Σημεία των καιρών.Μετά τους διανοούμενους που κραδαίνονται ως τρόπαια από την εργοδοσία, θλίψη προκαλεί το αρνητικό φαινόμενο “ανένταχτων” και “ευχαριστημένων” εργαζόμενων που χάνοντας δυστυχώς την αξιοπρέπεια, αναγκάζονται από τις περιστάσεις να ενταχτούν στο στρατόπεδο της εργοδοσίας υπογράφοντας καταγγελίες κατά των συναδέλφων τους που αγωνίζονται…
Απάντηση στο προχθεσινό άρθρο του alterthess για την κατάσταση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός», στάλθηκε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από τη τη διεύθυνση ianos.workers@gmail.com. Παρά το γεγονός ότι η ανακοίνωση δεν φέρει καμία συγκεκριμένη υπογραφή ατόμων ή συλλογικών οργάνων, καθώς από ότι φαίνεται η πίεση του χρόνου για άμεση απάντηση δεν επέτρεψε αυτή τη φορά την χρονοβόρα διαδικασία της λήψης υπογραφών, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε αυτούσια την επιστολή.
Αυτό γίνεται όχι μόνο για αυτονόητους λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και γιατί το περιεχόμενό της επιβεβαιώνει, δυστυχώς, τη θλιβερή κατάσταση που περιγράψαμε στο αρχικό μας δημοσίευμα.
Η επιστολή, όπως την παραλάβαμε:
Έπειτα και από τη νέα συκοφαντική ανακοίνωση των συνδικαλιστών-εργατοπατέρων είναι ολοφάνερο πια πως άμεση προτεραιότητά τους είναι η σπίλωση της προσωπικής μας αξιοπρέπειας. Ως εκ τούτου, εμείς, οι εργαζόμενοι του ΙΑΝΟΥ δίνουμε την δική μας απάντηση και παράλληλα διερωτόμαστε:
-Με ποιο δικαίωμα η υπεράσπιση του καθημερινού μας αγώνα για αξιοπρεπή επιβίωση ονομάζεται δήλωση νομιμοφροσύνης;
-Ποιος όρισε τους –ανώνυμους- συνδικαλιστές, αυτεπάγγελτους κατήγορους εναντίον των 43 εργαζομένων των βιβλιοπωλείων ΙΑΝΟΣ, που με μια ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ και ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΗ απάντηση στις συκοφαντίες και τα ψεύδη των εργατοπατέρων προσπάθησαν να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην εργασία και να ενημερώσουν το κοινό της πόλης για την αλήθεια;
Άλλωστε δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι επανειλημμένως έχουν μάθει την αλήθεια από όλους εμάς και τον καθένα ξεχωριστά; Αλλά προφανώς δεν είναι αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει.
Και γιατί η ανεξάρτητη και ελεύθερη έκφραση των εργαζόμενων που τυγχάνει να έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις τους, στιγματίζεται αυτόματα ως δήλωση νομιμοφροσύνης;
-Και τέλος, από πού προέρχεται τέτοιο ανελέητο μίσος και λάσπη εναντίων των ΑΠΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ τους οποίους το ίδιο το σωματείο διατρανώνει περήφανο ότι εκπροσωπεί; Τι πραγματικά κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά; Γιατί κάθε δική μας δυναμική και αυτόβουλη πρωτοβουλία θεωρείται δήλωση νομιμοφροσύνης;
Γνωρίζουμε ότι τα ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα. Όπως αναπάντητα παρέμειναν και στις δυο συναντήσεις που είχαμε μαζί τους, τις οποίες εντέχνως «ξεχνάνε» να αναφέρουν σε κάθε συκοφαντικό κείμενο που διασπείρουν στα μέσα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο. Γιατί αυτός, είναι ο δικός τους τρόπος. Είναι η δυσφήμιση, είναι οι τραμπουκισμοί κατά υπαλλήλων έξω από τον ΙΑΝΟ, οι βωμολοχίες εναντίον των οχτώ συναδέλφων που βρέθηκαν στο Εργατικό Κέντρο για να συζητήσουν μαζί τους (εκεί μέσα, στον χώρο ΤΟΥΣ, όπως χαρακτηριστικά μας είπαν εκνευρισμένοι), και τα υποθετικά, άνευ λογικής βάσης συμπεράσματα με τα όποια βρίθουν τα κείμενά τους μια και είναι προφανές, πως τα θεμέλια της επιχειρηματολογίας τους είναι πιο σάπια και από τα προσβλητικά συνθήματα που κάθε Τρίτη φωνάζουν έξω από το κατάστημα της Αριστοτέλους εναντίον μας, εναντίον των ΑΠΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
Στην ευθεία απειλή τους ότι η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί για καιρό, οφείλουν να ξέρουν ότι θα μας βρουν απέναντί τους.
Πιο ανένταχτους και πιο αποφασισμένους από ποτέ.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ
Και η απάντηση του alterthess
Πρώτα από όλα, φαίνεται ότι οι συντάκτες του παραπάνω κειμένου, όποιοι και να είναι, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα στοιχειώδη: το κείμενο στο οποίο απαντάνε είναι δικό μας ρεπορτάζ, βασισμένο στα πραγματικά γεγονότα όπως τα παρακολουθήσαμε, και όχι «συκοφαντική ανακοίνωση των συνδικαλιστών-εργατοπατέρων». Υποθέτουμε ότι και το Σωματείο θα εκδώσει σε κάποια στιγμή και τη δική του απάντηση, την οποία και εμείς με χαρά θα δημοσιεύσουμε. Τότε, οι «απλοί εργαζόμενοι» θα μπορέσουν και να απαντήσουν όντως στους μισητούς τους «εργατοπατέρες».
