Κάποτε υπήρχε η Ο.Π.Λ.Α -Για όσους έχουν αυταπάτες ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί “εκδημοκρατίζονται”

Του Γ.Γ

Το f/b μου θύμισε δυο αναρτήσεις που είχα κάνει σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο. Θεωρώ σκόπιμο να τις επαναφέρω:

«Υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Περιφρουρήστε τους αγωνιστές σας. Χτυπάτε τους χαφιέδες! Στο δρόµο, στα σπίτια, σκοτώστε τους σα τα σκυλιά άµα παρακολουθούν, άµα πιάνουν αγωνιστές!» 

Ριζοσπάστης 10/10/1943

Πριν αρκετά χρόνια, είχα την χαρά και την τιμή θα έλεγα, να γνωρίσω ένα ηλικιωμένο Τούρκο, κομμουνιστή αγωνιστή. Ηταν τότε γραμματέας της κομματικής οργάνωσης ενός παράνομου, από το καθεστώς Ερντογάν, κομμουνιστικού κόμματος. 

Είχαμε, θυμάμαι, τότε, μια ολονύχτια συζήτηση -με την βοήθεια ενός Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα που είχε αναλάβει τα καθήκοντα μεταφραστή-. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν η  επιχειρηματολογία του στο γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ένα κόμμα, που θέλει να λέγεται επαναστατικό, άσχετα αν θα θεωρείτε νόμιμο ή όχι, χωρίς να διαθέτει παράνομο μηχανισμό. 

Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε ιδιαίτερες χρονικές περιόδους όπως τότε που το ΚΚΕ είχε την ΟΠΛΑ  (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών). –  “ό,τι το πιο αγνό έβγαλε το επαναστατικό κίνημα”,  όπως είχε δηλώσει ο κομμουνιστής Κώστας Κάππος. (Ετσι, για την ιστορία να αναφέρουμε ότι πρώτος «πολιτικός» υπεύθυνος της ΟΠΛΑ το 1942 ήταν ο Νίκος Πλουµπίδης, ενώ την ηγεσία της αποτελούσαν δοκιμασμένοι κομμουνιστές και ανώτατα στελέχη του ΚΚΕ όπως οι Αναστασιάδης, Φαρµάκης, Αλευράς, Αντωνιάδης κ.ά).

Ο σύντροφος μου είχε κάνει μια σειρά θεωρητικές αναφορές, αλλά μου μετέφερε και την εμπειρία του, καταλήγοντας ότι σε ένα αστικό καθεστώς, παράλληλα με την νόμιμη δουλειά, που πρέπει να κάνει ένα κομμουνιστικό κόμμα μέσα από συνδικάτα, κοινωνικούς φορείς, κοινωνικές οργανώσεις, πρέπει να διαθέτει και το “τιμωρό χέρι του λαού”, όπως ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου του Ιάσονα Χανδρινού το οποίο αναφερόταν στην δράση της ΟΠΛΑ. 

Οπως μου έλεγε, λοιπόν, ο Τούρκος σύντροφος, όταν βασανιστές δεσμοφύλακες, τραμπούκοι μπάτσοι και ασύδοτοι δικαστές έχουν στο μυαλό τους ότι εξ αιτίας των πράξεων τους μπορεί να λογοδοτήσουν στο “τιμωρό χέρι του λαού”, τότε σκέπτονται διπλά πώς ενεργούν και τι αποφάσεις παίρνουν.

Αντιλαμβάνεσθαι ποιο γεγονός με οδήγησε να θυμηθώ αυτή την συζήτηση …

***

Για όσους έχουν αυταπάτες ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί “εκδημοκρατίζονται”

«Η χωροφυλακή και η αστυνομία πόλεων και τις ασφάλειες τους όντας στην υπηρεσία της ντόπιας πλουτοκρατίας και του ντόπιου φασισμού πάντα πολεμούσαν τον λαό μας στον αγώνα του για το ψωμί και τις ελευθερίες του. Και όταν η πατρίδα μας σκλαβώθηκε στον ξένο επιδρομέα δεν δίστασαν να γίνουν και αυτουνού όργανα και να χτυπήσουν με μεγαλύτερη απ’ αυτουνού αγριότητα το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Το ίδιο επαναλαμβάνουν και σήμερα με τους νέους αγγλοαμερικανούς κατακτητές».

Από εγχειρίδιο της Λαϊκής Πολιτοφυλακής – Ιούνης 1944

 «Το Κράτος με τους μηχανισμούς του (Σώματα Ασφαλείας, Αστυνομία πόλεων, κλπ.) είναι ένα όργανο στα χέρια της άρχουσας τάξης, που σκοπός του είναι να καταπολεμήσει την αντίσταση αυτών που είναι αντίθετοι σε αυτήν την τάξη».
Ι.Β.Στάλιν

Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πω ότι “ήμουνα νιος και γέρασα” από τότε που πρωτοάκουσα την προτροπή να “παλέψουμε για εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας”, αφού και οι αστυνομικοί “αποτελούν παιδιά του λαού μας”, μπλα μπλα ….

Δεν θέλω να γράψω τις δικές μου διαπιστώσεις και τα προσωπικά μου συμπεράσματα για το τι αποτέλεσμα είχε αυτή η “πάλη” δεκαετιών. Το μόνο που θέλω να προσθέσω σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι ότι  ασπάζομαι πλήρως το σύνθημα των αναρχικών που απευθύνεται στους μπάτσους και τους χαρακτηρίζει “σκυλιά που φυλάνε τα αφεντικά τους”.

 Μια καλοπροαίρετη όμως ερώτηση, προς όσους/ες έχουν την αυταπάτη -κατά την γνώμη μου- ότι αυτοί οι μηχανισμοί του αστικού κράτους μπορεί να “εκδημοκρατιστούν” και να απαρνηθούν την ιστορική τους αποστολή.
Μπορείτε να μας πείτε τι αποτελέσματα είχε αυτός ο αγώνας σας τόσες δεκαετίες για να αποκτήσουν “δημοκρατική λειτουργία” οι κατασταλτικοί μηχανισμοί; 
Σταμάτησαν ή έστω μείωσαν την βαρβαρότητα και καταστολή τους, ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές; 
Είχε καμιά διαφορά η τακτική τους να στήνουν σκευωρίες, ενάντια σε αγωνιστές;
Μπήκε κάποιο φρένο στο να δολοφονούν, να βασανίζουν, να εξευτελίζουν κάθε έναν που θεωρούν αντίπαλο του καθεστώτος;

Ευπρόσδεκτη κάθε απάντηση από τους θιασώτες του “εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας”.