Γράφει ο mitsos175
Σήμερα όλο και κάποια νέα λαμογιά θα κάνουν τα κομματόσκυλα της κυβερνητικής συμμορίας όμως θα πούμε λίγο για το παρελθόν.
3 Ιουνίου 713 στην Κωνσταντινούπολη, ο Αυτοκράτορας Φιλιππικός συλλαμβάνεται, τυφλώνεται και εξορίζεται. Να παίρνουν ιδέες οι σύγχρονοι. Εγώ προτιμώ την τακτική των Μπολσεβίκων, αλλά δε μας χαλάει.
Ο Φιλιππικός ήταν Αρμένιος Αυτοκράτορας. Επειδή λένε κάποιοι πως το Βυζάντιο είχε Έλληνες Αυτοκράτορες. Είχε και λίγους Έλληνες. Βασικά είχε απ’ όλα.
Το 711 στάλθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β΄ στη Χερσώνα της Κριμαίας για να καταστείλει μία στάση. Εκεί έγινε στασιαστής ενώ πήρε με το μέρος του το στόλο. Στράφηκε κατά της Κωνσταντινούπολης, την οποία κατέλαβε εύκολα, στις 4 Νοεμβρίου του 711 καθώς ο αυτοκράτορας απουσίαζε.
Το πρώτο μέλημα ήταν η θανάτωση των συγγενών του Τέως, όπως γίνονταν συνήθως. Μετά ασχολήθηκε με τα θρησκευτικά. Και πρόκοψε. Πίστευε στο μονοθελητισμό. Το θέμα ήταν πως στην Πόλη οι περισσότεροι ήταν Ορθόδοξοι, όπως και την Ιταλία (το σχίσμα έγινε αργότερα). Στις επαρχίες της Αφρικής και της Ασίας αντίθετα ήταν μονοφυσίτες.
Μοιραία συγκρούστηκε με το παπαδαριό της Κωνσταντινούπολης, όπου έβαλε δικό του Πατριάρχη αλλά και με τον Πάπα, που τότε ήταν Ορθόδοξος. Αν και πρόθεση του ήταν να ενώσει τις επαρχίες, που καλοέβλεπαν το Ισλάμ, κατάφερε να διχάσει ακόμα περισσότερο.
Συγκάλεσε σύνοδο στα ανάκτορα, όπου καταδίκασε την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Σε εφαρμογή αυτής της απόφασης διέταξε την καταστροφή της εικόνας της Συνόδου που βρισκόταν στα ανάκτορα. Η ενέργεια αυτή θεωρείται ως η αρχή της Εικονομαχίας. Σαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα πρόσθεσε και αυτό το πρόβλημα.
Το 712, για να αντιμετωπίσει μια βουλγαρική επιδρομή, μετέφερε τα στρατεύματα του θέματος του Οψικίου. Στα τέλη Μαΐου 713 τα στρατεύματα αυτά επαναστατούν, καταλαμβάνουν την Κωνσταντινούπολη και τον στέλνουν σε μοναστήρι τυφλό.
Το καλό με το Βυζάντιο ήταν πως είχε πολλές επαναστάσεις. Ήταν ο άλλος άχρηστος; Τον έριχναν με συνοπτικές διαδικασίες. Είχαν βέβαια και τα σόγια, αλλά, αν έφτανε ο κόμπος στο χτένι τους έστελναν στον άλλο κόσμο ή σε κάποια μονή.
Το άσχημο είναι πως άλλαζαν τα πρόσωπα αλλά όχι η ουσία. Κάτι σαν ανασχηματισμός δηλαδή. Έτσι ακόμα και ικανοί Αυτοκράτορες δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τη γάγγραινα που λέγονταν κλήρος. Οι παπάδες αποκτούσαν όλο και περισσότερα, πλήρωναν όλο και λιγότερα – στο τέλος τίποτα – ενώ διαιρούσαν με τις κουταμάρες τους το λαό.
Αποτέλεσμα ήταν η Αυτοκρατορία να έχει συνέχεια σοβαρότατα εσωτερικά προβλήματα, πολέμους, ενώ πολλές επαρχίες επαναστατούσαν ή δέχονταν άλλους κατακτητές, καθώς οι Ρωμαίοι, για να ανταπεξέλθουν στις κρίσεις, έκαναν Μνημόνια.
Ούτε λόγος να πληρώσουν οι έχοντες. Το παπαδαριό ήταν αυτό που ρήμαξε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τόσο στη Δύση, όσο και την Ανατολή. Όσο κυβερνούσαν οι παπάδες είχαν Μεσαίωνα.
Αφήστε μια απάντηση