Η σύγχιση αυτή συνεχίζεται, σκόπιμα ή από λάθος, σε όλο το κείμενο. Υποπτευόμαστε βέβαια, από τη μικρή μας εμπειρία, ότι η σύγχιση αυτή υποννοεί πώς το ρεπορτάζ μπορεί να εμφανιζόταν ως δικό μας, αλλά μας το «διοχέτευσαν» οι συνδικαλιστές, οπότε και το alterthess λειτουργεί ως υποχθόνιο όργανό τους. Παρά το γεγονός ότι το να θεωρείς ένα μέσο ως όργανο είναι ένας κολάσιμος τρόπος δυσφήμισης που μπορεί να βλάψει το μέσο, δεν θα σταθούμε σε αυτό. Έχουμε συνηθίσει άλλωστε κάθε τόσο ο καθένας να μας θεωρεί «όργανο» όποιου αντιπαθεί περισσότερο. Ας υποθέσουμε λοιπόν, με καλή θέληση, ότι πρόκειται απλά για λάθος.
Δεν ξέρουμε λοιπόν «ποιος όρισε τους συνδικαλιστές ως κατήγορούς τους»: αν εννοούν ωστόσο το δικό μας κείμενο, το διευκρινίζουμε ξανά, θεωρούμε ότι έχουμε κάθε δικαιώμα –και κυρίως υποχρέωση- να δημοσιεύουμε ένα κείμενο που μοιράστηκε δημόσια στο κέντρο της πόλης και να το σχολιάζουμε, με βάση φυσικά τις δικές μας ιδέες. Αυτό είναι περίπου η δουλειά μας, είτε την κάνουμε καλά είτε όχι.
Παρακάμπτοντας ωστόσο τη σύγχυση αυτή, θα προσπαθήσουμε από τη δική μας σκοπιά πάντα, ως συντάκτες του alterthess, να απαντήσουμε στα ερωτήματα που διατυπώνουν.
Πιστεύουμε, και σε αυτό επιμένουμε, ότι το περιεχόμενο του αρχικού κειμένου των 43 δεν είναι απλά «προϊόν ανεξάρτητης και ελεύθερης έκφρασης των εργαζομένων». Όχι μόνο γιατί δεν γνωρίζουμε να έχει προηγηθεί κάποια συλλογική διαδικασία για τη συνδιαμόρφωσή του (αν έγινε, ζητούμε συγγνώμη και ευχαρίστως να δημοσιεύσουμε τις λεπτομέρειες) ή γιατί, όπως όλοι υποψιάζονται, είναι δύσκολο για κάθε εργαζόμενο να αρνηθεί την υπογραφή του όταν έχει δει τι έχει υποστεί ο προηγούμενος που το έκανε. Αλλά επίσης γιατί, όπως αναφέρουμε στο κείμενο, ο φόβος της ανεργίας, της απόλυσης και της εργοδοτικής διώξης επηρεάζει αναπόδραστα αυτά που λέμε και κάνουμε στους χώρους εργασίας. Αυτό ισχύει όχι μόνο στον Ιανό, αλλά σε κάθε ιδιωτικό (ίσως πια και δημόσιο) χώρο εργασίας και αυτό ακριβώς ήταν που μας απασχόλησε στο αρχικό μας άρθρο. Οι συντάκτες του αρχικού κειμένου υποστηρίζουν βέβαια ότι ο Ιανός είναι η εξαίρεση σε αυτό και εκεί επικρατεί κλίμα ομόνοιας και ελευθερίας. Ωστόσο, οι διώξεις των συνδικαλιστών δεν φαίνεται να τους επιβεβαιώνουν, εκτός αν η ελευθερία λόγου ισχύει μόνο για όσους συμφωνούν με την εργοδοσία.
Για αυτό λοιπόν εκτιμήσαμε ότι «η αυτόβουλη και δυναμική έκφραση των εργαζομένων» συνιστά δήλωση νομιμοφροσύνης. Αυτή μας η εκτίμηση δεν κρύβει ούτε λάσπη, ούτε μίσος, μόνο λίγο θλίψη. Τέλος, σε σχέση με τα ερωτήματά, δεν ξέρουμε τι υπονοούν οι συντάκτες ότι «κρύβεται πίσω από όλα αυτά»: με βάση πάλι την εμπειρία μας, μιας και πρόκειται για επιχείρηση, υποθέτουμε ότι εννοούν «οικονομικά συμφέροντα». Τους διαβεβαιώνουμε ωστόσο ότι το να γράφει ένα μέσο άσχημα πράγματα για το μεγαλύτερο, ευτυχώς ή δυστυχώς, βιβλιοπωλείο της πόλης του, δεν είναι και πολύ καλό για το συμφέρον του.
Αυτά είχαμε εμείς να απαντήσουμε στις ερωτήσεις τους: αν βέβαια τελικά αυτές απευθύνονται στο Σωματείο και όχι σε εμάς, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε παραπάνω.
Τέλος, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, ότι όσο εντείνουν τη σύγκρουσή τους, με σαφή πολιτικό λόγο, με τους «συνδικαλιστές», τόσο επιμένουν ότι είναι «απλοί και ανένταχτοι». Δηλώνουν επίσης «αποφασισμένοι» και απειλούν το σωματείο «ότι θα τους βρει απέναντί τους». Συνεπώς, καταλαβαίνει ο καθένας, έχουν διαλέξει μια συγκεκριμένη πλευρά, όσο «ανένταχτοι» και να είναι.
Αφήστε μια απάντηση