Σκέψεις για τα blogs


Πριν λίγους μήνες είχε ξεσπάσει χοντρό νταβαντούρι σχετικά με το τι νταλγκά βαρούσαν κάποια άτομα που διαχειριζόταν ένα blogs. To prees.gr. Το τι παπαριές για τους blogers και την διαδικτυακή τους παρουσία είχαν ακουστεί και γραφτεί τότε το θυμώστε, φαντάζομαι. Ειδικά τότε που τύλιξαν τον δημοσιογράφο Καψαμπέλη –τον παρουσίασαν σαν υπεύθυνο αυτού του ιστιότοπου- σε μια κόλα χαρτί και του φόρτωσαν κατηγορίες για «απόπειρα εκβίασης, συκοφαντικής δυσφήμισης και προσβολής προσωπικότητας», μαρκουτσοφόροι και «σοβαροί πολιτικοί αναλυτές» είχαν ξεσαλώσει εντελώς ενάντια στην «ανωνυμία και ασυδοσία» του Ιντερνέτ.

Από τότε κύλισε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Σήμερα υπολογίζονται σε 40.000 τα blogs με κοινό 500.000 Ελληνες χρήστες και η αντιμετώπιση που έχουν από πολιτικούς και παραδοσιακά ΜΜΕ είναι εντελώς διαφορετική. Συνεντεύξεις σε blog επέλεξαν να δώσουν η Μπακογιάννη, ο Γ. Παπανδρέου, ο Τσίπρας κ.α ενώ στις εφημερίδες συναντάμε συνέχεια αφιερώματα για την «δημοσιογραφία των πολιτών». Παράλληλα ο Τέρενς Κουίκ κάθε πρωί μας κάνει σεργιάνι από την εκπομπή του στο τι γράφουν τα blogs, το ίδιο και ο ρ/ς Flash, ενώ η εφημερία «Παρών» καθιέρωσε ειδική στήλη.

Τι διάολο, μύγα τους τσίμπησε όλους και ενώ εχτές μιλούσαν για «κίτρινους, ανώνυμους λασπολόγους», «εκβιαστές», μέχρι «πουτάνες του Ιντερνέτ» είχε χαρακτηρίσει τους bloggers αρθρογράφος της «Καθημερινής», σήμερα άλλαξαν τροπάριο; Η απάντηση είναι απλή. Εφυγε η τσίμπλα απ’ το μάτι των δημοσιοκάφρων κολαούζων του συστήματος και είδαν το δάσος πέρα απ’ το δέντρο που έβλεπαν μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τις έρευνες τους στην μπλογκόσφαιρα κάνουν πιάτσα οι πιο δυναμικές ηλικίες 18-44 χρονών. Το καπιταλιστικό σύστημα επιδιώκει να έχει τον εργάτη να δουλεύει σαν ρομπότ, χωρίς καμιά ουσιαστική επαφή με τους συναδέλφους του, και μετά να κάθεται με τις ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του έχοντας την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει σε κοινωνικές, ακόμα, κάποιες φορές, και σε κινηματικές δραστηριότητες. Και σε ένα βαθμό το έχει καταφέρει. Όπως διαβάζουμε σε ένα τηλεγράφημα του Reuters : « Σύμφωνα με την μελέτη, του πανεπιστημίου Swinburne της Μελβούρνης μετά από συστηματική χρήση των blogs επί δυο μήνες, οι χρήστες τους αισθάνονται λιγότερη μοναξιά, περισσότερο ενσωματωμένοι στην κοινωνία και βελτιώνονται οι σχέσεις τους τόσο στην καθημερινή τους επαφή, όσο και με αυτούς που επικοινωνούν ηλεκτρονικά.».

Τον ίδιο ενθουσιασμό εκδηλώνει και η Σαββατιάτικη «Αυγή»: «Το ίντερνετ δημιουργεί ένα νέο πεδίο δημιουργικότητας, έκφρασης και συντονισμού ενεργειών σε όλα τα πεδία με ορατά ήδη αποτελέσματα στην οικονομία, την κοινωνία, την επικοινωνία και αναπόφευκτα την πολιτική…Το καλοκαίρι, blogs και κινητά λειτούργησαν καταλυτικά στην οργάνωση της πρώτης πραγματικά αυθόρμητης και ακηδεμόνευτης πολιτικά διαδήλωσης που έχουμε δει τα τελευταία 20 χρόνια». Μαλακίες.

Σίγουρα το Ιντερνέτ είναι ένα καλό εργαλείο αν το αξιοποιείς σωστά. Αυτό είναι δεδομένο, δεν το συζητάμε. Απ’ την άλλη όμως ξέρω, επειδή κάνω αρκετά χρόνια τσάρκες στο διαδίκτυο, πάρα πολλά άτομα που στην προσπάθεια τους να δώσουν περιεχόμενο στην ζωή τους μέσα απ’ την εικονικά πραγματικότητα του Ιντερνέτ οδηγήθηκαν σε μεγαλύτερη μοναξιά και ατομικότητα με πολύ άσχημα αποτελέσματα.

Και στην τελική μπορείς να κάνεις χαβαλέ με τα ξεκατινιάσματα που κάνουν μέσα απ’ τα blog τους τα τσιράκια του Τριανταφυλλόπουλου και του Αναστασιάδη, ακόμα και να γελάς με τα ρασοτραβήγματα που έχουν κάποιοι παπάδες μέσα απ’ τα ιστολόγια τους. Μέχρι εκεί όμως. Είναι βαθιά νυχτωμένος όποιος/α έχει την εντύπωση ότι απέκτησε κοινωνική ή πολιτική δραστηριότητα περιοριζόμενος να γράφει τις σκέψεις ρου σε ένα blog. Αλλωστε μόδα είναι κι αυτή και θα περάσει. Όπως πέρασε και η ιστορία με τα chat. Κάποτε έβρισκες 7-8 χιλιάδες ανθρώπους κάθε βράδυ καρφωμένους στην οθόνη του υπολογιστή τους να συνομιλούν αναμεταξύ τους. Σήμερα τα chat φυτοζωούν και ελάχιστοι είναι οι θαμώνες τους.

Καταλήγοντας. Το Internet δεν πρόκειται να άρει την έμφυτη κοινωνικότητα μας. Ενα εργαλείο είναι, ένα μέσο επικοινωνίας, που εξ ορισμού δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Αποκτά συγκεκριμένες ιδιότητες ανάλογα πως το χρησιμοποιεί κανείς. Ισχύει δηλαδή το ίδιο που ίσχυσε για την τηλεόραση ή παλιότερα για το ραδιόφωνο. Το πρόβλημα της αποξένωσης των ανθρώπων δεν είναι πρόβλημα του Internet , αλλά πρόβλημα της τρωθείσης συλλογικότητας. Οταν αυτή η ταξικά συλλογικότητα αρχίσει να δυναμώνει και πάλι, τότε θα βάλει και το Internet στην υπηρεσία της.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *