπασμα από το ποίημα

«Τελευταίο σονέτο για την Τζένη»)

Αννα Π.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *